« Υπάρχει λόγος ; »

«Ερωτευόμαστε στην πόλη του έρωτα;»

Ήρθε η Μαρία και τους πήρε με το αυτοκίνητο της. Αυτό που είχε κανονίσει ο Δημήτρης να νοικιάσουν θα το παραλάμβαναν την επόμενη μέρα.
Ανέβηκαν στην Άνω Πόλη όπου βρισκόταν και το σπίτι της και εν μέρει σε ένα σημείο η μικρή από το πως ήταν φτιαγμένος ο δρόμος ήταν το ιδανικό νανούρισμα για εκείνη.
Καθόταν η Άννα στα πισω καθίσματα μαζί της και την κρατούσε στην αγκαλιά της.

Δ-είστε εντάξει πίσω;
Α-ναι..απλά η μικρή κοιμήθηκε..
Μ-κουράστηκε;
Α-ναι..ξύπνησε πολύ νωρίτερα από εμάς..
Δ-ναι..ξύπνησε κατά τις 5 περίπου..
Α-ναι..
Μ-και τι έκανε από τόσο νωρίς;
Α-δεν έβλεπε την ώρα να ανέβουμε στο αεροπλάνο και να έρθουμε εδώ..οπότε τώρα..ήταν φυσική εξέλιξη..
Μ-παιδιά αν είναι μπορείτε να αφήσετε τα πράγματα στο σπίτι να καθίσω εγώ με την μικρή και να πάτε εσεις να φάτε και να κάνετε καμία βόλτα.
Α-όχι Μαρία..το ξεχνάς..
Δ-θα συμφωνήσω με την Άννα..δεν υπάρχει περίπτωση..
Μ-για αυτό τον λόγο δεν ήρθατε;..ή κάνω λάθος;

Δεν απάντησε κανενας τους και πήρε τον λόγο ξανά η Μαρία.

Μ-δεν ακουω κουβέντα..θα βγείτε οι δυο σας..και αν δεν θέλετε να κατεβείτε στο κέντρο έχουμε και εδώ όμορφα μέρη..κοντινές αποστάσεις σχετικά και για φαγητό και για καφέ..
Δ-Άννα;
Α-εντάξει..
Μ-δηλαδή εσείς ήρθατε για να κλειστείτε μέσα;
Α-φυσικά και όχι..
Μ-τότε αφήστε το πάνω μου και απολαύστε το..εδώ στην Θεσσαλονίκη θα σας αρέσει τόσο πολύ που στο τέλος θα θέλετε να μετακομίσετε..σας το υπογράφω..
Α-να σου πω την αλήθεια..καθώς ανεβαίνουμε και βλέπω το τοπίο..την πόλη..αν μπορούσα θα έπαιρνα όλα μου τα πράγματα..και θα ερχόμουν εδώ χθες..
Ο Δημήτρης γύρισε και την κοίταξε με μία γλύκα στο βλέμμα του ενώ το χέρι του κράτησε το δικό της.
Της το χάιδευε συνέχεια μέχρι την στιγμή που σταμάτησε η Μαρία το αυτοκίνητο γιατί έφτασαν στο σπίτι της.

Μ-φτάσαμε..η μικρή κοιμάται ακόμα;

Η Άννα δεν σταμάτησε να την χαϊδεύει στιγμή ενώ τώρα το έκανε σχεδόν συνέχεια για να δει αν έχει βυθιστεί στον ύπνο ή όχι.

Α-ναι..δεν νομίζω να ξυπνήσει..κοιμάται βαθιά..
Δ-θέλεις να την πάρω εγώ;
Α-όχι μην ανησυχείς..μπορώ..

Κατέβηκαν από το αυτοκίνητο,
ο Δημήτρης με την Μαρία πήραν τα πράγματα τους ενώ η Άννα κρατούσε στην αγκαλιά της την κορούλα τους που σίγουρα έβλεπε κάποιου είδους όμορφο όνειρο και δεν ήθελε να ξυπνήσει.

Μ-εσείς θα κοιμηθείτε μέσα για να είστε πιο άνετα..η μικρή στο δικό μου και εγώ θα κοιμηθώ εδώ στο σαλόνι..
Α-ξεχνά το..
Μ-Άννα..μην επιμένεις..το ξέρεις πως δεν έχεις δίκιο..
Α-καλά..θα πάω την μικρή μέσα..
Δ-θέλεις να σε βοηθήσω;
Α-όχι αγάπη μου..σε ευχαριστώ..
Μ-περίμενε..έρχομαι..
Πήγαν στο δωμάτιο και έβαλε η Άννα με προσοχή την μικρή να ξαπλώσει στο κρεβάτι.
Της έβγαλε τα παπουτσάκια και το μπουφάν που φορούσε και την σκέπασε με την κουβέρτα.
Ύστερα δεν σταμάτησε να την χαϊδεύει στιγμή.