YELLOW

Chapter 01

Shaire Brigh

I JUST got home from a busy day of school and meetings. My social battery is dead and words can't explain how exhausted I am. Lalo na sunod-sunod ang mga exam ko simula last month sa lahat ng vet subject and nakikisabay pati ang minors. No rest talaga.

Tumingin ako sa wrist watch ko and it's already 8pm na. Umuwi ako ngayon sa bahay from our dorm dahil need ko rin palaba 'yung white uniform ko na hindi kayang linisin ng laundry shop.

Sobrang kapit kasi ng ink ng pen na natapon sa pans ko at ang super MOM ko lang kayang makaalis no'n. I'm currently taking Doctor of Veterinary Medicine kaya grabe ang struggle ko everyday with my white uniform. Lalo na I'm very clumsy person kaya hindi maiiwasan na lagi ako madumihan. Syempre we need to look decent and clean because we're future doctors.

Midway through my resting, the sound of a notification from my phone disrupted my focus. With haste, I navigated to check the message. And it's a group chat. My Highschool friends are keep calling me na pala.

Nag aaya na naman sila na makipag hangout. Naamoy yata nila na nandito ako sa bahay kaya sakto naman na nag aaya sila ngayon.

Medyo malayo kasi ang University ko from our house kaya nag d-dorm nalang ako. Every friday ako umuuwi or minsan kapag kinakailangan talaga. Iba-iba rin kaming university na pinapasukan kaya bihira na lang nalang kami lumabas magkakaibigan.

GROUP CHAT: (SHAIKYRY)

Ry (Dog):
@Shaire! Ano na teh reply ka naman.
Saan ka?

Kyla (Koala):
Why don't you call her? Imessage mo siya.
Alam mo namang 'di nag o-online 'yan.

Ry (Dog):
Ayaw nga sagutin naka DND na naman tayo or mute.
Shaire!
Bilis na.
Sunduin ka namin!
Shaire tara na, last na lang 'to. Broken kasi ang friend natin. Bilis na!

Shai (Cat):
Bakit na naman ba?

Ry (Dog) :
Ayun finally!
Let's hangout! Broken si Kyla eh. Kaya iinom tayo ngayon.

Shai (Cat):
I can't drink may class ako bukas.
But sunduin niyo ko sa house right now. Mag aayos lang ako.

I'm so tired and walang-wala na talaga laman ang social battery ko but since kailangan kami ng kaibigan ko ay hindi ako makakatanggi and besides I kinda miss them.

I don't know nga lang if totoo ang sinasabi nila or what. Minsan kasi dinadahilan lang nila 'yon para sumama ako sakanila but I have no choice I need confirm pa rin if she's fine lalo na alam ko na marami talaga siyang problema sa guy niya. Hindi rin naman ako matatahimik if hindi ko malaman na okay lang siya.

Because of my busy schedule ngayon college bihira lang din naman kaming mag hangout tatlo kaya naman madalas akong tumatanggi sa mga araw na inaaya nila akong lumabas kasi kung hindi ako pagod ay madalas may exam ako at kailangan kong reviewhin.

Minsan hindi talaga tugma ang schedule namin o kaya may kanya-kanya kaming lakad dahil may iba rin naman kaming friends lalo na ngayong college kasi nagkahiwalay-hiwalay na kami pero masasabi ko na sila 'yung uuwian kong friends sa kahit anong mangyari. They are my homie.

I ready myself na. Nagpahinga lang ako saglit—siguro 5 minutes at pagkatapos ay mabilis akong kumilos kasi I know in a blink of an eye ay mag b-busina na sila sa labas ng bahay.

And hindi nga ako nagkakamali after 15 minutes. "Ate! Nandyan sina Kuya Ry!" sigaw ng bunso kong kapatid.

"Sabihin mo wait lang pababa na!"