Courtyard - TK

01 - Ben suçsuzum

🗣️ :  Merhaba ben Floryn, bu kitap umarım severek başlarsınız diyerek giriş yapmak isterim.

Bu kitap içerisinde; fazlaca argo-küfür, şiddet, kavga, cinsellik, rahatsız edici bazı şeyler ve yaş farkı bulunuyor.

Bunları içinde bulundurarak uyarı yapmak istiyorum, rahatsız edicekse eğer okumayın ya da o bölümleri es geçin.

♯ ♯ ♯

Abisinin ona attığı iftira ile korunmasız kalan ve kimseye kendine inanmadığı kardeşleri için yaşayan biriydi Jeon Jungkook.

Tahmin edememişti, etmemişti.

Dudaklarını yorgunlukla “Ben suçsuzum, gerçekten öyle bir şey yapmadım.” demişti.

Kimseyi inandıramadı. Kanıtı yoktu. Sırtını dayıyabiliceği biri yoktu. Avukat tutucak parası olmayı bırak çoğu zaman sadece kardeşlerini doyurmak için kendisi yemezdi ve o uyuşturucu satıcısı olarak suçlandı.

Hapishaneye geldiği zaman etraftaki ürkütücü insanlar, küfürler ve hatta çoğu zaman kavgaların oluştuğu yerde Jungkook fazla güçsüz duruyordu bedenen. Gittiği yolda ve açılan demir kapıların seslerini dinlerken yanındaki gardiyan “Sorun çıkarmamaya bak.” demişti. Yatıcağı yere geldiği zaman abisinin arkadaşı olan Min Yoongi'yi görünce tanrı'ya şükretmek istedi.

Yoongi ona şaşırmış gözlerle bakarken gardiyanın  “Geç içeri ne duruyorsun?!” diyerek itmesiyle dizlerinin üstüne düştüğü gibi Yoongi ona yardım ederek kaldırmış ve gardiyana pis bir bakış atmıştı.

“Tavşan çocuk, buraya nasıl düştün? Bab-”

Yoongi'nin ağzını sıkıca kapatmış ve dolu gözlerle bakmıştı. Dudakları büküldü ve Yoongi derin nefes alarak sıkıca Jungkook'a sarıldı. Onu kendi yatağının üstüne oturması için yönlendirdiği gibi kendisi ise çökerek kafasını eğmiş çocuğa baktı.

“Konuş benimle tavşan çocuk. Ne oldu? Nasıl girdin bu sikik cehenneme?”

Abisine güvenmeme konusunda tekrar haklı çıkmasının üzüntüsü ile burnunu çekerek Yoongi'ye bakmıştı.

“Bilmiyorum, bana uyuşturucu satıcısı olduğumu söylediler. Çocuklara verdiğimi söylediler diye biraz hırpaladılar ama yemin ederim yapmadım, inanmalısın bana..”

Tavşan çocuk hayatı boyunca yalana ve kötü olan hiçbir şeye bulaşmamıştı. Kardeşlerinin okuması için kendi hayallerinden vazgeçmiş Jungkook, uyuşturucu satmakla ve küçük çocuklara vermekle suçluydu. Öyle suçlanmıştı.

Yoongi dinlediği zaman elini sıkmış ağzından küfürleri savurmamak için zor duruyordu. Çünkü hâlâ Jungkook bir genç ve çocuk gibi temiz bir kalbi vardı.

“Abin ne zaman abilik yaptı ki sana?! Tek işi gücü-”

Yoongi bir kez daha kelimelerini yutmuş ve Jungkook'un yanına oturup sarıldığı gibi saçlarını okşamaya başladı. Yemek saati gelene kadar onunla ilgilenmek istedi.

Hayatı sadece 'abi' kelimesini kullanıp bir abiliği olmadığını bildiği insan yüzünden cehenneme dönmüştü.

Yemek saati geldiği zaman Yoongi ile yemekhaneye inerek Yoongi'yi dinliyordu.

“Burası yemekhane, 3 öğün olarak verilir. Hastanede revir var ama akşam yemeğinden 1 saat sonra gidiyorlar. Ayrıca haftada sadece 2 gün bahçeye 2 saat çıkma iznin var. Bunu söylerken kötü gözükmüyor olabilir ama seni olabildiğince yanımda tutucam.”

Yoongi'ye bakıp başını salladığı zaman hafifçe gülümseyip yemeklerini aldığı gibi Yoongi, kendi arkadaşlarının yanına Jungkook ile oturduğu gibi yemeğine bakıyordu.