DEMİR ATTIM YALNIZLIĞA

DEMİR ATTIM YALNIZLIĞA . 2 BÖLÜM

Evet aşkla geleyim kalbimin aşkı
Başımı eğiyorum sevgilim
Senin adına ne yaparsam yapayım azdır.
Bharat Ki Beti.

........
Loş odaları seviyordu Emir yüksek tavanlı salonları. Mat renkl mutfakları, dumanı  üstünde taze demlenmiş çayı, iştah açıcı   ekmek kokan kahvaltıları. En çokta kulağa hoş gelen ruhu dinlendiren klasik jazz müziklerini.

Salaş bir tarzı vardı. Soft  renkler  tercih eder  iş dışında rahat giyinmeyi severdi .  Çalıştığı şirket ona hayal ettiği hayatı sunacak   yakaladığı başarıyla perdeler önünden bir bir çekilecekti. Tek bir hayali yoktu. Mimarlığı yanında  inşaat sektöründe kendini kanıtlamak  ve isim yapmak istiyordu.

Bunun için  çok çalışıyor emek veriyordu.  Sabırlı ve yenilikçiydi.  Düşünmek öldürücü  silahtı.  Hareket diri tutardı.   Aktif geçen günlerine şimdi Vera'da eşlik ediyor  delice çarpan kalbiyle   yaşadığını hissediyordu. Onu ilk defa keşfette dolanırken bir paylaşımıyla farketmiş ve yalnızlık içinde çığlık atan bu kızı kimsenin duymayışına anlam verememişti.

"Çünkü İçimdekilerden. başka hayatım yok." Kızın yazdığı bu cümle onda yeni bir pencere aralamış, acı çeken ruhunu ruhunda hissetmişti.

Bir süre bekleyen Emir daha  sonra hayatında olup biteni bir köşeden izlemiş ve her defasında sevgiye aç kalışına dertlenmişti. Kızın kalbi bir başkası için çarparken ona bir  adım atsa reddedileceğinden adı gibi emindi. Bu yüzden susmuş  sustukça içindekiler büyümüştü. Teselliyi başka ruhlarda aramış  aradığını bulamayınca içine kapanmıştı.  Onun derdi Vera'ydı.

Cesaretini toplayıp karşısına geçmek ve içinden geldiği gibi haykırmak istiyordu,  ta ki istediğini elde ettiği güne kadar.
Emir'de Vera gibi sevgiye açtı.. Kızın dediği gibi onun da hayal dünyasından ve hislerinden başka bir hayatı yoktu.  Gerçek bir ailesi bile yoktu.

Çekimser biriydi. Nedenini çocukluğuna bağlıyor istenmeyen çocuk olduğunu düşünüyordu.   Bu his   hayatı boyunca  bir düğüm olmuştu. Bu bir travmaydi. Oda farkındaydı. Üstesinden zamanla geleceğine inanıyordu.  Çevresinde çok arkadaşı vardı ama duygularına gelince  belli etmez içinde yaşardı.

İlk adımı Vera'yla atmıştı. Kalbinde  ona dair ne varsa sunmak ve bu aşkın acısını da tatlısını da yaşamak istiyordu.  Korkusuzca hakkını vermeli yanacaksa beraber yanmalıydı.  Tek  başına acıdan başka bir şey vermiyordu.

Projelerini müzikle  çözecek kadar romantik, sınırları zorlayacak kadar tutkulu bu genç adam kirli sakallı orta boylu ve siyah dalgalı saçlara sahipti. Sevdiği kızla yazıştıkça içindeki kördüğüm çözülüyor bastırdığı arzular gün yüzüne çıkıyordu.

Sınırlar belliydi ama aşk sınır tanımıyordu. Ona giderken kendini unutuyor   herşekilde kızı beyninde çiziyordu. Hayalinde tasarladığı bir ev vardı ve bu evin içinde çıplak ayaklarıyla sessizliği bozan Vera olacaktı.  Kucağına alıp ince beline sarılacak yorgun düşene kadar bırakmayacaktı. .Geceleri onunla sevişmeden uyumayacak portresini en cesur haliyle resmedecekti.

Sırılsıklam yağmurun altında usul usul onu öperken ısınacak   her nefeste tazelenecekti. Bunlardan bazılarını Vera'ya paylaştığın da kızı utandırıyordu.  Bu seferde genç kızın utangaçlığı tatlı geliyor baştan aşağı masumiyetine hayran kalıyordu.

Mesajlasmalar yetmiyordu bu iki gence. Aradan uzun zaman geçmeden görüntülü konuşmaya başladılar.  Birbirlerini ekranda görüp de dokunamamak  işkence gibi geliyordu.  Emir Vera'ya hiç bir şey için söz vermiyor gerçek sözü İstanbul'a geldiğimde sıkıca sarıldığımda  işte o zaman vereceğim diyordu.