Sabahın en erken saatlerinde kaltım. Daha güneş açmamıştı bile. Sabahın altısıydı ders çalısıyodum ne yapıcaktım paragrafımı çözdüm ve fen ödevimi yaptım, pekde zor değildi.
Okul saatim gelmiş ve kahvaltımı yapmayıp, okul formamı giydim ben pek insanlarla anlasamam ama hızlı ortam yapan biriydim.
Evden çıktım ve hızla okula doğru adımlar atmaya başladım. Birkaç dakikada okula giriş yaptım. Ve o sırada koşarak bana doğru gelen arkadaşlarıma koşarak yanıt verdim. Çarpışmanın ardından yeri boyladı ama o piç durmayıp sakat olan omzunu sıkıp beni kışkırttı ben de az mı kalırım bı tane tekme geçirdim. Sonra gülüp ayağı kalktım ve hızlıca onuda ayağı diktim sonra adam akıllı sarılıp yanaklarına öpücükler kondurdum sonra saçlarınada. Öptüm ne kadar piç olsada çok seviyodum ne yapıyım ona ablasının vermediği sevgiyi veriyodum. Onlar ona ne kadar kötü davransada, çok seviyodum onu ailesi ile arasına giriyodum, ablası onu yere itti diye, ablasını tahtaya yapıştirmişlıgım vardı.Sonra tam kendimize gelicez derken üzerimize atlayan Ha-jun sayesinde dengemi geri kaybettim. Eun-bi'nin üzerine düştüm. Ha-jun bize gülerken bizde kendimizi tutamadık ve gülmeye başladık, aptallığımız ders zilli çalmasıyla bitti. Adama dönüsüyoduk zil çaldımı ilk dersimiz görseldi o yüzden çantamızı alıp atölyeye geçtik.
Dersten çıktık ve matematik dersine girdik ben biraz uyuklayarak geçirsemde soruları çözmüştüm yanıdaki Eun-bi sınava çalısıp çalışmadığımı sorunca ona çalışmadığımı söyliyip göz devirdim. Ve ardından omuz silktim sonra hızlıca sanırım bı karar alındı ve sıraca kopya çekicektik bende kabul ettim herkese ayak uydurmak için herkes haldır haldır kopya yazarken bende oturuyordum. Birkaç şey yazdım bı kağıda ve hiç birşey olmamış gibi davramdım ve zil çaldı. Taki sıraca kopya komplosunun kurbanı olcağını bilmediğimiz halde.
Bazen diyorum ki hiç okula gitmeyip kendimi uçurumun kenarından atsan daha az acı çekerdim keşke o gün okula gitmeseydim keşke o gün kopya çekmemizi engelleseydim keşke ceketimin üzerindeki kopya kağıdını daha önce fark etseydim. Ama bilirsiniz keşkeler bitmez hayatınızın sonuna kadar sizinle pişmanlıklarınızla yaşar o anları o saniyeleri her zaman hatırlarsınız ve hiçbir zaman acınız asla ama asla hafiflemez herzaman daha fazlası gelir üstünüze ve sizi acılarınızla pişmanlıklarınız öldürür. İşte aynı o gün girdiğim sınav gibi bilseydim gitmez kendimi bir yerden atar imha ederdim ama kader her zaman hayatın içinde ve ben o anları yaşadım ve sonuçlarınada katlanıyorum ve hayatım.boyunca katlanmayada devam edicem. Keşke o gün okula gitmeseydim...
Selamm ben ela bu fic aslında benim hikayem benim çektiğim çile keşkelerim...
Neyse zaten "ONUN" okuduğunu biliyorum ve sanırım pek umrumdada değil neyse insallah ünlü oluruz ficimiz her yerde yayınlanır pek sanmıyorum ama olsun neyse sizi seviyorum ve çok öpüyorum ballarımmmm 💋💗💋💗💋💗💗💋💗💋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bilinmeyen / TAEKOOK
Fanfictiongüven önemli hemde herşeyi başında, taehyung'da da bu eksikti zaten güven hiçbir zaman olmadı. O hiç kendini güvende hissetmedi, takı okulun popüler çocuğu jungook ile tanısana kadar.
