"සනූ...."
බර හුස්මක් අරන් මන් කල්පනා කරන්න ගත්තේ..
අනුන්ගේ ප්රශ්නවලට මට විසදුම් තිව්නට අදටත් මට මගේ ප්රශ්නවලට උත්තර තනියම හොයාගන්න බැරි එක ගැන...මේ වෙලාවෙ හැටියට මට විශූට කරදර කරන්නත් බැරි නිසා මට හිතෙන දේ කරනව කියල හිතන් ගෙදර යන්න ලෑස්ති උනේ සනූ නිසා මගේ හිතට ඇතිවෙච්ච ප්රශ්න කෝටිය එක්කො විසදගන්නව නැත්නම් ඇවිලි ඇවිලි තියෙන මගේ හිත තවත් අව්ලගන්නව කියල හිතන්...කල්පනා ලෝකෙක හිරවෙලා හිටිය මන් ගෙදරට යන්න ඔන්න මෙන්න තියලා ආව මැසේජ් එකට අවදානෙ දුන්නෙ ඒ මැසේජ් එක එව්වේ විශූ නිසා...
ගේට් එකෙන් ඇතුලට කාර් එක දැන්ම මන් කාර් එකේ ඉදගෙනම ආව මැසෙජ් එක බලන්න ගත්තෙ මොන විකාරයක් මේකි කරන්න ඉන්නවද කියල නොදන්න නිසා....මන් ගැන බයවෙන්නෙපා දේශි...මම මෝඩ වැඩ කරගන්නෑ...ඒත් මට මේනව එකම එක සැරයක් මීට් වෙන්න ඕන..මට ඒ උදව්ව කරන්න...මන් ඊටපස්සෙ මේනා හින්දා අඩ අඩ කාලේ ගත කරන්නෑ...මට දැන් මට වඩා මන් ගැන හිතන කෙනෙක් හම්බෙලා තියෙද්දි ආයමත් මේනාගේ ආදරේවත් මේනගේ හොයාබැලීමවත් මේනගෙ කියලා කිසිම දෙයක් ඕන නෑ...මන් ආකාශ් නමින් පේ වෙලා ඉවරයි දැන්...ඒකට මොකුත් කරන්න බෑ..ඒත් මට මේනව හම්බෙන්න ඕන...මට ඒ උදව්ව කරන්න ප්ලීස්...
ඒ මැසේජ් එකම දෙපාරකට වඩා කියෙව්ව මන් මොකක්ද කරන්නෙ කියල හිතන් ලොකු හුස්මක් ගත්තෙ..මොනව කිව්වත් විශූ අනිවාර්යයෙන් ආයමත් මේනව දැක්ක ගමන් මේනාගෙ පැත්තට වැටෙනව කියල දන්න නිසා...ඒත් දැන් යාලුවෙක් විදියට මට උදව්වක් කරන්න බැරිනම් ඒකෙ තෙරුමකුත් නැති නිසා මම ඒ පණිවිඩේට උත්තරයක් දෙන්න වචන හෙව්වෙ වෙනදා මැසේජ් කරනවට වඩා ගොඩක් පරිස්සමින්...
හරි ඔයාගෙ කැමැත්තක් ඒත්...මට ඒ හැමවෙලාවකදිම මතක් කරන්න තියන්න එපා...ආකාශ් අයියා ඔයා වෙනුවෙන් බලන් ඉන්න බව...මේ අපේ ගෙවුන අතීතෙට වඩා සෑහෙන්න වෙනස් කාලයක්..හැමදෙයක්ම වෙනස්..එදා හිටපු විශූ නෙවෙයි දැන් ඉන්නෙ කියල මන් හිතනව..25 මායි මේනයි මීට් වෙන්න ඉන්නෙ...මන් හිතන්නෙ අපි දෙන්නම එදාට යන්...ඒකෙන් පස්සෙ ආය බෑ..අන්තිම සැරේ අන්තිම වතාව කිය කිය ආය ආය හම්බෙන්න බෑ...