Ertesi gün beni görünce yüzünde oluşan korku buruk bir gülümseme oluşturmuştu yüzümde. Hemen yanıma geldin bir sürü soru sordun yüzüme ne olduğu hakkında. Hepsini geçiştirdim, en iyi olduğum şekilde.
Canım hiç acımıyordu biliyor musun? Bunca darbeye rağmen mutluydum, pişman değildim seninle kafeye gittiğime.
Çok eğlenmiştim seninle, uzun süredir bu kadar içten gülmemiştim, rol yapma gereğinde bulunmamıştım.
Teşekkür ederim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başarabilir miydik? |Minsung
FanfictionBir resim çizmeye başladım, içerisinde sen ve ben varız, birbirimizi sarmışız kollarımızla bu acımasız dünyada benliğimizi kaybetmemek için. Bir resme başladım, sonunu tamamlayabileceğimden emin olamadığım. Var mıydı o kadar zamanım? Biz gibi başlam...
