Takıntılım

34.bölüm HASTANE...

Herkese Tekrardan selam uzun bir aradan sonra yine ben✨

Oy sınırı:100

Yorum sınırı:100

Silah patlamıştı ikimizde birbirimize bakıyorduk donmuştuk...

Elimi karnıma tuttum bir şeyim yoktu efe'ye baktığımdan karnını tuttuğunu gördüm gömleği kan havuzuna dönmüştü adeta onu öyle görünce gözüm fal taşı gibi açılmıştı titremeye başladım korkuyordum hem de deli gibi peki korkmamın nedeni onu kaybetme korkusu muydu yoksa katil olma korkusu muydu...

Efe-sa-sakin ol

Işıl-özür dilerim özür dilerim!

Efe gözlerimin önünde yere yığıldı hemen eğildim kafasını ayağımın üzerine koydum göz kapakları yavaşça kapanıyordu korkudan ağlıyordum

Işıl-efe aç gözlerini aç lütfen!

Efenin gözleri tamamen kapanmıştı kanaması artmıştı o sırada korumalar hızla yanıma geldi bir tanesi ile üç saniye göz göze geldik efeyi aldılar arabaya götürdüler bende hızla oraya gittim arabaya bindik üstümde ki beyaz elbise şimdi kanlar içinde kaybolmuştu beyaz yerine kırmızı...

Ağlıyordum kendimi durduramıyordum koruma birini aradı

Koruma-ha alo anıl bey Efe bey silahlandı hastaneye gidiyoruz şuan.....efendim her şey ani oldu efe beye zar zor yetiştik...tamam orda konuşalım

Anılı aramıştı o zaman gizem de duyacaktı

Araba durdu hızla korumalar indi hızla doktorlar çıktı efeyi bir sedye üzerine koyup hızla içeri doğru gittiler hala ağlıyordum bende hastanenin içine doğru giderken hastanenin üstünde ki koca yazıyı gördüm AKINCI yazıyordu yani bu hastanede onundu bu yüzden buraya getirmişlerdi hızla içeri gittim korumaları fark ettim koridorun sonundalardı efeyi Ameliyatta götürmüşlerdi onlara doğru yavaş yavaş yürüdüm 8 koruma vardı hepsi bana öyle sert bakıyordu ki korkmuştum ama bir şey yapamıyorlardı çünkü efe onları yaşatmazdı peki efe yaşayacak'mıydı...

Ses geldi kafamı çevirdiğim'de anıl ve gizem hızla buraya doğru geliyorlardı ayağa kalktım gizem hemen bana sarıldı bende karşılık verdim

Gizem-iyi misin ışıl!

Işıl-d-deilim korkuyorum

Gizem-sakin ol tamam mı gel seni lavaboya götüreyim

Başımla onay verdim yavaş yavaş lavaboya doğru ilerledik kapıyı açtım içeri girdik ben kendimi yere bıraktım ve sesli bir şekilde ağlamaya başladım gizem bana doğru eğildi

Gizem-ışıl bak anlıyorum ama güçlü olman gerek efe için zaten efe'ye bunu kim yaptıysa bedelini ağır ödeyecek

Işıl-g-gizem

Gizem-efendim tatlım

Işıl-b-ben yaptım

Gizem-NE!?

Işıl-ama isteyerek yapmadım yemin ederim bırak dedim bırakmadı

Gizem-işin aslını anlat

Işıl-batu geldi beni bir anda öptü ya hani biliyorsun orayı işte bende kendimi affetirmek için bı yemek yaptım Romantik olsun diye sonra efe geldi eğleniyorduk ta ki zil çalana dek zil çaldı bende baktım orda kimse yoktu bı kutu ve üstünde not vardı nota bı şeyeler diyordu kutuda benim hani kaçtığım gün senin evine geldiğim güne aitti o gece efe başkalarıyla bar köşelerinde öpüşüyordu bende çok kızdım masanın üstündekileri yere yığdım kavga ettik sonra ben eşyalarımı topladım ama efenin itleri izin vermedi sonra bende birinin belinden silahını aldım Efe'ye tuttum ama sık dedi bende kendime tuttum o an Efe çok korktu bırak dedi yapma dedi bende gidicem dedim kapıyı açtılar sonra hızla kaçtım yağmur o kadar şiddetliydi ki nereye gittiğimi bile bilmiyordum sadece ilerliyorum sonra efe geldi arabadan indi gel dedi hastalanacaksın dedi ben istemedim sonra birden silahı almaya çalıştı sonra b-birden oldu her şey çok korkuyorum...