2. Kitapla merhaba umarım ilk kitabı beğenmişsinizdir.
~ İyi okumalar dilerim~
Akşam olmuştu ve hala bir cevap yoktu ve biz umudu kesmiş bir şekilde parktan ayrılıp yola devam ediyorduk. Yolda devam ederken kitap konuşmaya başladı;
-size bir cevap geldi hala farkında değil misiniz?
Mehmet Can kitaba sinirli bir şekilde;
-bizimle dalga mı geçiyorsun! Ne cevabı gelmiş olabilir ki
Kitap;
-taş ile yazdığınız yazılara cevap geldi
Kaya araya girdi;
-şaka mı yapıyorsun hem parktan hem de evlerden çok uzaktayız!
Kitap;
-geri dönmek zorundasınız yoksa asla çıkışa varamayacaksınız gidin ve yazı yazdığınız yerlere bakın
Ben;
-arkadaşlar ya haklıysa geri dönmemiz lazım
Mehmet Can;
-ama çok uzaklaştık hem senin ayağın burkulmuştu nasıl yürüyeceksin o kadar yol
Diyerek kaya'ya doğru gülümsedi;
-he doğru. Kaya yine taşır seni.
Kaya Mehmet can'ın sırtına vurarak;
-sussana oğlum
Dedi.Bana baktı.Bende;
-ayağım iyileşti merak etme taşımana gerek yok.
Ama o beni dinlemedi ve taşıdı.
Ben şaşkın bir şekilde ona bakarken Mehmet Can;
-Ooo dedi.
Kaya gülümsedi. Onun da bana karşı hisleri olduğuna emindim.
Mehmet Can;
-gelin kızlar biz önden gidelim
Dedi ve benle Kaya arkada kaldık.
Artık söylemem gerektiğini biliyordum ve kayaya;
-Kaya ben senden hoşlanıyorum dedim.
Ne! Bunu gerçekten söyledim mi?
Kaya;
-ben de senden hoşlanıyorum dedi.
Artık ben ve Kaya birbirimize aittik...
Bu devirde güvenilecek insan çok azdı belki de yoktu ama ben ona güveniyordum her şeyden çok...
Mehmet Can da önden bizi dinliyordu;
-hayırlı olsun enişte
dedi gülerek
Kaya'ya sordum;
-beni seveceğin için hiç pişman olacak mısın?
Kaya;
-evet
Ben de;
-neden kaya
Kaya;
-keşke seni daha önceden tanıyıp daha çok sevebilseydim.
Bende güldüm.
Bu romantik anı bozabilecek tek kişi kimdi tabii ki Mehmet Can, bize dönerek;
-Yeter artık ya! Biz burada kurtulmanın peşindeyiz sizin yaptığınıza bak.
Kaya;
-Mehmet can önüne dönmek ister misin yoksa ben mi döndüreyim ha.
Mehmetcan;
-tamam ya.
Parka doğru ilerledik yürüyor iken Aysun sürekli mehmetcan'ı bakıp gülüyordu galiba tek aşıklar biz değildik aysun'a bakıp göz kırptım söylemeye çalıştığım şeyi anlamıştı zaten
Parkın önüne gelmiştik ve ağaca baktığımızda hepimiz birden şok olmuştuk;
-siz kimsiniz?
Yazıyordu ağaçta
Biz kimdik? Biz,biz?
-biz insanlarız kitabın içine hapsolduk
Lütfen kitabın son sayfasındaki resimleri yırtın.
-tamam
Diye cevap geldi
-kurtulduk diye bağırdık hepbirlikte
Kitabı. Sayfaları yırtıldı ve ben dışında herkes çıkmıştı.10 dakika bekledim ve bende kurtuldum.beni kurtaran
Kaya'ydı, KAYA KARAMAN.
~Son~
İyiki varsın 😘
