mayıs& nisan

bölüm üçç

İyi okumalarr✨

Nisan;

Mayıs'a dönüp baktığımda masada bir yere odaklanmış tepkisiz durduğunu gördüm. muhtemelen oda benim düşündüklerimi düşündü.

Diğerlerinde onun durgunlaştığını farkettiginde herkes sustu.

"Şey, biz odaya çıksak olurmu?" Dediğimde Nihal hanım gülümseyip "tabii"dedi.

Mayisi dürttüğümde yukarıyı gösterdim. odaya çıktık.

İkimizde yatağın üzerine çıktığımızda sarıldim ona. Kafasını dizime koydu. Saçlarıyla oynamaya başladım.

"Mayıs"

"Hm"

"Sence bizi sevdiler mi?"

"Bilmiyorum... Ama bence sevmiş gibiler."

"Bence sevdiler. Hem hiç kötü birşey yapmadık ki. Neden sevmesinler."

"Önceki ailemizede hiçbirsey yapmamistik Nisan ama onlar sevmediler bizi. Her ne kadar inkar etsekte sevmediler."

"Olsun. Bence nihal hanım ve abiler bizi sevdi. "

"Bilmiyorum..."

"Acaba karıştığımız kızlar nasıl insanlar "

"Bence kibirli insanın teki ikiside. Kan verirken bize olan bakışlarını görmedinmi"

"Gördüm gördüm. Gözlerini oyasim geldi ha. Zor tuttum kendimi. "

"Ay bende ya. Ne gıcık insanlar."

"Biz ikimiz birbirimize aile olurken onlar burda bize ait olan aileyle mutluymuşlar nisan..."

"Olsun, şöyle düşünelim, eğer biz bu ailede dogsaydik belkide kişiliklerimiz çok farklı olacaktı.biz küçükken hep ne diyorduk? Yaşadığımız herşey bizi yaralasa bile bir zaman sonra olgunlaştirir."

"Onu sen soyluyodun Mayıs . Bende olgunlaşmasakta olur daha çocuğuz diyodum bikere "

"Şuan ona mı takıldın cidden."

"Evet tam olarak ona takıldım "

"Salaksın "

"Sende salaksın. Eğer şimdi susmazsa konu sakız gibi uzardi çünkü ben hayatta durdurmam"

"Ay neyse ya kim salaksa salak hadi uyuyalım uykum var."

Ellerimi saçlarından çektim. Yorganı kaldırıp içine girdik. Saatin henüz erken olmasını umursamadan uyuduk. biz her saat heryerde uyuyabilen insanlariz evelallah.

°°°°°°

Mayıs'tan devamkee;

Sabah uyandığımda nisan yanımda değildi.kalkip banyoya baktığım burdada yok.

Nereye gitmiş olabilir zabaan bu saatinde acep.
Üzerimi değiştirip yüzümü yıkadım. Odadan çıkıp aşağı indim. Nisan bio ananın yanında oturuyodu. Demek bensiz haa. Kaşlarımı çatıp nisanın yanına oturdum.

"Beni niye uyandirmiyosunuz siz ben evlatlikmiyim?"

"Ay o nasıl söz kızım ben sizi uyandırmaya geldim sana seslendik uyanmasın nisan da uykusu ağır kendisi uyanmadan kimse uyandiramaz onu deyince ellemedim sana. Günaydın bu arada"

Hızlı hızlı konuşmasıyla kıkırdayip "şaka yapmıştım biliyorum zor uyandigimi sorun değil." Dedim

"Sende geldiğine göre gidip kahvaltımızı yapabiliriz."