Lie °Taekook°

08.Bölüm

İyi okumalar;)

Whatsapp konuşması
/
ismini bilmediğim beyefendi-Cam güzeli

İsmini bilmediğim beyefendi

Geldim cam güzeli

Kusura bakma lütfen
çok beklettim seni.

Cam güzeli

Hayır,Hayır bakmam.

Siz bakmıyorken ben neden bakayım?

İsmini bilmediğim beyefendi

Ne demek istediğini çok iyi anladım.

Cam güzeli,

Sen çok güzelsin.

Kusursuz birisisin.

Cam güzeli

Ben kekeliyorum

bu bir kusur

İsmini bilmediğim adam

hayır

O bir kusur değil.

Bu şey sadece seni diğer insanlardan ayıran güzelliğin.

Seni tatlı yapan şey

Cam güzeli

Ama

insanlar kekeme insanları sevmez

İsmini bilmediğim adam

Onlar sevmezse sevmesin

Ben seviyorum seni.

Cam güzeli

Hayır.

Beni sevme
çevrimdışı

İsmini bilmediğim adam

Cam güzeli

Ne oldu?

Seni kırdım mı?

Ben

Ben çok özür dilerim gerçekten
(iletildi)

~~~~~~~~~ Hassas içerik uyarısııı~~~~~~

"Jungkook, gel biraz seveyim seni" Jungkook'un kalbi yine hızlı atıyordu fakat sevinçten veya heyecandan değildi bu ritim bozukluğu

Korkudandı.

Yine aynı şey olacaktı.

Babası, yatağa oturup Jungkook'u yanına çağırdı.

"Ah, Jungkook.Sen çok çirkinsin ama iyi hissettiriyorsun." Jungkook, gözlerindeki yaşları daha fazla tutamadı.

Jungkook, ağladıkça babasının ona karşı nefreti ikiye katlanıyordu.

"Ağlama! annen gelirse ne yaparım biliyor musun?!" Jungkook olacakları az çok tahmin ediyordu o yaşına rağmen.

"Baba, özür dilerim.Bir daha olmaz söz veriyorum.." dedi hıçkırıklarını tutmaya çalışarak.

O zamanlar 6 yaşındaydı.O iğrenç şeyleri henüz o yaşında yaşamıştı.O zamanlar kekeme değildi çok düzgün ve tane tane konuşurdu yaşına rağmen.

Babası yataktan kalkıp,kapının oradaki minik bedeni kolundan tuttuğu gibi yatağa fırlattı büyük bir nefretle.

"Ağlama lanet olası şey.Madem benim oğlumsun bunu yapmak zorundasın anladın mı!" dedi ve üzerindeki gömleği çıkarmaya başladı.

Jungkook artık Hıçkırıklarını tutamıyordu.
Gözleri ağlamaktan şişmiş, burnu kıpkırmızı olmuştu.

Hıçkırıklarının içinden babasıyla konuşmaya çalışıyordu.

"B-b-baba, n-nolur bı-ırak b-beni!" artık ne dese boştu o en çok korktuğu şey birkaç saniye sonunda yaşanacaktı ve Jungkook'un kabuslarının bir parçası haline gelecekti.

O anları yaşarken Babası Jungkook'a tek bir şey söylüyordu "Seni seviyorum oğlum" tabii bunu o iğrenç ve mayışmış sesiyle söylüyordu ama genel olarak söylediği kelime buydu.

Babası, Jungkook'u sadece o zaman severdi.

Ve Jungkook, o yaşından itibaren sevgiden nefret etti.Onu kimse sevmesin istiyordu.
Eğer severlerse ona babası gibi davranırlardı.

Jungkook,aklına gelen o iğrenç sahneleri zihninden silmeye çalıştı.Karanlık bir odada yatağının üstünde saçlarını çekiştiriyordu.

Zihnindeki o iğrenç sesler bir türlü gitmiyordu.

Sakinleşemiyordu.

Zar zor kendini yere atıp yatağının yanındaki dolaptan ilaçlarını çıkardı ve su olmadan içti.

Su getirecek vakti yoktu.Sonrada içebilirdi.

~~~~~~~~~~~~

Lanet olası adam

Gebermiş olmasaydın seni
takipçilerimle gebertirdik!

Neysee

İskence etmek Jungwon'un nasibineymiş

sizi seviyorumm
görüşüruzzz muahh♡