ချယ်ရီ

ချယ်ရီ အပိုင်း (3)

အခန်းထဲရောက်တဲ့ထိ ချယ်ရီ့ရင်တွေတုန်နေတယ်။ အသက်ရှူချက်တိုင်းကို လူကသတိထားမိနေသည်။ အိမ်နေရင်းအတွင်းခံတွေဝတ်မထားတာမို့ ရင်နှစ်မွှာက အင်္ကျီနဲ့ထိတိုက်နေတာကို သတိထားမိနေပြန်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးအထိအတွေ့အာရုံတို့ အထူးနိုးကြားနေသလို ခံစားရသည်။ ဖင်နှစ်ဖက်လုံးက ဖြိန်းတိန်းတိန်းအရသာလေးရှိနေသေးသည်။ ဒါလေးပျောက်သွားမှာကြောက်ပြီး လူကို မလှုပ်ပဲနေနေမိသည်။

လိုအပ်နေတဲ့အရာကို ရလိုက်၍ကျေနပ်မှုမျိုး ခံစားရသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာလည်း ထပ်တောင်းတမိသည်။ ဘာလို့ငါဒါမျိုးဖြစ်နေတာလဲလို့ တွေးမိပြန်သည်။ ဒါပေမယ့် ထပ်လိုချင်နေတဲ့အတွေးတွေကပဲ နေရာရသွားသည်။ သို့ပေမယ့် တစ်နေကုန်ဒေါ်ငယ်ကိုတော့ ရှောင်နေမိပြန်သည်။ တွေ့ရင် မျက်နာလေးရှက်သွေးရောက်ကြောင့် ရဲနေသည်ကို သတိထားမှာစိုးလို့ဖြစ်သည်။

နောက်တစ်နေ့ နေ့လည်ခင်း ချယ်ရီ ရေချိုးနေသည်။ ရွာမှာဆိုတော့ ရေစည်အိုးထဲကို ရေခပ်ထည့်ပြီး ချိုးကြရတာပဲ။ အိမ်နောက်ဖေးမှာဒေါ်ငယ်က သူ့သီးပင်စားပင်တွေနားမှာ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ချယ်ရီက ထုံးစံအတိုင်း ရေချိုးရင်တော်တော်နဲ့မပြီး။
"သမီး ရေချိုးတာ မြန်မြန်လုပ်လေ။ လေကပြင်းတယ်သမီးရဲ့"
"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ဒေါ့ငယ်ရဲ့။ နေပူနေပါတယ်"
"နေပူပေမယ့် သမီးလိုရေစိုကြီးနဲ့လုပ်နေရင် ဖျားလိမ့်မယ်ကွဲ့။ ခုကို တစ်နာရီလောက်ဖြစ်နေပီလေ"
"အဝတ်လျော်နေလို့ပါ။ ပြီးတော့ ရေချိုးလို့ဖျားတယ်ဆိုတာ လျှောက်ပြောကြတာ။ ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
"အဝတ်လျှော်မယ်ဆိုလည်း မချိုးခင် လျှော်မှပေါ့သမီးရဲ့။ ခုက ရေစက်လက်ကြီးနဲ့ဟာ"
"အာ အကုန်လိုက်ပြောနေတာပဲ။ မီးဘာဖြစ်နေလို့လဲ။ ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ် လုပ်ချင်တာကို မလုပ်ရဘူး"
ချယ်ရီပြန်အော်မိသည်။
"ဟဲ့ မိချယ်ရီ၊ နင့်ဖို့ပြောတာလေ။ ပြီးတော့ ရေချိုးတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူက တစ်နာရီကျော်ချိုးလို့တုန်း။ တော်တော့ ခုချက်ချင်း"
"အာ...ဆပ်ပြာတောင် မတိုက်ရသေးဘူးလေ ကြီးဒေါ်ကလည်း။ ဘာမှမှ မကြာသေးတာကြီးကို"
"ဟင် ဒီလောက်ကြာနေပြီ ဆပ်ပြာခုထိမတိုက်ရသေးဘူးလား။ နင်ဘာတွေလုပ်နေတာတုန်း။ အဝတ်တွေကလည်း ခုထိ ရေစိမ်တုန်းရှိသေးတယ်။ မြို့မှာလို လေကွယ်ရာ ချိုးရတာ မဟုတ်ဘူး။ နင်အမြဲအဲ့လို အီးလေးဆွဲတဲ့အကျင့်ကြီး ခုထိ မပျောက်သေးဘူးလား"
"အီးလေးမဆွဲဘူးလေ။ မီးလုပ်နေတာပဲ။ အဖွားကြီးတွေလိုတော့ စာကလေးရေချိုးသလို ဘယ်ပြီးမလဲ"
"ချယ်ရီမ၊ နင်က အသားမနာတာကြာလို့ ပြန်ပြောနေတာပေါ့လေ"
" ပြန်မပြောဘူးလေ ပြောပြတာ။ ဘာလဲ ရှင်းပြခွင့်တောင်မရှိဘူးလား"
"ဒီကလေးမ ပြောလေ ကဲလေပါလား နေအုန်း နင်တော့လား"
ဒေါ်ငယ်က ပြောပြောဆိုဆိုအိမ်နောက်ဖေးကို ဝင်သွားသည်။ ချယ်ရီလည်း ရေတစ်ခွက်နှစ်ခွက် ခပ်လောင်းလိုက်ပြီး အဝတ်ဖွတ်နေလိုက်သည်။ မကြာခင် ဒေါ်ငယ်ပြန်ထွက်လာတော့ လက်ထဲမှာ တံမြက်စည်းကိုင်ထားလေသည်။ ချယ်ရီ ကြောက်သလို ရင်လည်းဖိုသွားမိသည်။
"နင် ထစမ်း။ ငယ်ငယ်က ရေချိုးကြာရင် ဘာဖြစ်လည်း သိတယ်မလား"
ဒေါ်ငယ်က ပြောလည်းပြော ချယ်ရီ့ကို လက်မောင်းကနေလည်း ဆွဲထူလိုက်သည်။ ထမိန်ရင်လျားလေးနဲ့ ဆွေ့ကနဲပါလာသည်။ ချယ်ရီက အရပ်ရှည်ပေမယ့် ကိုယ်ခန္ဓာက ပိန်ပိန်ပါးပါး။ ဖင်သာကောက်ပေမယ့် နို့ကျတော့ သိပ်မရှိတဲ့ type မျိုး။ ဒေါ်ငယ်ကတော့ ချယ်ရီလောက်အရပ်မရှည်ပေမယ့် မိန်းကလေးထဲတွင် ရှည်သည်ဟုပြောလို့ရသည်။ တောသူတောင်သားဆိုတော့ သန်မာသည်။ ဒါ့ကြောင့် ပေါင် ၁၀၀ ကျော်လေးရှိသော ချယ်ရီ့ကို အသာလေးမသွားနိုင်သည်။ ထလာတာနဲ့ လက်ထဲက တံမြက်စည်းရိုးနဲ့ ပေါင်ကို ရိုက်လိုက်သည်။ တံမြက်စည်းရိုးက တော်တော်စပ်သည်။ ရေစိုနေသောကြောင့်လားတော့ မသိ။ ချယ်ရီရိုက်ခံရတဲ့နေရာကို လက်နှင့်ကာလိုက်ပြီး နောက်ရိုက်ချက်များကိုပါ ကာကွယ်သည့်အနေဖြင့် ဒူးကွေးကာ ခြေထောက်ကိုလည်း ရုန်းနေမိသည်။ ညိုသကျီးကိုတော့ ဒေါ်ငယ်က ရိုက်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
"ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း။ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာတုန်း။ တည့်တည့်ရပ် ဟိုဘက်လှည့်စမ်း။ နင်ပဲ အရေမာနိုင်မလား ငါပဲ ချွတ်နိုင်မလား ကြည့်စမ်းမယ်"
ချယ်ရီကြောက်ကြောက်နဲ့ပဲ ဒေါ်ငယ့်ဘက်ကို ဖင်လှည့်ပေးလိုက်သည်။ ထမိန်ရင်လျားက ရေတစက်စက်ကျနေတုန်း။ ချယ်ရီ့ဖင်လေးပေါ် တံမြက်စည်းရိုးက ကန့်လန့်ဖြတ်ထိကာ ရပ်နေသည်။ ရင်တွေ ခုန်တာ လူက မြောက်နေသလိုကို ဖြစ်နေသည်။ ဖင်ပေါ်က တံမြက်စည်းလွတ်သွားတာသိလိုက်ပြီး တက်တိုက်ဆိုသလို ဖင်နှစ်လုံးပေါ်မှာ အကန့်လိုက်ရိုက်ချက်ကျလာသည်။
"အားးး အရမ်းနာတယ် ဒေါ်ငယ်"
စပ်လိုက်သည်မှာ အရမ်း။ လက်နှစ်ဖက် နောက်ပြန်လာပြီးစပ်သည့်နေရာကို ပွတ်နေမိသည်။ ရေစိုထမိန်ကြောင့် ပွတ်လို့ကောင်းကောင်းမရ။ ကုတ်နေရသည်။
"လက်ဖယ်စမ်း၊ ပြောရင် ကောင်းကောင်းမရတဲ့ဟာမလေး"
"ဖြန်းးး"
"အားးသေပါပီ"
ပထမတစ်ချက်ထက်ပိုနာသည်။ ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ရင်း ခုန်ဆွ ခုန်ဆွလုပ်နေသော ချယ်ရီ့ပုံမှာ ရယ်စရာဖြစ်နေသည်။ အိမ်နောက်ဖေးဘက်မှာက လမ်းရယ်လို့မရှိ၊ ရိုးတစ်ခုရှိသောကြောင့် လူလည်းမလာတာမို့သာတော်တော့သည်။ မဟုတ်ရင် ချယ်ရီအရိုက်ခံနေရတာကို ကြည့်ပြီး ရယ်မယ့်သူတွေ သေချာပေါက်ရှိမှာ အမှန်ပင်။
"နင့်လက်ဖယ်ထားစမ်း။ ခုန်မနေနဲ့ ရေတွေနဲ့ ချော်လဲလို့ ပိုနာမယ်။ ရှေ့က ရေစည်ပိုင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ထားစမ်း"
ရေစည်ပိုင်းဆိုပေမယ့် တဝက်မရှိတရှိကနေ ဖြတ်ထားတာမို့ စည်ပိုင်းဝကို လက်နဲ့ကိုင်လိုက်တော့ ချယ်ရီ့ပုံလေးက ရိုက်ခံဖို့ ဖင်လေးကုန်းပေးထားရသလိုပဲ။ ဖင်ကောက်​လုံးလုံးလေးက ရေစိုထမိန်လေးထဲကနေ အတိုင်းသားထွက်လို့။ လက်နဲ့ အားယူပြီး စည်ပိုင်းကို စုပ်ထားမိသည်။
"ဖြန်းးး"
"အီးသေပါပီ အမေရဲ့"
ပထမရိုက်ချက်နေရာပဲ ကျလာတဲ့ရိုက်ချက်ကြောင့် ချယ်ရီမျက်ရည်များပါ ဝိုင်းလာသည်။
"ဖြန်းးး"
" အီးးးဟီးးဟီးး"
ချယ်ရီတို့ ငိုလေပြီ။ ဒူးကွေးကာ ခြေထောက်နှင့်ဖင်ကို ကာဖို့ကြိုးစားနေသေးသည်။
"ဖယ်စမ်းအဲ့ခြေထောက်ကို" ပြောလည်းပြော ခြေဖဝါးကိုကလည်း တုတ်တစ်ချက်။
"ဖြန်းးး"
" အီးးးဟီးးးဟီးးး သေပါပီ အမေရေ ကယ်ပါအုန်း"
ကိုင်ထားသော ရေစည်ပိုင်းကို လွှတ်ပြီး ချယ်ရီပတ်ပြေးတော့သည်။
"ဟဲ့ မပြေးနဲ့လေ။ လဲကုန်တော့မှာပဲ" ဒေါ်ငယ်က ပြောပြောဆိုဆိုတုတ်ကိုင်ပြီး လိုက်လာသည်။ ချယ်ရီကတော့ အမေရှိရာ အိမ်ထဲကို ပြေးသည်။ ပါးစပ်ကလည်း အမေရေ ကယ်ပါအုန်းဆိုပြီး အဆက်မပြတ်အော်လို့။ အမေနဲ့အဒေါ်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ။
"ဟဲ့ အသံကျယ်ကြီး အော်မနေနဲ့ မရှက်ဘူးလား။ နင့်အမေ ဘုန်းကြီးကျောင်းဆွမ်းဂျိုင့်ပြန်သွားယူနေတယ်။သူလည်းမကယ်နိုင်ဘူး။ အေးသူရှိလည်း ငါက သူ့ပါရိုက်မှာ။ လာခဲ့ ငါ့ရှေ့"
အားကိုး​ရာမရှိ​တော့တာသေချာတော့ စောင်းငန်းစောင်းငန်းနှင့် ချယ်ရီအဒေါ့်ဆီလာရတော့သည်။ ကုတင်နှစ်လုံးကြားမှာရပ်နေရင်း လက်အုပ်လေးချီကာ
"မီးတောင်းပန်ပါတယ်နော်။ မီးပြီးပါပီ။ ပြန်မပြောတော့ပါဘူးနော်။ မရိုက်ပါနဲ့တော့ အရမ်းနာနေပါပီ။ အီးဟီးဟီးးး"
ငိုလည်းငို ပြောလည်းပြောနေသော ချယ်ရီ့ကို အ​ဒေါ်ကတော့ သနားပုံမပြ။
"ကြည့်အုန်း နင်ဘယ်အရွယ်ရှိနေပီလဲ ခုထိ ထွက်ပြေးတုန်း။ တစ်အိမ်လုံးလည်းရေတွေ စိုကုန်ပြီ။ ကောင်းသလား။"
"..."
"ပြောနေရင် ကောင်း​ေကာင်းပြောမရတာကော။ ရိုက်ရင် ငြိမ်ငြိမ်မခံတာကော ငါမကြိုက်ဘူးနော်။ နင့်ကိုကြည့်နေတာကြာပီ ပြန်လာကတည်းက အချိုးကို မဆပြဘူး။ ရိုက်ခံချင်လို့ တုတ်တောင်းနေတာလေ။ ခုတုတ်စားရပီ ကြိုက်သလား။ လာခဲ့အုန်း နင်က ခုလောက်နဲ့ မမှတ်ဘူး ငါသိတယ် ဖင်သံမဏိမ"
"ကောင်းကောင်းပြောလို့မရရင် အချက်ရေပိုများသွားမယ်နော်။ ငါ့ရှေ့သေချာလာလက်ပိုက်အရိုက်ခံရင် သုံးချက်နဲ့ပီးမယ်။ လာခဲ့ ခု "
ချယ်ရီ တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နဲ့ အဒေါ့်ရှေ့ရပ်ပေးလိုက်သည်။
"နင့်ထမိန်ပြန်ဝတ်စမ်း"
ထမိန်ရင်လျားနဲ့ပြေးလာတာဆိုတော့ ထမိန်က တွန့်လိမ်နေလေပြီ။ ပြန်ဝတ်လိုက်မှ တင်းတင်းနဲ့ ဖင်လေးက အပြောင်သားလေး။
"ဖြန်းးး"
"အိ"
"ဖြန်းးး"
"အီးးးဟီးးးဟီးး ကြောက်ပါပီဒေါ့ငယ်ရဲ့။ သမီးကို ခွင့်လွှတ်ပါ"
"ဖြန်းးးး"
"အားဟားးးဟီးးးဟီးးး"
"လာ သမီး။ ရေအပြီးသတ်အမြန်လာချိုးလိုက်။ အဝတ်တွေက ထားခဲ့တော့။ ဒေါ်ငယ်လျှော်လိုက်တော့မယ်။"
"ရပါတယ်ဒေါ့ငယ်၊ မီးပဲ မြန်မြန်လျှော်လိုက်ပါ့မယ်။ တကယ်ပြောတာပါ။ မီးစိတ်ကောက်တာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒေါ့ငယ် ခုလိုမီးကို ဆုံးမပေးတာကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မီးလိမ္မာပါ့မယ်နော်"
ဒေါ်ငယ်ကပြုံးလိုက်ပြီး။
"အေးပါ ဒေါ်လေးလည်း သမီးကို ရိုက်ချင်လို့မဟုတ်ဘူးလေ။ သမီး လိမ္မာအောင် ဆုံးမတာနော်။ ဒေါ်လေးက ချစ်လို့။ ဒေါ့ငယ်သမီးအလိမ္မာလေးကို ပိုပြီး လိမ္မာစေချင်လို့ ရိုက်တာနော် သမီး။ မုန်းလို့မဟုတ်ဘူး"
"ဟု"
"ကဲ ခုလည်းဒေါ့ငယ် အဝတ်ကူလျှော်ပေးမယ်။ မြန်မြန်လုပ်ရအောင် ပြီးရင်ရေသုတ်ပြီး ဆေးလည်းလိမ်းပေးရအောင်"
ချယ်ရီ့မျက်နာလေးပန်းရောင်သမ်းသွားသည်။ ပြီးတောက် ပြုံရင်းပြောလိုက်သည်။
"ဟုတ်"
ချယ်ရီ့အမေအပြင်ကပြန်လာတော့ ရယ်ပြီးအဝတ်တူတူလျှော်နေကြတဲ့ ချယ်ရီနှင့်ဒေါ်ငယ်ကိုတွေ့ရလေသည်။