ချယ်ရီ

ချယ်ရီ အပိုင်း (၅)

ချယ်ရီ အပိုင်း (၅) ဇာတ်သိမ်း

မမက ချယ်ရီ့ကို သေချာကြည့်နေသည်။ အကဲခတ်နေတာဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မည်။ ချယ်ရီလည်း မမကို ကြည့်ရင်း ချယ်ရီ့မျက်လုံးများမှတဆင့် ချယ်ရီ့စိတ်ကို မမသိပါစေဟု ဆုတောင်းနေမိသည်။
မမက သူ့မျက်လုံးလေးကို ပင့်လိုက်ပီး
"အိုကေလေ မျှတပါတယ်။ ချယ်ရီ့ကိုလည်း မမက ကိုယ့်ညီမလေးအရင်းလို သဘောထားတာဆိုတော့ ရိုက်ပီးအပြစ်ပေးတာက ကောင်းပါတယ်။ မမငယ်ငယ်ကဆိုးရင်လည်း မမရဲ့အမက ရိုက်ဆုံးမတာပဲ"
ချယ်ရီပျော်သွားမိသည်။ မမက သူ့ကိုညီမလေးလို​သဘောထားတယ်ပြောတာကော သူ့အပြစ်ကို ချေခွင့်ရတဲ့အတွက်ကောပေါ့။
မမယုက ရုံးခန်းအပြင်ထွက်ကာ ဘေးကပ်ရက်ရှိ အလုပ်ခန်းထဲဝင်သွားသည်။ ပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာ လုပ်ငန်းသုံးပေတံလေးပါလာသည်။ ပေတံက ကော်အမာနဲ့လုပ်ထားတာ။ မမက သူ့လက်ကို ပေတံဖြင့်ရိုက်စမ်းကြည့်လိုက်သည်။
"ဖြန့်"
ချယ်ရီဖင်လေးတွန့်သွားမိသည်။ ရင်လည်းခုန်လာသလိုလို၊ ရေပဲငတ်သလိုလိုဖြစ်လာသည်။ မမယုက လှသည်။ လုပ်ငန်းရှင်ဆိုပေမယ့် အသက်က ၃၆ ပဲ ရှိသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ထို့ထက်ငယ်သည်ဟု အားလုံးကထင်ကြသည်။ Gym အမြဲဆော့သောကြောင့် ကိုယ်ခန္ဓာကကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ရှိသည်။ အလှဆုံးက မမရဲ့ခြေထောက်လေးတွေပဲလို့ ချယ်ရီကထင်သည်။ ခြေတံရှည်မလေးများဆိုသည်မှာ မမတို့လိုမိန်းကလေးတွေကို ရေးတာဖြစ်မယ်လို့ တွေးခဲ့ဖူးသည်။ ချယ်ရီလည်း ခြေတံရှည်ပေမယ့် မမလောက်တော့ ကြည့်လို့မလှဟုထင်သည်။ ခုလည်း မမက ဒူးလောက် စကတ်အနက်ရောင်လေးနဲ့ လှနေသည်။ ခြေသလုံးလေးက ဖွေးဥနေပြီး ခြေသည်းရောင်လေးများနှင့်လိုက်ဖက်လှသည်။ ချယ်ရီအလှက အရိုင်းပန်းအလှလိုဖြစ်ပြီး မမကတော့ တော်ဝင်ပန်းအလှမျိုးလို့ပြောရမည်။
"လာခဲ့ ချယ်ရီ။ မမရိုက်တာခံမှာသေချာပီနော်။"
"ဟုတ် မမ"
ပြောလည်းပြော မမဆီကိုလည်း တိုးသွားလိုက်သည်။ မမရှေ့ရပ်နေရင်း ကိုယ့်ဘာသာသိမ်ငယ်သလိုခံစားရသည်။ ရှက်လည်းရှက်မိသည်။ အပြစ်ရှိတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် မမအပြစ်ပေးမည်ကိုလည်း တောင်းတမိသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ ကျေနပ်မိသည်။ ပျော်မိသည်လို့တောင်ပြောလို့ရသည်။
"မမအနေနဲ့ ချယ်ရီ့ကို ဆယ်ချက်ရိုက်မယ်။ ဒီပေတံနဲ့ပဲ။ တင်ပါးကိုပဲရိုက်မယ်။ တခြားနေရာတွေက ရိုက်ဖို့အတွက်မကောင်းဘူး ထိခိုက်မိဖို့များတယ်။ ချယ်ရီ သဘောတူလား"
"ဟုတ် မမ။ ချယ်ရီ မမပေးတဲ့အပြစ်ကိုခံပါ့မယ်ရှင့်"
"အင်း ဒါဆို မတ်မတ်ရပ်၊ လက်ပိုက်ထား။ လက်ပိုက်မဖြုတ်နဲ့နော်။ ချယ်ရီ့လက်ထိသွားမှာစိုးလို့"
ချယ်ရီပြောတဲ့အတိုင်း လက်ပိုက်ထားလိုက်သည်။ ခပ်တင်းတင်းလေးကို ပိုက်ထားမိသည်။ မမရဲ့ဂရုစိုက်မှုက ရင်ကိုနွေးသွားစေသည်လေ။