Sabah uyandık herşey iyi guzel hoş.Babamlar markete gitti işte falan fistan akşam eve geldiler morali bozuk noldu diye sorduk.Yüzünü asarak "hırsız girmiş markete"dedi.Garip olmuştuk be.O kadar guvenlik var nasil girmisler diye sorduk,"Havalandırmadan" HASSİKTİR! Ulan havalandırmadan tovbe tovbe.Herşey yeni başlıyodu be
Hayat devam ediyo babamlar pek takmadıda bu ülkede mali kriz falan filan bissürü boklar vardi işler gittikce kotuye gidiyodu.İnanmak istemiyoduk yine takmadan devam ediyoruz.Haftada en az 2-3 misafir gelirdi muş valisi falan halamlar her hafta bi kere bize kalmaya gelirlerdi yurtdisindan akrabalar falan yani evden misafir eksik olmazdı.Herşey iyi güzeldide ben babamı göremiyodum ki.Sabah ben okula gitmeden markete gidiyodu ben uyuduktan sonra eve geliyodu.Bizi markette çalışmaya falan gotürüyodu günlük 5 lira koyuyodu cebimizede.Mutlu oluyoduk be seviniyoduk oyle reyonlari falan diziyoduk.Kuzenlerim yine yoldan çıkmış devam ediyo ayşe ablam istanbul üniversitesini kazanmıştı.Babasından arabayı gezi var diye alıyodu ne üdüğü belirsiz insanlarla tanışmış onlarla geziyodu.Burak abim her gun ayrı bi kızla takiliyo,kübra ablam her hafta yeni telefon alıyo.Bi sevdiğim emirhan vardi o aralar 5 yaşında falandı ibnelikleri vardı oyuncaklarımı hep alırdı ondada döverdim zaten şakasına.
Bizim doğum günümüzdü ooo party hard diycektik ki o gün hic gormedigim anneannem ölmüş(öz annemin annesi) babam annemden binbir güçlükle izin aldı Konya'ya gitti.Bikaç gün sonra bizde gitçektik.Heycan yapmıştım hiç görmediğim insanların yanına gitçektim dayım teyzem vesaire.Annemi önden gönderdik biz kendi arabamizla gitçektik.Utanç mı diyim,heycan mı diyim ne biliyim garip bişeyler vardı içimde yola çıktık bir buçuk gün sürdü hiç unutmuyorum Konya-Ereğli Burhaniye Köyü hayatımda ilk kez bi köye gitçektim merak ediyodum nasıl bi yer lan bu köy diye sorup duruyodum içimden.Babam arabada yine klasik öğütler veriyo "Oğlum efendiliğinizi belli edin bakın ibrahim beyin çocukları ne efendi desinler arkamızdan.Yanımda oturun fazla onlarin yanina gitmeyin"Çocuğum lan ben,bırak yaşiyim çocukluğumu ilk kez görcem akrabalarımı eğleniyim biraz diye diye geçiriyodum surekli içimden saatte geç olmuştu yolun yarısında uyuya kaldım ikizin omzunda.Uyandığımda öğlen oluyodu konyaya girmişiz bile git gide daha çok heycanlanıyodum.Bi ara sokağa girdik tabelada burhaniye yazıyodu.Tarlalar samanlar falan sonra bi yere geldik avlu gibi,köy meydanı gibi biyerdi neyse işte arabadan indik,yerimden kıpırdayamıyodum heycandan.Tanımadığım o kadar insan bize bakıyodu.Babama dönüp baktığımda pek memnun görünmüyodu.Benim gözlerimse o kadar kişi arasından annemi arıyodu.Arkadan biri koşa koşa geliyodu "Teyzeeeem"diye bagiriyodu.Göt korkusundan bikaç adim geri attım yanıma geldiginde bana oyle bi sarılmıştıki...Ne biliyim,hiç böyle bişeyle karsilasmamistim.Hemen kollarinin aralarindan sıyrıldım annemi aramaya koyuldum ki birisine çarptım.Kafamı kaldirdigimda sert görünümlü biri bana bakıyodu "Ooo tosun paşalar siz mi geldiniz" dedi.Yüzünde anlamsız bi tebessüm belirmişti gerçekten o kadar cok korkuyodum ki...sonunda bana sarılan kadına annemi sordum "İçerde kardeşini uyutuyo o teyzeciğim gel goturiyim seni" diye bana elini uzattı Tereddütteydim,babamla bi göz göze geldiğimizde babam buzz gibi bakislarla bana bakıyodu.Sanki hoşnut değildi bundan...ama neden ki? Hepsi çok sıcakkanlı insanlardi.Uzatılan ele biraz daha baktim ve zarar gelmez herhalde dedim bende hemen tuttum elini.İçeri girdik derme çatma bi ev.Hmmm ilginç dedim.Merakla etrafa bakıyodum.Sonra bi odaya girdim İŞTE BUU ANNECİĞİMMMM demiştim içimden.Kucuk kardeşimi ayaklarinda sallıyodu hemen koştum anneme sarıldım.Kafamı kaldırmak istemiyodum,çok huzurlu hissediyodum kendimi.Sonra küçük kardeşimin bana baktığını gördüm aldım onu birazda ona sarıldım.Kucağıma aldım oyun oynuyoduk.Kapı açıldı "yine kim geldi ya off istemiyorum"dedim ve kafami yavaşça kaldirdim.Derin bi oh çektim gelen ikizimdi ama pek mutlu gorunmuyodu noldu diye sorduğumda burayı istemediğini,iğrenç oldugunu falan söyledi.Sadece kafami sallayip dediklerini onayliyodum.Bende meraklı değilim mecburiyetten kalıyoruz.Hem iki güncük ya cenaze namazını kılcaz biraz sohbet gidiyoruz nolcak ki.
Akrabalarımla tanışmak istiyodum.Hem akşam olmuştu fazla kişide kalmamıştı hadi çıkiyim bakalım bi kapıdan çıkar çıkmaz bana sarılan teyzeyi gördüm herhalde teyzem oluyodu.Bu ne neşe lan?Anneniz öldü biraz üzülmeniz gerek ama hak vermek lazim ilk kez yeğenlerini gördüler...Dışarı balkona çıktım,babam dayımlarla sohbet ediyodu.Gerçekten hiç tanışmak istemiyodum,korku mu bu bilmiyorum ki.İçerde yerlerimiz hazirdi,hiç beklemeden hemen uyudum.
Sabah teyzemin sesiyle uyandım "hadi teyzeeem hadi kahvaltıya" diye uyandirdi önce beni,sonra kardeşlerimi.O değilde kimse ayten anneme soğuk davranmıyodu ya ne kadar samimi insanlardı diyip duruyodum.Alışkın değildim bu kadar sevgiye.Herneyse işte kahvaltimizi yaptik sonra kuzenlerim dişari çağırdı aaa inek vardı dışarda.Babam oynamamı pek istemedi,yanina cagirdi.Ben sadece etrafa bakmakla yetindim.İkindi namazinda anneannemin cenazesi vardı herkes salya sümük agliyodu mezarlikta neyse çok uzattım özet geçicem.Namazdan sonra hemen cantalari topladik,vedalaşma zamanı sayin akrabalar :( herkes sarılıyod,gönül biraz daha kalmaktan yanaydı tabi...Gidiyoruz biz hatta gitmeden once ikizimle bana birer balon vermişlerdi.Samimi insanlar,belki bidaha hic goremiycektim cidden çok koyuyo bu bana.
Neden hiç doya doya bu sevgiyi tadamadım ki baba ya ne var aranizda ne boklar oldu bilmiyorum ki.Niye izin vermiyosun konusmama...Saçmalıyosun babacığım,saçmalıyosun
