Masallar Gerçek Midir?

♠Bölüm3

Multi Kumsal
~~~~~~~~Kumsaldan~~~~~~~~
Bugün okul çıkışı yorgun olduğum için bizimkinlere katılamadım okulda şu çocukla uğraştım revirde uyudum ama üstümde gendde anlam veremediğinden bi yorgunluk vardı oyüzden eve gitt
iğimde annem ve babam bugün iş görüşmesinde olduğu için evde kimse yoktu hizmetlilerin çalışma saati bittiği için ev boştu yatağıma girip uyumaya çalışmadım bugün uykum olduğu için hemen uyudum
~~~~~~~~~~~Buraktan~~~~~~~~~~
Aslında uyumuştum ama rüyamda Kumsalı gördüm gene ama bu sefer farklıydı kumsalın evine tırmanıyordum,uyandım sonra deli cesareti midir nedir bilmiyorum ama Kumsala gitmeyi planlandım vazgeçseydim bu cesareti bidaha bulamıycağımı bildiğimden cesaretimi değerlendirdim de diye biliriz aslında.
Üstüne düz beyaz tişörtümü altına da siyah bir pantalon,beyaz vanslerimide giydikten sonra koşmaya başladım sanki cesaretim kaybolucağından korkmuş gibiydim çaresizce koşuyordum Kumsalın evi bizim evin az ilersinde olduğu için koşarak gittim.Evini önüne geldiğimde kapının zilini çaldım açan olmayınca kendi kendime söylenmeye başladım "ssanki Kumsalların evine gidince napcaktın salak kafam hangi cesaretle buraya geliyorsam-"
Devam edicektim ki kapı açıldı azım açık bi şekilde durdum Kumsaldı yani sonuçta ikinci konuşmam olacaktı beni görünce kaşlarını vararak bana bakmayı sürdürdü ardından "ne işin var burada?,evini nerden buldun ?"
Hızlıca konuşuyordu sonra birini arası "alo polismi?" dedi ben böyle kala kaldım hızlı bir çeviklikle elinden telefonu aldım "ya kusra bakmayın poyraz dicekti arkadaş kafası güzelde biraz Poyraz diye polisi aramış" kadın yüzüme kapattı "bak ben sapık falan değilim senle konuşmaya geldim tabi müsade varsa" dedim
"Benle konuşursan beni izlemeyi bırakıp benle hiç konuşmucaksan?" dedi sorarcasına kabul etmek zorundaydım son şansım olabilirdi kafamla onaylandım bana güvenmediği için beni arka bahçesine ilerlemem için işaretle gösterdi yolu en sonunda büyük bahçe şezlongunun altındaki masa ve sandalyeler vardı sandelyeye oturunca bende karşısına oturdum.
"Bugün için özür dilerim seni korkutmak istememiştim"dedi ne yani korktuğum için mi bayıldığımı sanıyor ciddi ciddi "korkmadım ki "dedim kısık sesle duymamasını ummuştum"sağol" dedim bu sefer sesimi normal seviyeye getirerek "korkmadıysan nede baygın?"dedi meraklı gözlerle masum du işte duymuş söylediğimi
"Bilmem senle ilk kez bu kadar kadar yakınlasmıştık"dediğimde kahkahalarla gülmeye başladı benim gülmediğimi farkedince"bekle sen ciddisin" dedi "Bak Kumsal adını nerden bildiğimi sorcaksın çünkü seni 5yıldır tanıyorum" tam konuşacağı anda "izin ver sözünü bitiriyim bidaha söyleyemiyebilirim" dedim
Sonra dinlemeye başladı"bak Kumsal seni sevmiyorum sana aşığım hemde 5 yıldır biliyorum saçma ve aptalca gelebilir sana"
Dedim oda bana şaşırarak bakmaya başladı sonra"bak aşık olmak bambaşka bişiydir sen çocuksu hayaller peşindesin okadar"dedi bende ona"çocuksu hayaller öyle mi peki seni sırf babanın anneni aldattığı gibi bi erkeğin senide aldatıcağını zanneddiğin için kimseyle çıkmadığını biliyormu herkes?yada senin hayallerini yazdığın defteri?,sırf çorapların siyah diye bacaklarının esmer olacağına inanırdın çocuken ve ozamandan beri siyah çorap giymediğini herkez biliyormu?Kumsal babam öldüğünde uçurundaydım tutunucak bir dal bulup kendini karaya çekmem lazımdı ve kurtuldm sen kurtardın beni hobilerim neler biliyomusun? Kitap yazma bilgiseyar oyunları oynamak bide senin başkalarıyla vakit geçirirken eğlendiğini güldüğünü izlemek sen benim umut ışığımdın " dedim ellerim masada olduğu için elime bi ıslaklık geldi meğersem gözümden bidamla yaş düşmüş hemen kafamı eğip elimle gözlerimi kaşıdım,
kafamı kaldırdığımda bana bi garip bakıyordu ne biliyim 5 yıldır onu izliyorum hiç kimseye yada hiçbirşey böyle bakarken görmemiştim onu içtenlikle bakıyordu orası kesin ama onn dışında nasıl bilemiyorum ayağa kalkıp "bidaha hayatına girmiyceğimi söylemiştim sözümde durucam buna emin olabilirsin" dedim ve koşarak ordan uzaklaştı sadece koşmak istiyordum hırsımı alana kadar koşmaya başladım durmaksızın koşuyordu en sonunda yorulmuştum zaten ayağıma takılan taşla yere düştüm yere oturup kaldım içimdeki bütün gözyaşlarımı akıttım koca bi bebek gibi ağlıyordum kim demiş erkekler ağlamaz diye ağlar Kumsal hikâyesi bitti mi şimdi? Bitemez ama bitti bende onu romanlarımda yaşatırım diyerek kendimi tesselli etmeye çalıştım kendime geldim gözlerimi silip yalpalıyarak birazda eve gitmeye başladım kafam ağrıyordu, gözlerim dolup durduğundan etrafı buğulu görüyordum.

VOTE ve yorum yapmadan diğer bölümlere geçmeyin:}