|Hayat Üçgeni|

16.Bölüm

Eda'yı gördüğü an Barlas'ın aklındaki herşey oturmuştu.

İki gündür Vera sandığı ama içten içe bir türlü inanmadığı o kişinin Eda olduğunu anlayınca hem rahatlamış hem de içi yanmıştı.

İki gündür burada olan Vera nasıl şeyler yaşadı diye düşünürken ona baktı.

"Barlas... Nerede kalmıştık? Geleyim mi yanına, devam ederiz."dedi ve kahkaha attı Eda. Vera başını Barlas'a çevirip sorarcasına baktı.

"Neyden bahsediyor bu kadın?"dedi Vera anlamadan.

"Hiçbir şey. Önemli değil."dediğinde Eda araya girdi.

"Nasıl önemli değil ya? Dudaklarımız yakındı hani... Devam edelim, istekli duruyordun."dedi ve yine güldü. Vera'nın gözleri açıldı. Yutkunmadan doğru düzgün konuşamayan kız şimdi gözlerini fal taşı gibi açmıştı.

"Öpecek miydin Barlas?"dedi Barlas'a dönerek.

"Hayır."dedi Barlas.

"Ama onu ben sanıyordun. Yani ben istesem beni öpmezdin öyle mi?"dedi olayı bambaşka yerlere çekerek. Barlas ne diyeceğini bilemedi, şuan bu durumda bunu konuşmak o kadar saçmaydı ki.

"Vera, seni öpmemi mi istiyorsun?"dedi Barlas aniden. Vera birşey diyemedi.
"Cevap?"dedi üsteleyerek.

"O manada demedim. Neyse."dedi Vera.

Vera ikidebir bacaklarını sıkıyor ve kapatmaya çalışıyordu. Bu Barlas'ın gözünden kaçmamıştı.

"Kıyafetin rahatsız mı ediyor?"dedi Barlas gözleri dolmuş bakarken.

"Kıyafet mi? Bir bez parçasını üzerime kıyafet diye verdiler. Ne kadar mutlu olabilirim ki."dedi Vera sakince ama bir yandan da sinirli şekilde.

Barlas birşey diyemedi, ne diyebilirdi ki?

"E o zaman şimdi bunları ne yapacağız? Belli bunlar birbirine sevdalanmışlar. Aşık olmuşlar... Zayıflar şuan. İyi bir acı çektirebiliriz sanki. Ne dersin Nicholas?"dedi Eda. En son sorduğu soruyu Vera'nın arkasında duran adama kafasını çevirip söylemişti.

Vera arkasına dönüp bakmak istedi adama fakat dönemedi. Bedeni o kadar güçsüz düşmüştü ki bunu bile yapamıyordu.

"Düşünmeye bile gerek yok. Başlayın, işkenceye."dedi Nicholas. Vera onu görmedi fakat dediği şeye bağırarak cevap verdi.

"Başlamak mı??! İKİ GÜNDÜR NE İŞKENCELERE MARUZ KALDIM BEN! DAHA YENİ Mİ BAŞLIYORSUNUZ SANKİ? AŞAĞILIK HERİFLER!!"diye bağırdı Vera. Bunları işiten Nicholas, bıyık altı bir gülümseme ile konuştu.

"Aşağılık herif... Ben mi? Beni çok seviyordun sen Vera? Hatırlamıyor musun?"dedi Nicholas arkadan Vera'ya bakarak. Vera hâlâ onh göremediği için siniri katbe kat artıyordu.

"Önüme geç te göreyim seni aptal!!"dedi Vera. Artık sabrı taşımıştı. Ölmek şuan ona daha cazip geliyor.

"Önüne mi geçeyim? Hayhay Vera. Sen iste yeter."

Vera gözünü kenara çevirmiş bakmaya çalışıyordu adamın gelişine. Sola çevirmişti kafasını bu asılı kaldığı ipten. Sağ taraftan gelen bir elle vücudu döndürüldü ve hiç beklemediği birşey yaşandı.

Daha Nicholas'ın yüzünü bile görmemişken Nicholas'ın dudakları Vera'nın dudaklarına yapıştı. Vera dudağını çekmeye çalıştı fakat Nicholas geri çıkmadı.

"ÇEK O DUDAKLARINI VERA'DAN!!"diye bağırdı Barlas ve son gücüyle bacaklarını ittirip öne arkaya ilerledi. Birkaç ilerlemeyi hızlıca yaptıktan sonra Vera'nın üzerine atıldı ve bacaklarıyla belinden kavradı. Nicholas bu ani hareketle geri çekildi.