HATIRLAMIYORUM!

2•Ellerim ellerinsiz buz gibi.

Bir şeyin üzerinde taşınıyordum. Ama gözlerim kapalı olduğu için nereye olduğunu göremiyorum. Ağzımda bir şey var, nefes aldığımda oradan geldiğini hiss ediyorum. Galiba bu bir solunum cihazı.

Daha şimdi anlıyorum hastaneye kaldırıldığımı. Nolmuşdu bana? Ah, doğru ya! Başımın felaket derecede ağrıması bayılmama neden olmuşdu.

Doktorlar sesini işitiyordum. 'Çekilin! Hasta var!' diye. Hala gözlerim kapalıydı. Galiba narkoz vermiştiler ağrıyı azaltmak için.

Sahi...azalırmıydı ki? Çektiğim onca acım... Bedenimde hem fiziki, hem manevi yaralar vardı. Hiç bir zaman geçmeyecek olan...gerçi fiziki yaralarımı bir şekilde düzeltirdim. Ya manevi? İşte onları asla geçiremezdim. Unutmaya çalışsam bile, düşünmemek için çabalasam bile geçmeyecekti. Biliyorum.

Bir çıkıntıdan geçtiğimizi hissettim. Galiba acil odasına girmiştik.

Ben gözlerim kapalı düşünürken koluma bir acı saplandı. Galiba iyne batırdılar. Bu ne içindi şimdi? Zaten seruma bağlı değilmiydim?

Hemşire iyne yaptıktan sonra odadan çıkmışdı. Duruma bakılırsa ondan öncede diğer doktorla çıkmış. Çünkü ses kesilmişdi.

Ah! Tabi ya! Ben en son restorandaydım. Peki ya arkadaşım? Acaba çok korkmuş mudur bana bir şey oldu diye?

Biz yıllar sonra bir birini bulmuş iki kardeştik. Kardeşden kastım öz olmasada bundan farksız olan bağımızdı. Her derdimizi ortak görürdük. Birimizin sorunu olunca baş başa verir çözüm arardık. Sırlarımızı paylaşırdık.

Bana göre arkadaşlık böyle bir şeydi. Bir birini dinleyen, derdine ortak olan her anında yanında olan insan senin gerçek dostun, kardeşindir.

Nerede acaba? Ben düşünürken hala gözlerim kapalıydı. O kadar yorgundum ki ne zamandır gözlerim açılmıyordu. Açmayı bırak, kıpırdatamıyordum bile.
Sonra bir şey oldu. Garip bir ses geldi kulağıma. 'biiip' diye. Daha sonrasında ise odaya doktorlar koştu. Bağırışmalar inletti tüm hastaneyi...

Bir zaman sonra göğsümde soğukluğu hissetiğim anda sarsılmam bir olmuştu. Bana noluyordu böyle? Bilemiyorum ama ciddi olduğu belliydi. Seslere bakılırsa.

Bir kaç defa aynı haraketi tekrarladılar.

Sonra yüzüme bir şey örttüklerini hissettim ardından "Ölüm tarihi 30.12.2023 saat 23:50" kelimesi duyuldu sessizliğin içerisinden...

Gözlerimi kan tere batmış halde açtığımda ilk gördüğüm rüyanın ne olduğunu düşündüm. Neydi bu böyle? Nasıl bir kabus görmüşdüm ben? Sonra bulunduğum yerin neresi olduğunu düşündüm. Ben hastanedeyim ama nasıl? Rüya? Rüyadada bir hastanedeydim. Ne bu? Şakamı şimdi!

Kaşlarım çatık halde dururken aklıma geldi, restoranda bayıldığım...

Cidden, benim bu kafa ağrımın ne olduğunu bilmiyordum. Bula bilirdim belki şimdi. Ne de olsa hastanedeydim.

Yerimden kalkmak istedim. Bir an pnce sebebini öğrenmek istedim. Belki tedavisi vardır, yada yoktur... bilemiyorum. Üzerimi açmak için elimi kaldırdığımda üzerinde acı hissettiğimde suratımı buruşturarak yüzümü acı olan yere döndürdüm. Üzerinde bir bantla serum takılıydı.

Kendim çıkaramazdım. Bir umut buralarda kimse olduğu düşüncesiyle sesimi duyurmaya çalıştım." Kimse varmı?!" Sesimin çıktığı kadarıyla artık ne kadar olursa bağırdım. " Hey, kimse varmı?! Buraya baka bilir mi?!"