An Uprising Of Love

14

“I told you, hindi na natin maaabutan!” Miles voice echoes.

“Ang arte mo, Miles! Ngayon ka lang ba nakakita ng fireworks, ha?!” Kamila uttered. Mabuti na lang at bumalik na sila dahil hindi ko yata kayang makausap si Yvxia.

“Sorry! Natagalan kami!” Baling sa amin ni Kamila. Tumango lang ako sa kaniya at tinulungan sila sa mga dala nilang snacks and drinks.

Mabilis lang din natapos ang gabing iyon. Bumalik na ulit ang lahat sa usual day ng class. Simula nung gabing iyon ay parang hindi ko na kayang pigilan ang sarili ko tuwing nandiyan siya. The day has also come so fast that I didn't even notice that we're now seniors. The first semester of last year in senior high was really tiring, to be honest. What more in the second semester, right?

“Nakakapagod! First semester pa lang ang dami nang pinapagawa!” Reklamo ni Zoe pagkalabas namin ng room. We're heading to the cafeteria to grab some lunch.

“What more sa second sem?! Baka masira na ang ulo ko hindi pa ako nakaka—graduate!” Dagdag niya pa. Gusto kong matawa dahil mukhang masisiraan na siya ng ulo.

“The faster solution to that problem is to drop all of your subjects, Zoe.” I stated. Totoo naman, para hindi siya mahirapan ay mag drop na lang siya.

“Che!” Arte niya.

Naging usual day na sa akin ang pagiging busy. Routine na nga kung tutuusin. Mom hired Yvxia to be my mentor again. I just don't get her way on things. Hinayaan ko na lang. Wala naman akong magagawa. In order to get what I want, I have to fulfill her dreams for me first. That's the rule.  Ayokong makita ang sarili kong makasal sa business partner niyang lalaki.

“Coffee for you, Yvxia..” Inilagay ko sa table niya yung dala kong coffee bago tumabi sa kaniya. We're here at the library. We’re studying para sa upcoming test namin sa FABM 2 next week. I can't afford na bumagsak, ayokong maging bad shot ang maging score ko kay Yvxia. I'd like a positive outcome. I don't want her to think that I'm not learning enough from her.

“Thank you,” Pinanood ko pa ang pag-inom niya. Siguro kung kasalanan lang ang pagiging maganda, siya na ang pinaka makasalanang tao. Ang ganda ganda niya kasi.

“Hindi ako libro so don't stare at me.” She said. Hindi niya ako binalingan ng tingin pero nakita ko ang pag-irap niya. Umayos na lang ako ng upo at nag review na lang. Ang sungit na, e. Baka magalit pa.

I succeeded in passing the exam that was given. I'm so happy. This is all Yvxia’s effort in tutoring me. I just hope she's happy for me as well dahil hindi na ako puro pasang-awa na lang ang nakukuhang score. She made a lot of effort just to teach me.

I made a lot of changes after she became my mentor.  She's really good at everything. Lahat yata ay kaya niyang gawin. I admire her a lot. Also, thanks to my mom dahil naisip niyang si Yvxia na lang ang maging mentor ko. Ginaganahan na ako palaging mag-aral. I just realized, hindi rin naman pala masama ang maging abm student kasi nandiyan siya.

“Yvxia!” I called her. Naglalakad siya sa hallway kaya lumapit na ako. Galing ako sa club, tumambay dahil mainit ang panahon ngayon. Mabuti pa ron ay palaging naka turn on ang ac.

“I passed our exam! Nakita mo ba?” Masayang sabi ko. Alam niya naman siguro ‘yon! Siya ang highest sa amin at siya rin ang nag check ng papers. Gusto ko lang ng congrats. Hindi ko narinig sa kaniya iyon, e.

“And?” Bored na sabi niya. Anak ng! Iyon lang?! Hindi ba siya proud sa akin? Ang nonchalant niya naman! At anong and? The and?! Tch!