Rock and Star

PROLOGUE

"Goodmorning po ate!" Sigaw ko habang pababa ako galing kwarto. Sobrang gutom na gutom nako at sakto namang nagluluto si ate ng breakfast. Mula sa kwarto ko amoy na amoy ko na ang bango ng cornbeef at itlog.

"Goodmorning bes!" Bungad nya habang naglalagay na siya ng sinangag sa platong nakahain sa lamesa

"Oh dika pumasok today?" Tanong ko. Habang hinihintay ko naman siyang sumagot. Tinanggal ko muna ang white coat ko at sinampay sa likod ng upuan. Ayaw kong madumihan uniform ko.

"Walang nagpabook ng client. Kaya rest day muna" Sabi niya at umupo na din para sabayan ako sa pagkain. Ate is a registered Dentist. Date lang siyang assistant Dentist na ngayo'y may sarili ng clinic at hinahawakan na mga kliyente.

"Si kuya? Pumasok?" Tanong ko. Nagulat kasi akong hindi ko naririnig ang barilan mula sa kwarto niya kaninang paglabas ko ng kwarto.

"Hindi. Alam mo naman yun kapag di ako papasok hindi rin siya papasok. Ok lang yun pupunta din kasi kameng makati mamaya sa lola niya miss na daw nila apo nila" ani ate. Ang kasama kong kumakain ngayon ay asawa ng aking nagiisang kuya. Si kuya Ikari. Meron silang nagiisang anak na si Ciel.

"By the way ate. Nabanggit saken ni deborah na meron daw family daw sa school sina Ciel. Sasamahan nyo ba?" Tanong ko

"Oh? Wala pang nabanggit saken si Debs. Di ko alam if available ako. Kelan daw ba? Para macheck ko schedule ko" sabay kuha sa cellphone nya na nasa tabi ng sink

"Oh I think this saturday na siya ate" Sambit kona kinagulat niya. Napahinto siya sa pagtingin ng cellphone ng dumating si Ciel kasama si kuya. Kaya pala wala si kuya sinundo si Ciel sa school. Tumatakbo naman ang pamangkin ko na may hawak hawak na malaking papel at mukhang may drawing at kulay ito.

"Mommy look. Dame kong stars" Sambit ng pamangkin ko at pinagmamalaki pa ang mga drawing at colors niya

"Wow baby. Very good!! Keep it up always ok? Para always kang may good grades" Kinuha na ni kuya ang bag ni Ciel at umakyat na para kuhanan siya ng pampalit nya ng damit.

"But I don't want to be very good" anang pamangkin ko sabay simangit sa harap ng mommy niya

"Why baby? You don't want to be excellent at school?" tanong ni ate habang pinupunasan nya ng bimpo sa likod si Ciel

"Im selos to levi because his mommy and daddy are always there for him. While you and daddy cannot come to me on my awarding because you're both busy" Tila napahinto si ate at mukhang narinig yun ni kuya habang pababa dahil napahinto siya sa paglalakad

"Im sorry baby ok? On saturday. I will make bawi to you ok? Me and daddy will go to your school to join the family day. We will join in different games so that we will bring many candies at home ok?" pagsusuyo ni ate sa anak niya. Mukhang effective naman dahil nagtata-talon si Ciel sa tuwa matapos marinig sa mama niya na sasama sila ni kuya sa family day sa school.

Alam ko at ramdam ko na kahit bata pa si Ciel ay nagkakaroon na siya ng tampo sa mga magulang niya. E pano kahit sunday ay may work si ate sa clinic. Si kuya naman busy sa pagpapatakbo ng business sa sisigan. Nakikita ko naman na kapag walang trabaho sina ate at kuya sinusubukan nilang bumawi sa anak nila. Lumalabas sila at kumakain ng sabay sabay. Minsan kase kahit magkakasama kame sa iisang bahay hindi kame nagsasabay sabay kumain lalo na dinner

"Tita lelah, I think I saw tito canan earlier at day care. I saw him with another woman and a baby girl just like my age" Habang busy ako sa paghuhugas ng plato nabitawan ko ang plato at nabasag ito sa kamay ko. So bumalik na pala siya? Kelan pa? Bakit hindi pa siya nagpapakita at nagpaparamdam saken?

Tangina bakit pala siya magpaparamdam?! Sino ba ko?! Sino ba ko para sakanya after 5 years?!

"Oh ano ba yan selah, Anong nangyare?" Nasa likuran ko pala si kuya nang mabasag ko ang platong hinuhugasan ko

"Sorry kuya napadami yata yung lagay kong sabon kaya dumulas sa kamay ko" pagdadahilan ko

"Tita lelah your hand is bleeding" Ani Ciel

"Ciel go upstairs or you will also cut your hand just like tita" Ani kuya at sabay takbo naman si Ciel. Sa sobrang kulit at pasaway ng batang yun dalawa lang kinakatakutan niya. Si kuya at pangawala dugo.

"Narinig mo lang pangalan niya nagbasag kana ng plato. It's been how many years? 4 or 5 years? Galit kapa rin ba sakanya?" aniya sabay pinupulot isa isa ang kaninang platong nabasag ko

"Kuya nagulat lang ako kay Ciel. Hindi naman niya kilala si canan, Ni hindi nga sila nagkita ng personal pero tandang tanda pa ni Ciel ityura ni canan"

"Syempre matatandaan niya. Sa dame nyo ba namang picture ni Canan sa kwarto mo, Sa studio mo, at sa cellphone mo na lagi mong pinapagamit sakanya para manood ng Ms, Rachel. Chaka sino bang kwento ng kwento date tungkol kay Canan diba ikaw?"

Hindi nako nakasagot sa rebut ni kuya. Totoo naman lahat. Mula pagkasilang ni Ciel hanggang ngayon di ko parin maalis mga pictures namen ni Canan sa kwarto ko, Studio ko at sa phone ko. Di ko alam. Siguro wala akong lakas ng loob na magbura. O hindi kaya wala talaga akong balak magbura.

"Kuya? Bakit hindi niya ko hinanap? Bakit hindi niyako pinuntahan? May iba na kaya siya? Satingin mo yung nakita ni Ciel na kasama niyang babae at kasama niyang bata posible kayang anak niya yun chaka asawa nya?" Curious at sunod sunod kong tanong sakaniya

"Selah, unang una wala akong maisip na dahilan para puntahan ka niya at sabihin sayong bumalik na siya. Alam mo naman sa sarili mo kung bakit hindi ba? Pangalawa hindi malabong asawa at anak niya yung mga kasama niya. Lalo na mukhang ilang taon lang yung baby at medyo may hawig siya sakaniya"

"Talaga? Kamukhang kamukha ni K"

"Oo. Pero hindi niya kamata si K masyadong maganda yung mga mata ni K para magaya" Aniya

Yumuko ako sa narinig at tila merong kumurot sa dibdib ko. Ilang taon na K hanggang ngayon masakit padin. Hanggang ngayon bago parin sa pakiramdam.

"Oo nga kuya. Wala nang mas gaganda pa sa mga mata ni K"

"Totoo. Kaya nga isang tingin, isang ngiti nya lang sayo hulog na hulog ka na diba?"

Nagulat ako at akmang hahampasin ko na siya ay nakatakbo na siya

"Kuyaaaa!! Hindi totoo yun! Bawiin mo yun! Ok na ko!!"

Umuulit ulit parin sa utak ko ang sinabi kong Ok na ko at hindi totoong isang ngiti at isang tingin lang niya hulog na naman ako. Dahil After 5 years yung mga ngiti na nagpahulog saken mula dito sa pwesto ko tanaw na tanaw ko parin

Humaba na buhok niya. Nakabrush up na at hindi nakatakip sa kanyang noo. Mas tumangkad siya at gumanda ang tindig ng katawan. Halatang araw araw sa gym. Nakasimpleng white tshirt lang siya at maong na pantalon. Nakashades siya kaya hindi ko matanaw yung ganda ng mga mata niya.

"Mii! Sabi ko thank you sa pagsama saken dito. Walang sasama kay miya kapag hindi ka sumama sorry talaga" Tinapik ako ni deborah. Sa sobrang occupied ko at pagtitig sakanya hindi ko namamalayan na kinakausap na pala ako ni deborah

"Ayun! Kanina habang nasa sasakyan tayo si gaga kwento siya ng 'hindi nako kinikilig' 'wala na saken matagal na yun' ang gaga pero ngayon halos maestatwa ng makita si canan after how many years"
pangaasar ni deborah saken

etong babae na to hindi ako pinapasok sa trabaho dahil nagpasama saken dito sa campus para may kasama si miya. Pamangkin niya. Both parents ni miya nasa dubai kaya kame ang kasama ng bata ngayon. Nung una hindi ako pumayag at ayoko talaga pero merong isang parte ng puso ko na gustong pumunta dito.

"Namiss ko siya mi! Kahit ganun namiss ko siya" sambit ko habang nakatingin pa din sa Canan na buhat buhat ang batang babae at tawa ng tawa habang sinubuan siya ng babaeng kasama nito ng pagkain

"Siguro kung hindi ako tanga na binalikan si Archen ok parin kame" Natapakan ko yung pride niya. Sa dameng beses ko siyang sinaktan non ng hindi ko sinasadya siguro napata nalang siya hanggang sa narealize niya na pagod na siya na ayaw na nya.

I didn't just lose a best friend; I also lost an anchor that held me steady in rough seas, lost the wind that guided me when I was lost, lost a compass that clarified my life's direction, and lost a umbrella that protected me in the midst of a storm. I lost my Canan.