Your Clothes On The Ground/Taegyu\

10¹⁰

Günün 2.bölumu buyrun

İyi okumalar diler oy ve yorumlarınızı beklerim💞

#########
Kang Taehyun

Yeonjun'a kıyafetleri verip gönderdikten sonra Serim'i aradım.Telefonu kulağıma koyup açmasını beklerken odama gelmiştim.İkinci çalışta açılan telefonla sallanan sandalyeye oturup konuşmaya başladım.

"Selam."

"Selam Taehyun."

"Ne yaptınız?Konuşabildiniz mi Pranpriya ile?"

"Kardeşim Pranpriya zaten dünden hazır.En yakın bileti alabiliriz.Kızları oraya göndereceğiz.Pranpriya'nın annesi Jessica,kızlara sahip çıkmaya hazır.Pranpriya'da Chaeryoung'a ve bebeğine."

"Güzel!Hemen biletlere bakıyorum.Hazırlıklı olsunlar."

"Herşey hazır dostum."

Telefonu kapatıp online bir uçuş sitesinden en yakın biletlere bakmaya başladım.Seol City ve Tayland'ın başkenti arasında en yakın uçak bugün akşam 18.30'da kalkış yapacaktı.Şuan saat henüz bir suları olduğu için yetişebileceğimizi düşünüyordum.Serim'e biletlerin linkini gönderdim ve kendimde hazırlanmaya başladım.

Soobin eve hiç gelmemişti dünden beri.Bugün ise Yeonjun'a sorduğumda acelesi olduğu için pek birşey anlatamadı ama anladığım kadarıyla kötü birşey olmamıştı.

Giyinirken onu aramam gerektiğini aklıma not ettim.Birkaç dakika sonra evden ayrıldığımda arabama binip çalıştırdım ve Serim'in kaldığı eve sürmeye başladım.Arabanın ekranından Soobin'i aradım.Cevap gelmeyince kapatıcaktım ki telefonu açtı.

"Efendim?"

"Nerdesin?"

"Eve doğru geçiyorum.Birşey mı oldu?"

"Ah,hayır.Sadece merak ettim.Dün ne oldu?"

"Sen beni bıraktıktan sonra Yeon ile konuştum.Biraz düşünmek istediğini söyledi.Bende ısrar edince kabul etti.Durumları anlattım,anlayışla karşıladı ama üniversite değiştirmek gibi bir şansı olmadığını söyledi."

"Ne olacak peki?"

"Mühürleneceğiz."

"Erken değil mi?"

"Değil,geç bile.3 yıldır birbirimizi tanıyoruz ve seviyoruz.Kurtulmanın tek yolu bu.Herneyse şimdi eve geldim.Daha sonra detaylı konuşuruz."

"Tamam dostum.Bu arada,evlenmek zorunda değilsin.Chaeryoung'u alfası ile beraber Tayland'da gönderiyoruz."

"Ne?Neden şimdi haberim oluyor?"

"Upss.Üzgünüm söylemeyi unutmuşum."

"Her neyse.Onun adına sevindim.Uçak ne zaman."

"Bugün akşam altı buçuk."

"Ne?!Bekle geliyorum."

"Tamam."

O kapattığında ben binanın önüne park etmiştim bile arabamı.Arabadan inip eve yöneldim.Zili çalmadan anahtarlarımla girdim ve salona doğru gittim.Yukarı kata çıkan merdivenlerin dibindeki valizler,herşeyin hazır olduğunu açıklamaya yetecek bir etkendi.Biraz daha ilerleyip salona vardığımda alfası'nın kolunun altına girmiş bir Chaeryoung bulmuştum.Alfa beni görünce önce şaşırdı sonrada ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Merhaba.Ben Pranpriya Manobal.Sende Taehyun olmalısın."

"Memnun oldum."

Biz el sıkışıp tanışırken onun arkasında duran Chaeryoung, yanıma gelip resmen boynuma atlarken sarı saçları yüzüme çarptı.

"Teşekkürler Taehyun oppa.Sen olmasaydın belkide hiçbirimizin aklına böyle birşey gelemeyecekti."

"Ne demek küçük hanım.Siz benim minik kardeşlerimsiniz.Sizin için herşeyi yaparım."

Alfa da bana cevap olarak teşekkür ettiğinde koltuklardan birine geçip oturmuştum.Serim ve Seomgmin yukarıdan inip yanımıza geldiler ve karşımdaki koltuğa oturdular.

"Uçak 6'da ama sizin 4'de yola çıkmanızda fayda var.Herhangi bir aksilik çıkmasın diye.Soobin de birazdan burada olur."

Chaer yerinde doğrulup boğazını temizledi ve konuştu.

"Ona karşı mahcubum halen."

"Mahcup olacak birşey yok.Kardeşi olarak görüyor seni halen.Hatta gideceğini söyleyince telaşla hemen geliyorum dedi.O da seni çok seviyor."

Konuşurken çalan kapı,geldiğini haber veriyordu.Seongmin gidip kapıya baktı ve birlikte içeri girdiler.Soobin girer girmez gelip Chaeryoung'a sarıldı.

Onlar konuşurlarken bense kurdum ruh eşim diye sayıklamasına dayanmaya çalışıyordum.

_________

Oy verir misini?

Kitabı değerlendirme paneli: