Nefes, özel kuvvetlere katılmak için eğitim almaya başlar. Eğitiminin 3. Ayında Nefes'in hayatını tamamen değiştirecek kişi gelir. Yeni komutanı Asena Güven.
'LGBT' kitabıdır. Laf atacaksanız, uzak durun!
Kitapta geçen birimler, eğitimler, olaylar...
Kalbi kırmaya tek bir söz yeter ama kırılan kalbi tamir etmeye ne bir özür ne de bir ömür yeter.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤
İhanete uğrama hissi insanın içinde derin bi çukur açardı. Bu çukura ihanet eden ile ilgili tüm iyi anılar gömülürdü ya da ben öyle yapmıştım. Annemin saçlarımı okşadığına ilk defa şahit oluyordum, bu okşayış sevgisinden değil de zaferi sebebiyleydi.
Çünkü annem, beni hiç sevmezdi ki... Ben sürekli beni sevdiğini söyleyerek kendimi kandırıyordum. O zaman neden gelmişti? Onlardan uzakta hayat kurmuştum, neden her şeyi mahvetmeye gelmişti? Belki de beni mutlu görmeye dayanamıyordu.
Annemin beni sevdiği zamanları anımsamaya çalıştım ve hatırladığım şeyle buruk bi şekilde gülümsedim. Babam hayattayken annem saçlarımı okşardı, severdi, güzel sözler söylerdi ama babamdan sonra herşey altüst olmuştu. Beni sevme sebebi babama göstermek için miydi? Beni sadece babamın yanında seviyordu.
Artık kendime itiraf etme zamanım gelmişti. Annem beni hiç sevmemişti. Beni sevmiyordu biliyordum, sadece yedirememiştim. Bekledim, uzun bir süre annemin beni sevmesini bekledim. Boşa beklediğimi annemin hırs bürümüş gözlerinde gördüm. Anneler gününde annemin önüne çıktığım zamanı hatırlıyorum da o zaman beni gördüğü için bile sinirlenmiş olabilirdi. Beni hastaneye kapatacaktı ama neden?
Geçmişi şu an neden anımsıyorum, bilmiyorum. Düşüncelerimden arındığımda kendimi hışımla annemden çektim, uzaklaştım.
"Görüyorsunuz değil mi, komutanım, bana neredeyse saldıracak. Daha önce fark etmediniz mi?" diyerek Asena komutana baktı. Ben Asena komutana bakmaya çekinerek vücudumu tamamen anneme, annemin hırs bürümüş gözlerine çevirdim. Gözlerimiz kesiştiğinde gülümsedi.
"Bunu neden yapıyorsun anne?"
Sesimden bile içimde kopan fırtınalar anlaşılırdı ama annem manasız gözlerle bana bakmaya devam etti. Annem beni anlamazdı. Onun beni anlaması babamla birlikte o mezara gömülmüştü.
"Söylesene anne?!"
Sesimin tınısını ayarlayamıyordum. Anneme bağırdığımda sesim titerk çıkmıştı. Oldukça aciz gözüktüğümü düşünmeye başladım. Annem manasız bakan gözlerini Asena komutana çevirip, eliyle dosyayı işaret etti.
"Tüm evraklar orada. Bey efendi avukatım, Necati bey onunla istediğinizi konuşabilirsiniz, Asena hanım."
Gözlerimi Necati denen kişiye çevirip, iğrenerek baktım. 40 yaşlarının başında oldukça bakımlı bi bey efendiydi. Dışarıdan bakıldığında oldukça temiz bi imajı vardı ancak, insanların içi değişkendi. Annemden kaç para almıştı? Bi hayatı altüst etmek kaç liraydı? Gülürek Asena komutana selam verdi. Annem elini diğer iki iri yarı adama çevirdi.
