I Want You: PabKen Fanfiction

Chapter 3

MALAKAS na isinara ni Pablo ang pinto ng kanyang kuwarto.

"Bwiset na Stell. Kung anu-ano kasi ang ginagawa sa banyo", marahas na pinunasan ni Pablo ang mga luhang tumulo sa kanyang mga pisngi gamit ng kanyang braso.

Suddenly, Pablo heared shrieks coming from afar. He was sure he also heared the same voices calling 'Mama'.

Baka mga bata lang sa harap, naglalaro, isip ni Pablo.

"Waaah-", Pablo, then, heared his friend's cry from downstairs. "Si Pablo kasi, eh.", may iba pa itong sinabi bago iyon ngunit yung parte lang kung saan binanggit ni Stell ang pangalan niya ang naintindihan nito.

"'La! - Hayop na Stell 'yan, ako pa ang sinisi? Eh, siya itong ang tagal kung buksan yung pinto?", kunot-noong reklamo ni Pablo, completely unaware of his friend's dilemma.

Pablo became engulfed with his anger—not just with Ken nor Stell but with himself; he soon realized.

Hindi siya mapakali at matulin ang kanyang paghinga.

Nagpalakad-lakad sa loob ng kanyang kuwarto si Pablo, nagpabalik-balik siya mula pinto hanggang bintana at nakagawi lang ang mga mata sa sahig, tsaka siya napahinto nang mahagip ng kanyang isipan ang mga malalagkit na titig ni Ken at iyong pagkagat-labi niya.

Then, in a fierce manner, he lifts his bag out of his left arm and thrashes it from across his bedroom.

"Agh!", Pablo hissed, almost jumping to his feet, while hugging his right arm.

Nakalimutan na niyang wala pala sa mabuti ang kanang braso niya. "Kainis!"

Mukhang napwersa iyon sa ginawa niyang paghagis. Marahan siyang bumuntong hininga at doon lang nahimasmasan.

He's tired.

He's hungry.

And he feels helpless.

Ipinikit niya ang mga mata tsaka isinandal ang likod sa pinto, he slid down from where he stood, and his bum would land on the wooden floor. He sat down and lays the back of his head to the door.

He stared at the bedroom ceiling, trying to contemplate everything that had happened.

Ken, ang mayabang na freshman na iyon na walang sinasanto, masama ang kutob ni Pablo sa kanya.

"Delikado ang tao na 'yun-", bulong ni Pablo sa kanyang sarili.

Nang masilaw na sa ilaw mula sa kisame ay tumayo siya tsaka umupo sa kanyang kama. Tinanggal niya ang kanyang sapatos tsaka dahan-dahang humiga.

Wala na siyang balak na mag-palit pa ng damit kahit napansin na niya kanina na may konting bahid ito ng dugo.

Masyadong pagod ang kanyang katawan. Gusto na sana niyang matulog kaya't ipinikit na niya ang mga mata.

Ilang segundong nanatiling tahimik ang buong kuwarto.

Maya-maya ay napabalikwas siya nang tumunog ang kanyang selpon sa loob ng kanyang bulsa.

Si mama, isip niya matapos makita kung sino yung tumatawag.

"Pablo, anak?", tawag ng kanyang ina sa kabilang linya. Agad nang nakaramdam ng  pag-aalala si Pablo nang marinig ang hindi pantay na paghinga ng kanyang ina mula sa selpon.

"Ma, bakit po?", his voice became uneasy.

"Pumunta na naman dito sa bahay yung mga tulisan-", lumunok ang kanyang ina habang seryosong pinapakinggan siya ni Pablo. "Binantaan nila ang Papa niyo, anak.  Kailangan na raw natin silang bayaran bago magtapos itong buwan, k-kung ayaw raw nating may mangyaring masama sa papa niyo, "