DÖNÜŞÜM PROJESİ

Bölüm 1: Tanışma

Başlama tarihinizi atın.

        Kafamın içinde bazı sesler duyuyordum bir çok farklı insan sesi başım çatlıyordu gözlerimi açamıyordum ağrıdan. Neler oluyordu bu insanlar kimdi neden tartışıyorlardı  bir süre konuşulanları dinlemeyi düşünmüş bir şeyler öğrenmeye çalışmıştım şu anlık yapacak bir şeyim yoktu. Tabiki elime biraz hakaret ve bolca küfürden başka bir şey geçmemişti. Uğultular artıyor   farklı erkek sesleri duymaya başlıyordum. Galiba birbirlerinin üzerini yürüyorlardı iki farklı erkek sesi daha girdi kulaklarımdan içeri. Erkek sesi mi? bir dakika ben bu kadar erkeğin içinde ne yapıyordum kaçırılmış mıydım acaba? bana bir şey mi yapacaklardı yoksa, korkuyla gözlerimi açtığım gibi yattığım yerden hızlıca doğruldum. Doğrulmamla  bana yakın birinin  sol tarafımdan ciyaklaması bir oldu.

   "uyandı uyandı."  ani bir refleksle elim sol kulağımı, sesi azaltmak için üstüne kapanırken buruşturduğum yüzümü sesin sahibine çevirip ters ters bakmaya başladım. Öfkeyle suratına bakarken  bunun kız sesi olduğunu karşımdakinin  de kız olduğunu  yeni idrak ediyordum . ( yok canım erkek sesiydi o yanlış duydun tabi kız sesi geri zekâlı) iç sesimin farkındalık altında sarf ettiklerini duymazdan gelip etrafıma bakmaya başladım yalnız değildim tam ortada az önce tartışırken sesini duyduğum  iki erkek, hemen etrafıma baktığımda ise onlarla beraber yataklarda oturan kızlar ve erkekleri gördüm ben bunları algılamaya çalışırken;

-"Su ister misin?" dedi biri, söyleyen kişiye dönüp baktım az önce kulağımın dibinde bağıran kızdı. "istemiyorum." diyerek nazikçe reddettim. Tekrar önüme döndüm ve etrafa bakmaya başladım. Bu kadar çok kişiyi beklemiyordum burada. Neler oluyordu bu kadar insan ve ben ne için buradaydık? gördüklerime inanamayıp şaşkınlıkla içinde olduğumuz odaya göz gezdirmeye  başladım.

   Uzun bir odanın içinde hepsinin arasında 1,5 m olacak şekilde 14 yatak karşılıklı  indirilmişti. Hepsinin yanında birer komodin ve üzerinde de farklı renkler gelecek şekilde birer abajur indirmişlerdi biraz ilerisinde küçük bir alan kalacak şekilde bir perdeyi paravan olarak kullanmışlardı yavaşça ayağa kalkarak ilerlemeye başladım. Perdeyi tam çekerek arkasındaki kısma iyice baktım. Burada da duşakabin ve giyinmek için bir yer vardı tam bir ev gibi dizayn edilmişti. Geri dönerek kalktığım yere geri oturdum ve öne eğilerek kafamı iki avucumun arasına alarak şakaklarımı ovmaya başladım başım feci derecede ağrımakla beraber düşünmemi de engelliyordu. Bunlar kimdi Allah aşkına ve ben burada ne yapıyordum hiçbir şey hatırlamıyorum kafayı yemek üzereyken birinin sesini duydum. Bize sesleniyordu;

-"Arkadaşlar eminim hepiniz neden burada olduğumuzu sorguluyorsunuz haklısınız da sorgulamakta  belki aranızda bazılarınız kafayı yemek üzere bile olabilir", bunları söylerken bana bakıyordu, anlamıştı.  Çok fazla göz temasında bulunduğumu düşünüp gözlerimi kaçırdım. O da hemen gözlerini kaçırarak kaldığı yerden devam etti konuşmasına." Kimsiniz bilmiyorum ama burada oturup kara kara düşünmekle elimize bir şey geçmeyecek gibi gördüğünüz üzere, bir şeyler yapmalıyız şuan arayıp bulacağımız en ufak ipucu altın değerinde bizim için." haklıydı ama ne yapacaktık mesela? birbirimizi  tanımıyorduk güvenmiyorduk da eminim  herkes benim gibi düşünüyordu birbirine tuhaf bakışlar atıyorlardı çünkü içlerinden biri daha konuştu tabir yerindeyse uzun boylu kara kaşlı kara gözlü baya da yapılı biriydi vücudunda çokça dövmeye sahipti bunu giydiği tişörtün altından görünen çeşitli şekillerden anlamak mümkündü. Bu niye bu kadar büyüktü?(Ah cidden şuan sorguladığın şey bu mu aptal daha önemli şeyler var sanki?)  haklı isyanı karşısında iç sesime hak verdikten sonra konuşulanları dinlemeye başladım,

-"Ne olduğunu bilmiyorum, şu kişiye hak vereceğimi de düşünmezdim, ama doğru söylüyor bir yerden başlamamız lazım elimiz kolumuz bağlı kaderimize razı gelemeyiz bir şeyler yapmalıyız."  Kurduğu sürtüşmeli cümleden az önce tartışanların onlar olduğunu anlamıştım.