MASKENİN ARDINDA

7. BÖLÜM: MASKELER

7. BÖLÜM: MASKELER

Kalben - Al beni

Lütfen karanlık bir odaya geçin ve şarkıyı açın.

Maskeler herkesin yüzüne duvar örmüştü . O kendini buna alıştırarak büyütmüştü. Ama yediremiyordu canından çok sevdiği ablasının böyle bir şeyi ona anlatmadığına.

İstanbul'un tenha sokaklarında üstüne yağan yağmur damlalarını umursamadan yürüyordu. Gök yırtılırcasına gürlüyor ağaçların sararmış yaprakları rüzgarın etkisiyle dans ederek dalından kopuyordu. Şiddetle yağan yağmura inat sigarasını söndürmeden içiyordu. Beyninin her bir zerresini düşünceler ele geçirmişti. Sinirliydi ama başa çıkmak zorundaydı.

O duygularını değil mantığını dinlerdi. O hayal kurmazdı , yapardı. Kontrol onun elinde olmak zorundaydı. Kalbi sadece kan pompalamaya yarıyordu, duygulara yer yoktu onun kalbinde.

Ne kırılırdı , ne üzülürdü , ne de aşık olurdu. O duygularına yenilmezdi, duyguları ona yenilirdi.

Bu hayattaki tek amacı kazanmaktı. Her konuda haklı olmak istiyordu. Yenilgiyi kendine yakıştırmıyordu. O çok şey çekmişti. Hala da çekmeye devam ediyordu. Ama bu sefer umursamayacaktı. Başkaları için kendi hayatını mahvetmeyecekti.

Gökyüzü ağlamayı bıraktı en sonunda. Ah yağmur, bulutların bereketli göz yaşları...
Toprak kokusu etrafı sarıyordu. İstanbul'un sert rüzgarları yüzüne çarpıyordu.

Müzik dinlemek istiyordu ama kullaklıklarını yanına almayı unutmuştu. Derin bir nefes alarak cebinden telefonunu çıkarıp saate baktı. Saat 2.54'tü.

Galiba eve dönme zamanı gelmişti. Aceleci olmayan adımlarla, sokak lambalarının altında yeni yaktığı sigarasıyla ilerliyordu. Toprak kokusu içine çektiği zehirli dumanla birlikte ciğerlerine işliyordu.

Her tarafı sırılsıklam olmuştu. Bu gece kafasındaki her düşünceyi iyice düşünmüş sonrasında ise bir kurşun sıkarak öldürmüştü. Boş düşüncelerle kafasını dolduramazdı. Onun tek odağı kariyeriydi. Karanlık düşüncelerle gittiği bu yoldan , tüm düşüncelerini öldürerek dönmüştü. Zihninde bir mezarlık oluşturmuştu. Hedefleri dışındaki her düşünceyi bir süre düşünür sonrasında o mezarlığa gömerdi. Onu duygusuz olmaya zorlamıştı hayat. Duygular yenilgiydi ve o yenilgiyi kabul etmezdi.

Biraz daha yürüdükten sonra eve vardı. Hızlıca bir duş alıp üstünü değiştirdi.

Tekrar sigara içmek için balkona çıkacağı sırada kulağına gelen ağlama sesiyle duraksadı. Sesin nereden geldiğini tahmin edebiliyordu.
İç çekerek balkon kapısını ittirerek açtı. Islak zemini umursamadan çıplak ayakla balkona geçti. Sigarasını zipposuyla yaktı ve sessizce şehrin manzarasını izledi. Rüzgar kulağında hafif bir uğultu oluşturuyordu.

Gözlerini kapatıp rüzgarı dinledi bir süre. Özlemişti burayı. Açık olan kapıdan birinin geldiğini hissetti.

"Geç içeri üşüyeceksin." Dedi Açelya ağlamaktan kısılan sesiyle, elindeki şalı Ozanın omuzlarına atarak.

"Üşümüyorum. İyi böyle." Dedi Ozan. Ardından yarısına bile gelmediği sigarasını kül tablasına bastırarak söndürdü.

Aralarında uzun bir sessizlik oluştu. İkisi de tek bir kelime etmiyordu. Konuşacak çok şey vardı ama susmayı tercih ediyorlardı.

İnsanlar gerçekten garipti. Neden yüzleşmek yerine kaçıyorlardı? Neden bağıra çağıra içindeki herşeyi boşaltmak yerine susuyorlardı ? Belkide konuşamayacak kadar yorgunlardı. Herkes kendini düşünüyordu. 'Kim kırılırsa kırılsın, kim üzülürse üzülsün bana ne ki?' düşüncesindeydi herkes. Bu doğru bir düşünce miydi? Eğer doğru ise Niye insanlar başkalarının hataları yüzünden hayatını karartıyordu? Kırık kalpler, suskun diller, umutsuz hayaller, acıdan sızlayan canlar, yorgun gözler, boş yere verilen sözler... Her türden şey vardı etrafımızda. Görmek için dikkatlice bakın. Eminim o maskenin ardındaki yüzlerle bir gün yüzleşeceksiniz. O maskeler bir gün düşecek ve maskelerin ardında daha çok maske saklı olacak. Ama sen bu maskelere rağmen mutlu olmayı başaracaksın. Söz veriyorum! Yüzüne taktığın o sahte, gülen maskeyle değil , maskelerin ardına sakladığın o güzel yüzünle güleceksin. Hadi indir o maskeleri ve yüzleş! Emin ol her şey yoluna girecek. Güven bana. Hadi şimdi kocaman gülümse! Hatta istersen çok komik bir şeye gülüyormuş gibi kahkaha at. Yüzüne döşediğin o maskeleri indir ve tüm benliğinle gülümse. Gülünce çok tatlı oluyorsun!