My little prince / Yoonmin

5

~Jimin

Çok yorulmuşum bu gün. Evi tamamen temizlenmiş üstüne biraz yemek yapmıştım.

Tam koltuğa oturduğumda kapı çalmıştı. Kim geldiğine bakmak için cama çıktım. Buranın sovalyeleri buradaydı. Ne kadar açmak istemesemde açmam gerekiyordu.

Yavaşça kapıya gittim ve açtım. Saygıyla eğilip konuşmaya başladım "Merhabe ne için gelmistiniz?" Dedim ve merakli gözler ile onlara baktım.

"Evde kimler kalıyor?"

"Sadece ben kalıyorum."

"Ailen nerde? Küçüğe benziyorsun."

"Ailem öldü ve büyüğüm." Dedigimde hiç inanmış gibi durmuyordu. Kimlik istemez umarım.

"Kimliğinizi alabilir miyim?"

"Tabi bir dakika." Dedim ve kapıyı kapatıp kimliğimi aldım ve kapıyı açıp onlara verdim.

"Prens ile yasiniz aynı saçınızın doğal hali mi beyaz."

"Evet hata küçüklük fotorafimi bile göstere bilirim isterseniz."

"Göster." Dediğinde anında telefondan bir tane küçüklük fotorafimi açtım.

"İsminiz?"

"Park Jimin" kafasını salladı ve bir yere not edip gitmeye basladi. Sanırım prens olabilme ihtimalim vardı ama kesin değildim benim annem ve babam kral yada kraliçe değildi ki. Onlar benim anne ve babam olsa şatolarından olurdum ama normal bir evdeydim. Aslında kayıptı şimdi bakıldığında ama neyse. Kapıyı kapatıp tekrar oturdum ki yine kapı çaldı.

"Ahhh lanet kapı." İsyanında sonra kapıyı açtım. Geçen gelen cocuk yine gelmişti. "Bir şeye baka bakabilir miyim?"

"Neye bakacaksınız?" Normalde konusmazdim ama sovyeler sanip kapıyı açmıştım cidden kafamı yani niye bakmamıştım ki?

"Bi sağ elinizi verir misiniz?" Neden istediğini anlamasamada uzatim ve baktı. "Bu ne zaman oldu acaba?"

"1 2 gün önce neden soruyorsunuz?"

Dediğimde direk penyesinin kolunu acip bana gösterdi. Kolunda benim ile aynı dövmeden vardı.

"İçeri gece bilir miyim? Cidden sana bir zararim dokunmaz dondumda. Ben burada döndüm." Dediğinde yüzüne baktım yavaşça geri çekildim geçmesi için.

Buradaki hafif soğuklar pek bize islemiyordu ama eksilere düşünce bizde üşüyorduk tabi soba değildik yaa.

Salona oturduğumda tam karşısına oturdum. Sert gorunmeliydim.

"İşim var hemen açıkla."

"Evde oturmak mi işin?" Dediğinde kaslarim hafif catilmisti.

"Ne anlamadım?"

"Diyorum ki evde mi oturmak önemli işin? buraya geldim geleli dışarıya çıktığını görmedim."

"Sanane beni mi gozetliyorsun ne diyeceksen de evimde birisinin olmasindan rahatsız oluyorum." Yalan şuan yanımda birinin olması iyi hisettirdi.

{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}

Bu bölümlük bu kadar yavaş yavaş bitmeye başlıyor. Kayıp prensimiz ortaya çıkacak ve çok güzel şeyler olucak devamını kafamda kuruyorum ama genelde bu kitapta doğaçlama ilerliyorum normalde şunları felan yapicam diye fikirlerim olurdu.

Yazım yanlışları için özür dilerim kendinize iyi bakın görüşmek üzere