Don't call me again 2 |Yeonbin

asıl bu çocuklaşmak..

Evet mezuniyetime çok az kalmıştı ve ben hiç hazirlanmamamıştım yaklaşık 2-3haftadır okulu asıyordum ve artık gitmem gerekti

Çantamı hazırlayıp evden koşarak çıktım
O kadar hızlı koymuştum ki okulun önüne vardığımda henüz 5 dakika olmuştu sınıfa yavaşça girdim bütün gözler benim üzerimdeydi

Herkes bana odaklanmış şekilde bakıyordu ve neden baktıklarından emindim yüzümün halinden tabiki

Herkes yanıma toplanmış beni soru yağmuruna tutuyorlardı

Bense önemli birşey olmadığını söylemiştim bu doğru değildi Herkes bunun farkındaydı ders bittikten sonra hyuka haberi alıp yanıma gelmişti

Hyuka
-soobin yüzüne ne oldu ve 3 haftadır neredesin senin için çok endişelendim

Soobin
-yüzüme birsey olmadı ve kendimi iyi hissetmediğim için okula gelmedim

Hyuka
-neden kendini iyi hissetmiyorsun

Soobin
-boşver çok ta önemli değil hadi ders başlayacak sınıfına geç sen

Hyuka
-peki

Okul çıkışı çok yorgundum ve eve gidebilecek kadar gücüm kalmamıştı kendimi zorlarken bir restoranın önünde gözlerimin istem dışı kapandığını ve vücudumun yere yığıldığını hissettim

Gerisini hatırlamıyorum

Yeonjunun ağzından

Restoranın önünde birinin baygın yattığını gördüm koşarak onu kaldırdım

O anda onun soobin olduğunu fark ettim

Yeonjun
-soobinn kendinde misin??

Tepki gelmeyince iş yerimden izin alıp onu hastaneye götürdüm

Serum taktılar onun başından yaklaşık 1 saattir hiç kalkmamıştım

Gözlerinin yavaş yavaş aralandığını fark ettim

Yeonjun
-heyy soobin iyi misinn?? Seni bizim restoranın önünde baygın görünce hemen hastaneye getirdim

Soobin
-bunu neden yapıyorsun yeonjun..

Tek kaşımı kaldırdım

Yeonjun
-neyi neden yapıyorum??

Soobin
-neden bana yardım ediyorsun sana o kadar şey söylememe rağmen

Yeonjun
-kim olsa yapardı soobin

Soobin
-hayır ben iyilik görmeyi haketmiyorum

Yeonjun
-Herkes ikinci bir şansı hak eder soobin

Soobin
-aynı hyukaya benziyorsun o da aynı şeyleri söylemişti ben senin değiştiğini düşünüyorum gittikçe hyukaya benziyorsun çocuklaşıyorsun

Yeonjun
-biliyor musun soobin sende çok değiştin şu haline baksana kendine acı çektirecek herseyi yapmışsın

Soobin
-sen bunu nasıl biliyo-

Yeonjun
-biraz mantık yürüterek tabiki çok hızlı sinirleniyorsun ve hiç istemediğin şeyleri söylüyorsun sonra pişman olup acısını kendinden çıkarıyorsun 

Soobin
-öyle mi yapıyorum

Yeonjun
-wvet öyle yapıyorsun asıl bu çocuklaşmak soobin kendine zarar verince eline hiçbir şey geçmiyor

Soobin
-peki..

Onun kendine zarar vermesini istemiyordum bunu yapmamalıydı ona kızamıyorum çünkü ona karşı duygular beslediğimi düşünüyorum

Soobinin ağzından

Hayat çok garip 3hafta önce ona haketmediği birçok şey söylememe rağmen o hâlâ beni mi düşünüyordu..

İyide neden?¿

Aklım birsürü soru işaretiyle dolmuştu..

Ve benim çocuklaştığımı düşünmesi konusunda gerçekten haklı mıydı??

Yoksa abartıyor muydu?

Bütün soruların cevabını er yada geç öğrenecektir sonuçta değil mi?

Sadece biraz sabır gerekli..

Bu bölümün de sonuna geldik arkadaşlar umarım begenmişsinizdir
Oynayıp yorum yaparsanız çok sevinirim