take me, zephyr

Chapter three.

taglish story! grammatical errors ahead!

“My tita Rema.”

°°°°°°°

Luna pov.

After ng ilang minutong byahe ay nakarating narin kami sa bahay, damn! I'm so tired na! Hindi nga lang ako pwedeng mahiga agad sa kama, I need to take a shower first. So yun nga ang ginawa ko, after i took a bath, nagsuot lang ako ng bed dress so that mas comfortable ang pag tulog ko. Umupo muna ako sa study place ko, may homeworks pa pala ako, tsk. First day of class, magpapa-homework sila? kainis. But, I'm already used to it, nakakainis lang okay?! I just sighed, and nag-start na ko sa pag-gawa nito. Minutes have passed, someone knocked on my door.

*𝐊𝐍𝐎𝐂𝐊, 𝐊𝐍𝐎𝐂𝐊.

Tumayo ako at lumapit sa pintuan, pag ka open ko, bumungad sa'kin si ate Maricar, she's one of our maids. Matagal na sya dito, simula pa nung bata ako nandito na sya.. matanda nadin sya maybe around 40+? Ngumiti ito sa'kin, may dala syang gatas, and yes.. they do treat me like a kid.

"milk?" naka ngiting saad nito, sumimangot ako.

"ate, i told you! I'm not a kid anymore!" inis kong sambit, natawa lang ito at inabot sa'kin yun. Syempre kukunin ko, inabot eh!

"hay nako! 'wag mo kong maenglish-english dyan ha! bata kapa, at pampalakas kaya toh!" tugon niya na may hand gestures pa, tinuro-turo pa mga muscle nyang malaman, ugh!

"pfft! ate Maricar, hindi na nga daw po sya bata kaya kinuha niya yung milk!" natatawang sambit ni ate Joice. Ate Joice is the wife of Kuya Ry, sinamahan ko lang sya ng tingin.

"tsk! bahala nga kayo dyan!" sigaw ko at sinara ang pinto, rinig kong natawa sila sa labas, napangiti nalang ako.

In my whole life, sila lang ang nakasama ko sa bahay na ito, sila ang nag aruga sa'kin, kumbaga.. they became my mommies, lagi nila akong pinapasaya noon kapag malungkot ako, sila lang kasi.. I didn't have a family to lean on, wala akong kapatid, mga maging mga magulang ko ay nasa Ibang bansa, I don't know if.. they still care about me. I think no. If they really care, bakit wala sila rito sa tuwing nasasaktan ako? sa tuwing kailangan ko sila? hindi sila naging parents figure sa'kin, they treat me like a useful tool para maging successful sila sa kung ano man ang pinaplano nila. They are all the same.

After my tita died 3 years ago, my tita Rema na laging nandyan para sa'kin, who's always combing my hair, who's always taking care of me pag wala sina mommy, she's always here with me, but.. she left me.. they all left me.. am i not good girl enough? matigas ba ulo? yan yung mga katanungan ko noong sumakabilang buhay ito, i cried so much that time..

𝙵𝚕𝚊𝚜𝚑𝚋𝚊𝚌𝚔.

3 𝒚𝒆𝒂𝒓𝒔 𝒂𝒈𝒐.

"𝑻𝒊𝒕𝒂 𝒍𝒐𝒐𝒌! 𝑻𝒉𝒊𝒔 𝒊𝒔 𝒔𝒐 𝒑𝒓𝒆𝒕𝒕𝒚!" 𝑵𝒈𝒊𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒔𝒂𝒎𝒃𝒊𝒕 𝒏𝒈 𝒃𝒂𝒕𝒂𝒏𝒈 𝒂𝒌𝒐 𝒏𝒂 𝒊𝒑𝒊𝒏𝒂𝒑𝒂𝒌𝒊𝒕𝒂 𝒂𝒏𝒈 𝒃𝒂𝒓𝒃𝒊𝒆 𝒏𝒂 𝒅𝒂𝒍𝒂 𝒅𝒂𝒍𝒂 𝒌𝒐, 𝒏𝒈𝒊𝒏𝒊𝒕𝒊𝒂𝒏 𝒏𝒚𝒂 𝒂𝒌𝒐 𝒂𝒕 𝒈𝒊𝒏𝒖𝒍𝒐 𝒂𝒏𝒈 𝒃𝒖𝒉𝒐𝒌 𝒌𝒐. 𝑯𝒎𝒑𝒉! 𝑻𝒊𝒕𝒂 𝒊𝒔 𝒔𝒐 𝒔𝒕𝒓𝒂𝒏𝒈𝒆! 𝑳𝒂𝒈𝒊 𝒏𝒊𝒚𝒂𝒏𝒈 𝒊𝒏𝒂𝒂𝒚𝒐𝒔 𝒉𝒂𝒊𝒓 𝒌𝒐 𝒕𝒂𝒑𝒐𝒔 𝒎𝒊𝒏𝒔𝒂𝒏 𝒈𝒊𝒏𝒖𝒈𝒖𝒍𝒐 𝒏𝒚𝒂! 𝑵𝒖𝒃𝒂 𝒕𝒓𝒊𝒑 𝒏𝒊 𝒕𝒊𝒕𝒂?

"𝑷𝒇𝒇𝒕, 𝒚𝒆𝒔.. 𝒔𝒉𝒆'𝒔 𝒔𝒐 𝒑𝒓𝒆𝒕𝒕𝒚, 𝒍𝒌𝒆 𝒚𝒐𝒖 𝒉𝒊𝒋𝒂." 𝑵𝒈𝒊𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒔𝒂𝒎𝒃𝒊𝒕 𝒏𝒊𝒕𝒐, 𝒏𝒈𝒖𝒎𝒊𝒔𝒊 𝒂𝒌𝒐 𝒂𝒕 𝒏𝒊𝒍𝒂𝒈𝒂𝒚 𝒂𝒏𝒈 𝒅𝒂𝒍𝒂𝒘𝒂𝒏𝒈 𝒌𝒂𝒎𝒂𝒚 𝒔𝒂 𝒂𝒌𝒊𝒏𝒈 𝒃𝒆𝒘𝒂𝒏𝒈 𝒏𝒂 𝒑𝒂𝒓𝒂𝒏𝒈 𝒊𝒔𝒂𝒏𝒈 𝒎𝒐𝒅𝒆𝒍 𝒂𝒕 𝒏𝒈𝒖𝒎𝒊𝒔𝒊.