take me, zephyr

Chapter five.

taglish story! grammatical errors ahead!

“the dream.”

°°°°°°°°°°°

Luna pov.

Pag pasok na pag pasok ko ng bahay, sumulpot si Ate Maricar na yumuko at naka ngiti, lapad ah, parang mapupunit na labi nito, nasa likod nya sina ate Joice with others maids, na yumuko at nakangiti din. What's wrong with them? Weird. Umiwas ako ng tingin, at dumeretso nalang sa hagdan, papuntang room ko.

"Hay! so tiring!" sambit ko pag katapos kong maligo at nahiga sa kama ko, of course i already dried my hair, I'm wearing a white robe and just undies inside. I'm more comfortable wearing this, it's so cozy.

Someone's knocking on my door, i didn't lock it awhile ago kaya sumigaw nalang ako, I'm too lazy to stand up.

"It's open! come in!" sigaw ko, at dahan dahang lumitaw yung ulo ni Ate Joice na nakangiti parin, ugh! Naiirita nako sa ngiti nila! Ano bang meron? bwesit. I don't even know anything about it!

"Luna, the food is cooked na, baba kana at kumain." sambit nito, weird? usually, hinahatid nila ito sa kwarto ko, umupo ako at ngumuso. Sumunod nalang ako sa pagbaba, I'm behind ate Joice, she suddenly stopped and looked at me, pero agad din itong umiling-iling while giggling. Nagsalubong ang dalawang kilay ko, ano ba kasing problema nila?!

Hinila ni ate Maricar yung chair na uupuan ko, umupo na'ko.. as usual I will eat alone again, this is normal for me. I'm not sad, but there's something inside of me that hoping– ugh! nevermind! I don't need anyone anymore. Tumingin ako sa pagkain at huminga ng malalim, kumain na ko.
Nagulat ako at napalingon kay ate Joice ng umupo ito sa harap ko, ngumisi lang ito sa'kin at tumingin sa ibang maids.

"Tara kain! dito! HAHA! sayang naman kung walang kakain!" masayang sambit nito, noong una ay they are hesitating to sit, but they did.. di sila kasya because ang dami nila kaya, nag si tayuan ang iba. I secretly smiled, I'm so happy.. I have them.

"Ang alat naman ng luto mong adobo Jocelyn!" sigaw nung isa,

"Nakikikain ka na ngalang, nag rereklamo kapa!" sigaw naman ni ate Jocelyn, I chuckles,

"mahiya nga kayo! kumakain tayo eh!" sabat nung isa, ngumuso ako. Bigla silang tumingin sa'kin kaya napaiwas ako.
I saw them smiled, at nagpatuloy sa paguusap.

Sana, sana ganto nalang palagi..
Sana, sana nandyan sila palagi..
Sana, sana ay hindi na ito matapos..

"Luna, keep eating.. mag pa taba ka HAHA! or else mayayari kami kay boss." natatawang sambit ni Kuya Ry, ngumuso ako..

"sina mommy?" takang tanong ko. "wala naman silang pake sa'kin, they will call if i did something they didn't like but they won't if I'm doing things they want to." bulong ko, natahimik ang lahat.. Silence filled this place, bumuntong hininga ako. "ni di nga sila nangangamusta." dagdag ko.

"Luna..." ate Maricar hesitatedly whispered. Tama naman hindi ba? I'm just a tool sa harap nila, they don't care about my health, because habol lang nila ang kaya kong gawin para sakanila. Pfft, they just want their images smell good, and by using me. Still, I'm so thankful sa kanila na, they making me feel so useful. At least, I'm not just a piece of trash na kaya nilang itapon basta basta, I think i have the power, the power to ruin their image, soon. They will pay soon, my tita.

Tumayo na ko, nawalan na ko ng gana.

"I will sleep na po." sambit ko at tumalikod na, hanggang ngayon ay tahimik parin sila. Pag dating ko sa harap ng kwarto ko ay biglang sumulpot si ate Maricar. Napahawa ako sa dibdib ko sa gulat.

"Ate naman!" sigaw ko.

"Haha! sorry hija, nagulat ba kita?" ay hindi ate, napaiyak mo'ko! "Nais ko lang sabihin Luna na..." yumuko ito, ngunit tumingin muli sa mga mata ko.