Baekhyun, gece yarısı hem acıktığı hem de evdeki eksikleri almak için marketin yolunu tuttu, alışverişini tamamlayıp sarı klasik Camaro'suna giderken arabasının içinden inen yabancıyla göz göze geldiğinde elindeki ağır torbaları şaşkınlıkla yere düş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌟 Sabah erkenden evden çıkan Baekhyun, şirketin kapalı garajına arabasını park ettikten sonra yan koltuğundan evde çalışarak bitirdiği proje kağıtlarını ve bilgisayarını alarak ofise çıktı. Evde geçirdiği dört beş günde buradaki yoğunluk hala aynıydı.
Ona selam verem birkaç iş arkadaşına karşılık verdikten sonra bıraktığı gibi bulduğu masasına yerleşti. Çantasındakileri, kilitli dolapla çekmecesini açarak kalemlerini ve geri kalan eşyalarını geniş masasına yerleştirdi. Önceden masalardaki dolap ve çekmecelerde kilit yoktu fakat iki sene kadar önce proje çalma girişimlerinde bulunan birkaç kişi olduğu için böyle bir önlem alma gereği duyulmuştu.
Baekhyun projesinin son demlerini hazırlarken patronu herkese selam vererek odasına geçti. Bir saat kadar sonra Baekhyun masasındaki çizimlerini ve bilgisayarını alarak patronun odasına gitti. Kapıyı çaldıktan sonra içeri girmesi için ses duyduğunda kapıyı biraz zorlanarak açıp içeri girdi.
Bay Kim'in odası oldukça büyüktü ve sağ kısmında çalışanlarının projelerini değerlendirip kendinin de çalıştığı özel bir alan vardı. Bay Kim, Baekhyun'un elindekileri görünce yüzündeki ciddi ifade anında bozuldu. "Baekhyun, hoş geldin," diyerek oturduğu yerden kalktı, genç adamın elinde tuttuklarını ne olduğunu çok iyi bildiği için elini uzatarak onu kendisiyle beraber masaya doğru yönlendirdi.
"Ben projemi bitirdim, o yüzden de gelip hemen sunmak istedim, sizden almak istediğim birkaç öneri ve fikir de var," diyerek eşyalarını masaya yerleştirdi. Projeksiyonu bilgisayarına bağlayıp perdeye yansıttı, kağıda çizdiği taslak ve fikirleri de Bay Kim'in önüne koydu.
Baekhyun kendini hazır hissettiğinde her şeyi ayrıntısıyla ve aklına gelen fikirleriyle beraber patronuna sunumunu yapmaya başladı. İşinin başına geçtiğinde normal hayatta olduğundan daha ciddi oluyor, boş ve soğuk bakışları sert ve kendinden emin duvarlara benziyordu. El çabukluğu ve ses tonunu oldukça iyi kullanmayı becerebilmesi, yaptığı telaşı ve heyecanı ustalıkla gizleyebilmesi herkeste ona karşı bir hayranlık duygusu uyandırıyordu.
Ne anlatırsa anlatsın dinleyebileceğiniz mimikleri, tatlı ve keskin ses tonu sizi alıp hem başka yerlere götürüyor hem de bir şekilde odağınızın onda kalmasını sağlıyordu. Sunumunu canla başla sunarken kendinden emin fikirleri, çizimleriyle Bay Kim'in onu parlak bir elmas olarak görmesine neden oluyordu. O istemeden oluşan bu ayrıcalıklı durum ofiste bazı can sıkıcı durumlara yol açsa da Baekhyun bunlarla çok küçük yaşta uğraşmayı zaten öğrenmiş biriydi, koca yıkılmaz tuğlalarıyla ördüğü görkemli şatosunu hiçbir darbe zedeleyemezdi.
Sonunda sunumunu bitirdiğinde projektörden perdeye yansıyan görüntülerin sol tarafında elleri önünde birleşmiş bir şekilde duruyordu, eğilerek selam verdi ve ayakta kalmaya devam etti. Bay Kim de onun gibi ayağa kalkarak ona ufak bir alkış tuttu.
"Tebrik ederim, Byun. Yine kusursuz bir proje." Elini masada duran çeşit çeşit çizimlerde dolandırıp inceledi tekrardan. "Sana dinlen diye verdiğim izinde projeni bitirdin, öyle mi," dedi gülerek, oldukça samimi bir ifadeydi yüzündeki.
