Adam yerinden fırlayıp dışarıya çıkmıştı. Yağmurun altında bütün bedeni ıslanmaya başlamıştı. Kollarını göğe doğru açtı ve konuşmaya başladı. "Görmüyor musunuz? Tanrı ağlıyor, insanlığı yarattığı için ağlıyor. Hayal kırıklığına uğramış, ağlıyor. Tanrı insanlara acıyor, yeryüzündeki acı çeken insanlar için ağlıyor. Tanrı gözyaşı döküyor yalnız insanlar için. Fakat bir şey yapmıyor sadece izliyor. Tanrım neden bir şeyler yapmıyorsun bu yarattığın aciz insanlar için? Neden orada sadece izlemekle yetiniyorsun? Söylesene tanrım yer yüzünde acı çekenler hakettiler mi? Neden haksız yere acıyla, yalnızlıkla cezalandırıyorsun tanrım." Etrafına toplanan insanlar bu deli neyden bahsediyor diye aralarında konuşmaya başladı. "Sahi ya sizin inancınıza ters bir şey söyleyince hemen deli ilan ediyorsunuz. Fakat asıl deli sizlersiniz, gözlerinizi kapatıp tek bir şeye inandırılmışsınız ve onu hiç sorgulamadan ölümüne savunuyorsunuz. Söyleyin şimdi ben mi deliyim siz mi?" Kalabalık arasından bir ses yükseldi. "Acı çekenlerin haketmediğini nereden biliyorsun?" Adam o sese doğru döndü ve konuşmasına devam etti. "Söylesene Afrika'da doğan çocukların ne gibi suçu olabilir ki? Sadece tanrı orada doğmasını istediği için o masum ruhu oraya gönderiyor."
