-Arif:
İğrenç bir hayat yaşıyordum taki onu görene kadar beni sevdiğinden bile emin değildim ama ona çok bağlandım belkide gerçek olabilirdik belkide gerçekten bir ümit vardı ama ben buna inanmıyordum benim ona karşı duyduğum sevgiyi hiç farketmedi hemde hiç belkide duygularımı söylemeliydim ama yapamadım onun beni böyle itmesi kalbimde yaralar açtı neden böyle yapıyorduki neden beni hiç diğerleri gibi farketmiyordu onların elini tuttuğu gibi onlara baktığı gibi bakmıyordu bana gerçek saf sevgiyle bakıyordu ama bu bakışların yalan olduğuna inanamıyordum yada inanmak istemiyordum...
________________________________
-Sabah saatleri:
Uyandığımda yüzümde kuruyan yaşlar moralimi dahada berbat etmeden yüzümü yıkamaya gittim sonra mutfağa geçtim ufak bir kahvaltı hazırladım yedikten sonra bkm'ye doğru yola çıktım onun evini gördüm onun beni motoruyla gezdirmesi geldi aklıma aldığı gibi ilk beni bindirmişti birlikte mahalleyi turlamıştık tekrar gözümden akan yaşları sildim birazdan varırdım zaten derken gelmiştim beni tabiki ilk emre ve ebru karşıladı sarıldık ebru gene neden ağladığımı sordu fark etmişti bende geçiştirdim saat 1 olmuştu bir kaç saat sonra skeç başlıcaktı zaten...
~Şimdilik bu kadar aklıma gelmedi:)
