~Bölüm şarkısı:eyes don't lie
-Arif:
Skeç bitmişti herkes toplanmaya başlarken cenana göz ucuyla baktım ve aniden göz göze geldik gözleri üzerimden ayrılmıyordu sanki birşey varmış gibiydi anlamlı aynı zamanda korkunç derecede bakışlara maruz kalıyordum ama asla rahatsızlık duymuyordum herşeyi boşverip yanına doğru yürüdüm "Cenan biraz konuşabilirmiyiz"
-Cenan:
Gözlerim üstündeydi sadece onu görüyordum göz göze geldik ve gözlerini çekmedi içten içe hoşuma gitsede bugün olanları düşünuyordum ayşegülle o kadar yakındılarkı sinirlerim fena bozulmuştu onun yakınına biri yaklaşsa kendi ellerimle boğardım ben bunları düşünürken arifin yanıma geldiğini gördüm "konuşalım tabi konuşalım"
_________________________________
-C:Anlat bakalım ne oldu?
-A:Bilmiyorum daha doğrusu sen bilmiyorsun denile bilir
-C:Neyi bilmiyorum arif artık konuşucakmısın?
-A:Anlamıyorsun sana hislerimi sadece... Herneyse iyi akşamlar
-C:ARİF NEREYE!?
-Arif:
Arkamdan bağırıyor sorular soruyordu ama anlatmaya cesaret edemedim eve doğru yürümeye başladım evinin önünde durdum ve kapının önünde tanımadığım bir araba görmemle tek kaşımı yukarı kaldırdım "Hangi fahişeyi çağırdın yine acaba?" sinirle yürümeye devam ettim eve geldiğim gibi direkt üstümü değiştirdim mutfağa geçip atıştırmalık bir kaç şey hazırladım ve yedim sofrayı topladığım sırada kapının çalışmasıyla gecenin ikisinde kimin geldiğini düşünüp elimdeki bezi bıraktım ve kapıyı açtım karşımdaki tanıdık ve keskin kokuyla onu gördüm görmemle bir anda içeri girip beni duvara yasladı ve o an olmaması gereken veya benim için olması gereken şey oldu beni öpmüştü...
~göt gibi bıraktım demi bu arada kısa yazdım ama bugün bir bölüm daha atıcam yorum veya oy vermeyi unutmayın♡!
