Only Exception ♥ (KathNiel)

Chapter 6.

- DJ's POV -

6 years has passed. 6 years na din ako dito sa Amerika. Sinusubukan pa din magmove-on.  Anim na taon na mula nung tuluyan kong isumpa ang love. Anim na taon na mula nung saktan ako ni Kath. Naghilom na ang saksak ni Albie sakin pero, hindi pa rin naghihilom ang sakit na naramdaman ko kay Kath. 6 long years na ang nagdaan pero parang kahapon lang! MAHAL NA MAHAL PA RIN KITA KATHRYN CHANDRIA MANUEL BERNARDO. 

Hanggang ngayon, iniisip ko pa din na sana maibabalik ko ang lahat. Sana hindi na lang ako nagmahal para hindi ako nasasaktan ng ganito. Sana di ako nahihirapan ngayon. Sana wala akong problema. Sana wala padin akong pake sa love. Sana manhid padin ako.

KATHRYN CHANDRIA MANUEL BERNARDO!!! MAHAL PA DIN KITA!!!!

- Kath's POV -

6 years na. Hinhintay ko pa din ang pagbabalik ni DJ. Mahal na mahal ko pa rin sya. Nung araw na nasaksak sya ni Albie, hiniwalayan ko agad si Albie. Pero, pinagbantaan nya ko na pag lumapit ako kay Dj at nakipagbalikan, papatayin nya si DJ.

 Pero ngayon, kaya ko ng ipaglaban si DJ. KAHIT NA KANINO! LALABAN AKO. ganun ko sya kamahal. Hahanapin ko sya. Pupuntahan ko sya sa kung san man sya.

--- KINABUKASAN ---

Nakasakay na ko ngayon sa plane. Papuntang US. Nakuha ko kase kung nasan si DJ from his friends. JC, Lester, Kats and Seth. Sana mahanap agad kita DJ. Hindi kase ako makapaghintay na makasama ka ulet. 

-----------------------------

16 hours later...

Kahit jetlagged ako, magsisimula na agad akong maghanap kay Dj. Umaga na kasi dito. Naghanap muna ako ng hotel. 

Sumakay agad ako sa cab papunta sa address ni DJ. Kaso, pagdating ko dun, naka-alis na ata si DJ. sabe kase nung kapitbahay nya eh. Pumasok daw sa work. Atleast alam ko kung nasaan sya. atleast, alam kong ligtas ang mahal ko. 

Kasalukuyan akong npalakad ng paatras. Ewan ko kung bakit pero biglang naglakad ang mga paa ko sa sarili nila. Paatras pa huh? Pero parang, bigla akong kinabahan? yung kaba na may halong saya at takot? Tuloy tuloy lang ako ng paglakad paatras hanggang sa may naramdaman akong may parang napatalikod din sa akin at napasandal.

- DJ's POV -

Ang weird ko ngayon. Mula kasi sa paggising ko, nakaramdam ako ng kakaibang kaba. Kaba na may lungkot, saya, takot. Halo halo! Ewan ko ba. Tapos, ngayon naman.. naglalakad ako ng paatras pabalik sa may bahay ko. tuloy tuloy lang ako. Habang naglalakad ako, pabilis ng pabilis ang tibok n puso ko. Hanggang sa may nasandalan ako. Humarap ako sa kanya. At humarap din sya sakin.

"D-Dj??" -Kath. Oo. Si Kath! Anong ginagawa nya dito. Teary-eyed pa sya.

"K-Kath?!" -Ako. Mejo pasigaw dahil galit pa din ako sa kanya.

"Deej, i'm sorry. Patawarin mo ako Dj. Patawarin mo ako. Please." -Kath. sabay yumakap sya sakin. At agad ko naman yun tinanggal.

"Kath! Naririnig mo ba sarili mo?! Hinihinling mong patawarin kita!?! Ha-ha-ha! di nakakatawa ang joke mo. Hindi kita kayang patawarin Kathryn! Walang kapatawaran yun. Sobrang sakit eh. Ginagago mo ko Kath! Tapos ngayon hihilingin mong patawarin kita?! Wag ka nga magbiro. Dahil hindi biro yung pinagdaanan ko. Umalis ka na! Ayaw na kitang makita! Pakiusap lang!" -Ako. Umiiyak na kaming dalawa pero wala kaming pake sa paligid.