CHAPTER 6

13 0 0
                                    

Chapter 6

I'm scared...the lights went off and all i could see is darkness.

My tears weren't stopping from falling and i'm still here hiding like a coward. I don't know how to protect myself but when will i learn? Somehow i need to understand what it feels like to survive.

Lumabas ako sa loob ng kumot at dahan dahan na kumilos. Kahit ang pagtapak ko sa sahig maski ang paghinga ay kailangan kong gawin sa pinaka mababang tono. Hindi ko alam kung anong nakapasok at kung anong pakay niya ngunit kailangan kong matutong depensahan ang sarili ko.

Wala man masiyadong maaninag sa dilim ay pinilit kong mangapa at hinanap ang door knob. Nang mahanap ko ito ay ito'y aking pinihit at itinapak ang aking paa papalabas, napakalamig ng sahig gayundin ang ihip ng hangin. Nakakatakot man ay hindi rin pu-pwede na magkulong lamang ako sa silid na iyon hanggang sa may dumating na himala.

Pigil-hininga akong dahan dahan na bumaba sa hagdan. Habang pababa nang pababa ay palakas rin nang palakas ang tibok ng aking puso. Nang tuluyan ng makababa sa pinaka unang palapag ay namamatay-matay sindi ang ilaw kaya naman lalo akong kinabahan at nagsitayuan ang mga balahibo saaking katawan. Shet naman eh!eto yung mga nakikita ko sa mga horror movies!

Dahan dahan ay nagtungo ako sa sala, pagkarating ko rito ay bumukas na nang tuluyan ang ilaw sa buong bahay. Napabuntong-hininga na lamang ako.


Wala namang tao sa sala kaya napag-isipan ko na pumunta sa kusina, hinahanap pa rin si nikolai. Nasaan ba siya? Kinakabahan nako rito oh! Pagkarating sa kusina ay wala ring tao ngunit may mga bakas ng dugo na hindi ko tiyak kung kanino galing. Oh my god, did someone die!? Lord please! Wag po muna ngayon! Hindi ko pa time! Magpapakabait na po ako! I swear!

Kung ano ano na lamang ang binubulong-bulong ko sa sarili habang papalapit sa back door ng kusina na kung saan nagmumula ang mga dugo. Gusto kong masuka ngunit mas nanaig ang aking nais na makita kung ano man ang meron sa likod ng pintuan na ito.

I was about to open the door but then i heard nikolai's voice behind my back. I flinched.

"Alex." He said in a serious tone. I turned around to see his face.

His eyes looks different....it seems darker and his aura is very....heavy.

"N-nikolai, i was looking f-for y-you," suddenly my voice is trembling.

It seems like my trembling voice kicked some sense into him and his eyes turned back into a normal one. His dark aura changed too. Like his usual self.

"What's wrong, love?Are you hurt somewhere?" He said then walk closer to me he put his hands over my shoulders and gaze down my body to see if there were any wounds or cuts. I'm perfectly fine! I was just scared earlier!

"I'm so scared kanina! Hindi ko alam kung saan ka nagpunta!" Hindi ko na napigilan at bumugso na ang aking damdamin. Habang lumuluha ay agad niya akong niyakap ng mahigpit at patuloy na pinapakalma.

"I even heard some noises! D-did someone tried to get in or-" He cuts me off.

"It was an wild animal. Don't worry i took care of it, now shush." He said then plant a soft kiss at the top of my head.

So it wasn't a person who entered the house earlier? A wild animal huh? Then how could they open the door? Did the wind blew too hard?

I just hugged him tighter then cried myself out. I know i'm being emotional right now! But i'm a scaredy-cat!

Marry Me Again (LEGACY SERIES #1)Where stories live. Discover now