Binnen hand bereik...

Hoofdstuk 12: Couple Goals

POV EMMA:
Ik was rustig de film aan het kijken tot ik ineens kei hard gesnurk hoorde. Tuurlijk. Meneer was weer in slaap gevallen. Typisch. Ik zette mijn laptop uit en legde me goed. In zijn slaap deed hij zijn armen nog beter rond mij. Ik lag echt perfect. Mijn hoofd op zijn borstkas en de rest dicht tegen zijn lichaam aangeklamt. Mijn hand lag half op zijn wang, half in zijn nek. Ik wou dat iemand er een foto van had gemaakt. Oke nee das niet waar. Fuck it. Jawel, ik wou dat iemand daar een foto van had gemaakt. Ik lag zo comfortabel dat ik na nog geen 5 minuten in slaap was gevallen.

De volgende ochtend werd ik wakker voor iemand zijn lippen op de mijne. Ik hoefde geen 2 keer na te denken om te weten wie het was. Ik hield mijn ogen gesloten en kuste terug. "Ahhh ze is wakker" had hij lachend gezegd. Toen pas opende ik mijn ogen en knikte. Ik keek recht in zijn ogen en smolt. Alweer. Ik schaam me er niet voor als ik zeg dat ik een zwak heb voor die jongen zijn ogen. Oke nevermind ik schaam me er wel voor. "Alles oke?" Ik keek hem vraagend aan. "Je staarde." "Ooh sorry ik was even in mijn eigen gedachten". Hij moest lachen. "Das niks emmatje. Het is schattig als je zo staart." Ik kan niet ontkennen dat ik toen knal rood werd. Jammer genoeg merkte Scott dat ook op. "Awhh mijn emmatje word een aardbei." Ik liet mijn hoofd op zijn borstkas vallen en giechelde. Hij streelde door mijn haar. Ik ontspande volledig. Ik voelde me zo veilig bij die gast. Nog altijd he!

Opeens kwam mijn moeder naar binnen gestormd. Direct rolde ik van Scott af, maar was vergeten dat ik een wat kleine twijfelaar bed heb, dus ik rolde zo mijn bed en mijn hoofd bonkte vol op mijn nachtkastje. "Auw" jammerde ik. "Alles oke?" Riepen mijn moeder en Scott in koor. "Jaja alles oke." Ik kroop omhoog en Scott hielp me weer in bed. "Waarom deed je dat ook?" Vroeg mijn moeder. "Ja weet ik veel. Was een reflex." "Je wilt zeker niet dat ik jullie klef zie doen?" Ik schudde langzaam mijn hoofd. Scott aaide zachtjes over de plek waar ik mijn hoofd had gestoten. "Ik wou alleen zeggen dat ik de hele dag in de winkel sta en papa naar duitsland is om inspiratie op te doen, dus jullie hebben het fort voor jullie alleen aangezien Noor bij een vriendinnetje van de opvang is." Ik knikte. "Goed dag schat." "Doei mama." En toen sloeg de deur dicht. Direct pakte Scott me bij zich. "Huil maar Emma." Het was eigenlijk een bevel. Ik liet alles even gaan en huilde wat uit. Scott wreef over mijn rug. Ik voelde plots een golf aan verdriet dat me overspoelde. Opeens barste ik vol uit. Scott schrok ervan. "Alles in orde?" Ik antwoordde niet. "Emma?" Nog altijd bleef ik stil en huilde verder. "Emma!" Ik schrok van zijn stem. "Wat is er?" Snikkend legde ik uit wat er gebeurde. "Ooooh ma dat is toch oke? Iedereen heeft wel eens zo'n gevoel en dan moet je het er gewoon uitgooien. Zeker dat het niks anders is?" Vroeg hij lief. Ik schudde mijn hoofd. "Zeg je het dan? Als het wel zo is?" Ik knikte en huilde nog wat uit. Hij bleef me geduldig troosten. Alles maar dan ook alles leek eruit te komen. Na een tijdje was ik stil. "Zo. Bekomen?" "Uhum." Hij deed mijn hoofd omhoog en veegte de laatste tranen weg. "Das al beter." Glimlachte hij. Ik moest glimlachen van zijn glimlach. "Wa gaan we doen vandaag?" Vroeg ik. "Iets bakken?" "Klef." "Nou zeg wolfs. Ik zal eens wat klefs doen." "Ik wil niet eens weten wat." "Jammer." Plaagde we elkaar. We moesten beide lachen van ons gedrag. "Bakken is goed." Gaf ik toe. Hij glimlachte. Wedden dat hij dit al lang wou doen met mij?

"Ik ga wel eerst douchen." Zette ik het gesprek verder voort. "Mag ik mee?" Vroeg hij peilend. Ik begon te twijfelen maar gaf toe. "Oke oke dan." Hij glimlachte en volgde me naar de badkamer. Ik merkte dat ik me wat ongemakkelijk voelde. Hij heeft me vaker zonder kleren gezien i know, maar dit is anders. Nu ging hij echt naar mijn lichaam kijken. Ik was kei bang dat hij ging judgen. Ik trok mijn buik nog eens extra in en deed toen mijn shirt uit. Scott deed hetzelfde en voor ik het wist stonden we onder de douche.

Ik had mijn armen rond mijn buik geslagen. Scott pakte mijn handen en deed mijn armen weg. Ik keek naar hem. "Je hoeft je buik niet te verstoppen voor mij.". Ik zweer het u die gast kon echt gedachten lezen. Ik voelde hoe het warme water mijn lichaam omhulde en ontspande wat. Scott begon mijn haar te wassen en spoelde het uit. Ik genoot. Ik genoot kei hard. Daarna pakte hij me langs achter vast en legde zijn handen op mijn buik. Ik trok hem weer in. "Niet doen Emma." Ik ontspande terug. "Je bent prachtig oke?" Ik glimlachte en knikte.

Na een tijdje knuffelen en kussen onder de douche, wat erg romantisch was moet ik zeggen, kleedde we ons terug aan en gingen naar beneden. "Dus we gingen iets bakken toch?" Vroeg Scott. Ik knikte en ging op het aanrecht zitten. Hij legde zijn handen op mijn bovenbenen. Ik glunderde. "En heb jij daar spullen voor?" "In het bovenste kastje rechts." Wees ik aan. Hij pakte de spullen en zette die op het aanrecht naast mij. Ik pakte de rest van de spullen en toen begonnen we eraan. Plots blies Scott een klein beetje meel in mijn gezicht. "Seg!!" Lachte ik en ik deed het terug. "Die krijg je terug wolfs!" Hij pakte een volle hand meel en gooide het mijn richting uit. Ik kwam niet meer bij van het lachen en gooide terug. Op gegeven moment in het gevecht tilde hij me op en zette me terug op het aanrecht. "Wa ben je van plan Klijnen?" Lachte ik. Ik kon nog geeneens mijn zin afmaken of hij kuste me. Ik sloeg mijn armen rond zijn nek, hij legde zijn handen op mijn onderug. Zo kusten we een lange tijd. Even vergat ik alles om me heen, tot plots de oven piepte als teken dat hij klaar was met voorverwarmen. We schrokken allebei en lachte. "Zie ons nou. Net gedoucht en nu al weer vuil." Terwijl ik dat zei klopte ik het meel van zijn shirt af. Hij grinnikte en zei "dan moeten we maar nog eens douchen." "Goed geprobeerd charmeur. We gaan apart" "alleee. Het was leuk." Ik haalde mijn schouders op. "Denk maar liefje. Eerst die brownies maken. Als we nog genoeg meel over hebben." Ik glimlachte en ging van het aanrecht af. Samen bakte we de brownies verder. Ze waren overigens echt niet te vreten, maar er zit wel weer een leuke herinnering aan.
——————————————————————
Hey guys! Sorry voor het lange wachten, maar ik had geen inspiratie meer :)
Veel leesplezier!
Kusjess