Stars |Minsung|

☆~2

☆☆☆

Saatlerdir bu odanın içinde tek başıma boş boş oturuyordum.Utanmasam duvarla konuşucaktım artık.
Üstelik beni çözmemişlerdi bile yatağın üzerinde put gibi kalmıştım.
Beni çözmelerini geçtim vurdukları bacağım içinde hiç bir şey yapmamışlardı

Bu gidişle bende burada dinazorlar gibi fosilleşip gidecektim.

Yerde olduğunu fark etmediğim gözlerimi açılan kapıya doğru yönelttim.İçeriye elinde tepsi ile bir hizmetçi girmişti.

"Yemeğiniz"

Tam arkasını dönmüş geri gidecekken onu durdurdum.

"Acaba ellerimi çözer misiniz?"

"Bu mümkün değil maalesef"

"Affedersiniz ama yemeği götümle mi yicem?"

"Efendim benim yapabileceğim bir şey yok"

Derin bir nefes alıp tekrar konuşmaya başladım

"İyi zahmet olmassa donumu indirir misiniz?"

"Efendim deli misiniz?"

"Siz delirttiniz beni,elimle yememe izin vermediğinize göre götümde bir seçenek"

Hizmetçi beni biraz süzdükten sonra eline telefonunu alıp bir şeyler yaptı.
Ardından yanıma gelip ellerimi çözdü

"Bu kadar basitmiş"

Hiç bir şey demeden arkasını dönüp gitti.
Şansımda tepsinin yarısı en nefret ettiğim yemeklerle doluydu.

"Şansımı sikim bir insan bu kadar şanssız olamaz,şansı sıçıyorum resmen"

Tepside görüp de sevdiğim bütün yiyecekleri yedim ve tekrar yatağa uzandım
Uzanmamla birlikte içeri adını bilmediğim adam yanında bir doktorla geldi.

"Sorun tam olarak neresinde?"

"Bacağında"

"Peki"

"Ben çıkıyorum siz işinizi rahat yapın"

"Aslında yardımınız iyi olabilir minho bey"

Demek adı minhoydu

Minho olduğu yerde durdu göz ucuyla bana bakıp ardından tekrar doktora baktı

"Ne yardımı?"

"Kendisini omuzlarından tutmanızı rica etsem"

Doktor ilerleyerek ayak ucuma oturdu.Minho da isteksiz bir şekilde yatağa çıkıp arkama geçti ve omuzlarımdan tuttu

Şu an olduğumuz durum benim açımdan biraz utanç vericiydi

Doktor bacağımdaki pantolonu sıvayıp yarama baktı.
İzlemeye devam ederken adını bilmediğim eşyalarla bir kaç şey yaptı ardından bana bakıp konuştu

"Canınız acıyacak dayanın"

Doktor cümlesini bitirdiğinde minho onayı almış olacak ki doğrulmamam ve hareket etmemem için omuzlarıma bastırdı.

Canım biraz değil bayağı acıyacaktı anlaşılan ve ben kesin tekrar minhonun gözünün önünde ağlayacaktım.
Ve neden omuzlarıma o bastırmak zorundaydı ki sanki

Fark etmeden düşüncelere daldığımda doktorun bacağıma bir şey dokundurmasıyla gözlerimi sımsıkı kapatıp acıyla inledim

Acıdan dolayı vücudum kendini kasıyordu ve bedenim sürekli kurtulma çabası içindeydi ama minho beyefendisi omuzlarıma daha çok bastırdığı için hareket dahi edemiyordum.
Soğuk terlemeye başlamıştım bile

"Biraz daha dayanın az kaldı"

Kendimi daha çok kasarken minho sanki hareket etme çabama sinirlenmiş gibi omuzlarıma daha fazla bastırdı

Sinirlenmesi gereksizdi sanki ben her gün silahla vuruluyordum ve kendimi kasmam istemsiz olduğu için hiç bir şey yapamıyordum

"Mermi bacağını biraz derin sıyırmış.Dinlenmesi lazım bir tane krem vericem bunun her gün sabah akşam bir kere sürülmesi lazım"

"Tamam"

Minhonun verdiği kısa cevaplara çok sinirlenmiştim aynı benim jeongine yazdığım deste deste mesajlar ve onun sadece tamam yada ok yazmasıydı

Omuzlarımı sertçe bırakıp yataktan kalkarak doktorla beraber dışarı çıktı

Bu da neydi şimdi?

Aradan sadece bir kaç saat geçmişti bile hava kararmaya devam ederken benim yapabildiğim tek şey yatağa uzanmak yada camdan dışarıyı seyretmekti.

Ve aklımdan asla gitmeyen keşke evden çıkmasaydık düşüncesi
Eğer gerçekten çıkmasaydık şu anda jeonginle yapmadığımız şey kalmamış olacaktı

Seslice derin bir nefes alıp verdim.

Karanlığı izlemeye devam ederken kapının açılmasyıla içeriye giren kişinin kim olduğunu anlayamıyordum

Yanıma yaklaştı,ardından açıkta olan bacağıma krem sürmeye başladı

Hiç bir şey demeden o kişinin sadece ne yaptığı izliyordum

"Aferin hep böyle uslu dur"

"Bırak beni"

Ciddi bir ses tonuyla

"Sen hep beni böyle dediğim şeylerden pişman mı ediceksin"

"Burada durmak istemiyorum"

Çok halsizdim sesimin tonundanda anlaşılırdı

"Sabrımı zorladığının farkındasın değil mi?"

Cevap vermedim

"Bende öyle düşünmüştüm"

Diyip arkasını döndü ve odadan çıktı.

☆☆☆