Stars |Minsung|

☆~3

☆☆☆

Uyandığımda sarhoş gibiydim. Gerçekten hiç halim yoktu.İstesem akşama kadar uyurdum.

Ama yatmaktan önce buradan nasıl çıkacağımı düşünmeliydim,yaralı olan bacağım beni yavaşlatacak olsa bile.

Yavaşça yataktan kalkıp bacağıma dikkat edecek şekilde kapıyı doğru ilerledim

Belki bir umut kilitlemeyi unutmuşlardır diye sessiz ve dikkatlice kapının kulpunu aşağı indirdim.
Kapı açılmıştı.Açılmasını asla beklemiyordum.Büyük ihtimalle bana yemek getiren görevli tekrardan kapıyı kilitlemeyi unutmuştu.

İlk basta açık olan aralıktan dışarıya baktım.Görünürde kimse gözükmüyordu.
Kapıyı dikkatlice vücudumun geçebileceği alan kadar araladım ve koridora çıktım.

Burası daha işin kolay kısmıydı.Önemli olan evden dışarı çıkabilmekti.

Tekrardan ilerleyeceğim sırada iki kişinin giriş kapısından mutfağa doğru ilerlediğini gördüm

"Sence minho şu çocuğu öldürdecek mi dersin"

"Bilmem sağı solu belli olmuyo"

Minho beni öldürecek miydi?
Bu konuşmalar zaten ona karşı olan korkumu 2 katına çıkarırken doğal olarak bu evden gitme istediğimi daha da arttırmıştı.

Adamlar gözden kaybolduğu anda her ne kadar bacağım acıyıp ayakta duracak halim olmasa bile bir an önce buradan çıkmak için hızlı adımlarla aşağı kata indim.

Kapıya ilerlemeden önce adam var mı diye tekrar konrol edip olmadıklarından emin olduktan sonra hemen kapıya ilerleyip kendimi dışarı attım.

Evden çıkmayı başarabilmiştim ve fark edilmeden bir an önce,fazla çaktırmadan evden biraz uzaklaştım.Şimdi öncekinden daha rahattım.
Arkamı dönüp eve baktım

"Görüşürüz kötü ev"

Yeniden arkamı döndüğümde önümü kesen son model beyaz arabayla duraksadım

Dikkatli baktığımda içinde arabadan çıkmaya hazırlanan minhoyu görmemle arkama bakmadan koşmaya başladım.

O sırada minhonun sesi duyuldu

"HAN JİSUNG HEMEN DURUYORSUN YOKSA SONU KÖTÜ OLUR"

Yakalanmamam lazımdı sürekli bana ne kadar uzatlıkta diye arada arkama bakıyordum ama bana çok yakınlaşmıştı

Bacağım beni çok yavaşlatıyordu.Siktiğimin koruması eğer beni yaralamsaydı minho bana bu kadar yaklaşamazdı bile

En sonunda gücüm tükenmeye başlamıştı. Halsizlikten her an bayılabilirdim.

Gücüm koşmama engel olmaya başmayınca kendime lanet etmiştim.
Yavaşlamamı fırsat bilen minho kendini biraz daha hızlandırıp kıyafetimden tuttuğu gibi durdurdu beni

"NE YAPTIĞINI SANIYORSUN!"

"B-bırak artık beni,o evde kafayı yiyorum saatlerce sessiz bir odada kalmanın nasıl hissettirdiğinden haberin var mı!!"

"SENCE UMRUNDA GİBİ Mİ GÖZÜKÜYO?"

Kolumu acıttığı için kurtarmaya çalışıyordum ama o çok güçlüydü

"YÜRÜ!"

O ilerledikçe mecburen bende arkasından ilerliyordum.Beni evde ne bekliyor hiç bir fikrim yoktu ama bedenimin kaldırabileceğinden emin değildim çünkü halsizliğimin nedeni şimdi anlıyordum

Kızgınlığa girmiş bulunmaktaydım.

Eve girip merdivenlerden yukarıya doğru kolumu bırakmadan beni çekiştirmeye devam etti.
Bir kere gördüğüm ama sanki yıllardır burda yaşıyor muşun gibi hissettiren yoldan tekrar geçiyordum.

Ve şu an kolumun morarmaya başladığından o kadar emindim ki

Merdivenleri de çıktıktan sonra benim normalde kaldığım odayı hiç bir şey demeden geçince içimdeki korku artmaya başlamıştı bile

Beni odaya kilitleyip 1-2 gün aç bırakmasını bekliyordum
O adamların dediği gibi minhonun sağı solu hiç belli olmuyordu.

Koridorun sonundaki odanın kilidini açıp beni içeri soktuğunda oda benim arkamdan içeriye girip kapıyı kilitledi.

Odayı görünce daha fazla şok geçirdim
Korkudan gözlerim dolmuştu

"Ö-özür dilerim nolursun yapma"

"Ne yani özür dile diye senin bu yaptığını görmezden gelip tekrar odana kapatmamı mı bekliyorsun?"

Sesli bir şekilde yutkunmuştum

"Cezanı çekiceksin"

Dediklerinde çok ciddiydi ona şimdi kızgınlığa girmekte bulunduğumu söyleyemezdim bahane olarak görürdü bunu
Gerçi omega olduğumuda bilmiyordu

Gözümden bir damla yaş aktığında üstüme doğru gelmeye başladı
Refleks olarak bende onun her adımıyla birlikte geriye gidiyordum

"Hata yaptım nolursun"

"Ah hadi ama jisung bu kadar sıkıcı olma"

Minhonun şu an gözümde babamdan farkı yoktu neden sende onun gibi olmak zorundasın ki
Babam da böyleydi yaptığım herhangi bir hatada,hatanın boyutu önemli olmaksızın her haliyle döverdi.

Vücudumda ki izleri hala duruyordu

Gözyaşlarım hızını arttırırken yüzünde aynı ifadeyi gördüm

Sinir,kin,nefret...

Kendimi bir kere daha değersiz hisstemiştim

☆☆☆