Karanlık mühür

0.02

O sırada kalın bir erkek sesi 'buyurun' demişti;biraz bekledikten ve anın şokundan sıyrıldıktan sonra konuşmaya başladım.

'Alo merhaba Sherlock Holmes ile mi görüşüyorum?'

'Evet benim'

Anlık daha da heyacan basmıştı

'Mr.Holmes bir yardımcı aradığınız doğru mu?'

'Evet arıyorum ama her telefonla arayanı kabul edecek değilim.'

'Elbette bay holmes ama bir şans vermelisiniz bence'

'Ben işimi şansa bırakmam bayan iyi günler.'

Telefonun kapanmasıyla yere çöküp ağlamaya başladım zaten onunla aynı evde yaşadığımızı düşünmek bile bir imkansız ama yıllardır sevdiğim kişiyle ilk konuşmamda bu kadar terslenmek ağır olmuştu.

Kate gelip beni biraz teselli etmişti ama hâlâ çok üzgün hissediyorum akşam vakti olduğunda işe gitmemiz gerekmişti çünkü kafenin sahibinin mühim işleri vardı ve kafe aslında akşamları daha sakin oluyordu bu yüzden kate'e evde kalıp dinlenebileceğini söyledim ilk başta itiraz etse de ısrarlarım sonucunda kalmaya karar vermişti.

Hızlıca üzerimi giyinip kabanımı aldıktan sonra yürümeye başlamıştım ki o sırada birden yağmur başladı aslında Londra'da bu gayet olağan bir şeydi ve ben yağmurdan o kadar da hoşlanmazdım hızlıca kafeye girdim ve aceleyle-ne kadar müşteri var diye bile bakmadım.

- üstüm ve saçlarım sırılsıklam olmuştu ama mutfağa girdiğim gibi patronumla karşılaştım hemen bana özel bir müşterinin double shot espresso beklediğini ve acele etmemi söyledi ve anahtarları bana bırakıp çıktı.

ben de aceleyle saçlarımı bile kurutamadan kahveyi tepside götürüyordum ki önemli müşterinin Sherlock Holmes olduğunu görmemle tepsinin devrilmesi bir olmuştu Sherlock hızla bana doğru dönüp yürümeye başladı ben de stresten ne yapacağımı bilemeyip cam parçalarına doğru eğilmiştim ki Sherlok'un dur demesiyle elimin kesilmesi bir olmuştu işte şimdi double rezil olmuştum...