Gökçe Bugün hakkari ye ye gidecektik ve orda yeni bir hayat kuracaktık bu benim için çok zor olcaktı ama tek başıma olmadığım için içim ferahtı defneyle çok farklı bir arkadaşlığımız vardı annesi bana annelik babası ise babalık yapmıştı defeneyle kardeş gibiydik melisa benim kız kardeşimdi melisa benim için neyse defne de oydu melisayı tek başına İstanbul bıraktığım için korkuyordum 21 yasındaydı kendi başının çaresine bakardı ama yinede değişik hisediyordum melisa İstanbul üniversitesinde hukuk okuyordu o ünüverstiye ye gitmek için çok çalışmış tı . Defne yle beraber havalimanı na gidiyorduk En sonunda havalimanı na gelmiştik taksiciye ücretini verdikten sonra taksiden indik uçağı binmiştik ,3saat ardından hakkariye ye gelmiştik daha öncesinden tutugumuz evin adresini taksiciye verdik ve evimize doğru gitmeye başladık en sonunda ulaşmıştık .
Ertesi gün Bugün hakkaride ilk iş günümdü çok heycanlıydım sabah erkenden kalkıp hazırlandım hastanenin yoğun olacagını bildigim için abartı giyinmek istemedim beyaz gömlek siyah bir pantolon giyinip çıktım
Gökçe kombin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastanede çok güzel karşılanmıştım kimse ön yargıyla yaklaşmadı bu beni çok mutlu etmişti hastane çok yoğundu bir yandanda aklım melisada ydı napiyordu acaba eve geçince onu aritacaktım o sıra odaya bir hasta girdi yaşlı bir kadındı boğazlarının ağırdıgını söylede bir kaç ilaç yazıdım defne ne yapıyordu acaba defne hakkarinin bir köyünde saglık ocağında çalışıyordu acaba onuda benim gibi güzel karşılamışlarmıydı bir kaç hastaya daha baktıktan sonra hastaneden çıkma zamanım gelmişti arabama binip eve doğru sürmeye başladım Eve geçince kıyafetlerimi değiştirip melisayı aradım melisayla yarım saat kadar konuştuktan sonra kapatık yemek yapmaya başladım o sıra defne geldi kremalı mantarlı makarna yapiyordum makarnayı yaptıktan sonra defneyle beraber yedik defneyle beraber biraz dedikodu yaptıktan sonra sabah erkenden kalkacağımız için odalarımıza çekildik
Yigit;
Operasyona çıkalı 1 ay olmuştu tam 1 aydır ömeri kurtarmak için suriyedeydik ömeri bulmamıza az kalmıştı ömeri kaçıran o itleri öldürmeden Türkiye ye dönmiyecektik arkamdan duydugum ses ile durdum tolga karargahtan aradıklarını söyliyip telsizi uzatı yer bildirimi yapıp yürümeye devam etmiştik ömerin olduğu yere gelmiştik sonunda şimdi havanın kararmasını bekliyecektik. Hava karardıktan sonra yerlerimize geçtik son defa olduğumuz bölgeyi konturol edip çatışmaya başladık alp e beni korumasını söyleyip ömeri tutukları depoya girdim ömeri zinicrlere baglamışlardı
Ömer -komutanım burda ne işiniz var
Yiğit -canım sıkıldı dedimki ömerin yanına geleyim
Ömeri zincirlerden kurtarıp dışarı çıkardım depoya geri girip o itleri öldürcektim o sıra bir bomba patladı ve bilincimi kaybetim
Gökçe Hastane düne göre daha yoğundu su almak için kantine indim o sıra hastanede bağırma sesleri duydum hemen o tarafa doğru yöneldim 2yaralı asker vardı aklıma babam geldi gözlerim doldu ama şuan ağlama sırası değildi yarası ağır olan hastayı ameliyathaneye girdim yarası çok ağırdı ameliyat uzun sürcek gibiydi
