Ateş'in Alev'i

Ben bir Ajanım

Kahvelerle içeri girdim. Berk telefon ile konuşuyordu. Yine... Bir bardağı ona uzattım. Beni fark eder etmez telefonu hızlıca kapattı. Ne oluyor ona böyle? Ona uzattığım bardağı aldı. "Teşekkürler Alevciğim." "Rica ederim." kahvesini yudumlarken "Berk senin evine gelebilir miyim?" Neden aniden sordum ki? Berk hafifçe öksürdü ve bir anda yere bakıp düşündü. Acaba gelmemi istemiyor mu? "İstemiyorsan-" "Peki. Olur." "Gerçekten mi?" "Evet. Gerçekten..." 

Yarım saat sonra... 

"Ben artık kalkayım Alevim." Ayaklanınca ben de ayağa kalktım. "Yarın okul vardı değil mi..." "Evet vardı." Of keşke tatil daha uzun olsa... Berk giderken başıma minik bir öpücük kondurdu... Tam bir kelebek hissi... "Görüşürüz okulda." "Görüşürüz." Ve gitti... Mutfağa su içmeye gittim. Tam o anda telefonum çaldı. Bilinmeyen  numara açsam mı? Yok ya açmayacağım. Kapattım. Tekrar çaldı ve hemen açtım. "Alo? Buyurun?" "Merhaba Alevciğim" Hayır! bu olamaz. Olmamalı. Telefonu kapattım hemen. Açamam. Bu o! Arda... Ben bunun şokunu yaşarken ikinci bir şokla karşılaştım. Kapı çalıyor. Kimseyi beklemiyordum...

Ne yapacağım! Ne yapmam gerekiyor... Korkuyorum. Polisi arasam hemen kaçar ve geri gelir... Kapı hala çalıyor. Bıktım artık bu durumdan bıktım! Ne demişlerdi; Korkuyu yenmek için üstüne gitmek gerek. Evet şimdi bunu yapacağım. Hemen odamdan silahımı aldım. Sonuçta istifa etmedim daha... Kapıya doğru yöneldim, silahı da o yöne doğru tutup tetiği tuttum. Yavaş yavaş kapıyı açtım. Dur! Ne! "Alev?" Hayır şu anda elimde silahla Berkin önünde duruyorum. Hemen silahı indirdim "Alev ne oluyor? elinde ki silah ne?" hemen Berke sarıldım. Buna ihtiyacım vardı. "Berk lütfen bana yardım et. Korkuyorum. Ne olursun yardım et!" Berk bana sarılarak "Anlat bana. Dinlerim..." oturduk "Arda aradı..." "Bir de o vardı değil mi. Ne dedi?" "Fazla bir şey demedi. "Merhaba" dedi. İçimden bir ses başımızı ağrıtacak diyor. Ve... Bu silah... kendimi korumak için almıştım." Eğer ajanlık ile ilgili şeyleri öğrenirse benim tehlikeli olduğumu düşünür. O da bırakır beni... Annem gibi... Babam gibi... Berk nazikçe elimi tuttu. "Alev... Alevim bana gerçeği söyle Arda denen kişi ile ne oldu? Sen daha 17 yaşındasın reşit değilsin bu silah nereden çıktı bilme istiyorum... Anlat bana..." Oturuşumu düzelttim. Artık ona anlatacağım, beni bırakacağını bile bile bunu benden o istedi... "Beni eskisi gibi sevmemeye başlayabilirsin belki de nefret edebilirsin ama..." "Ama?" Derin bir nefes aldım "Ben bir ajanım" "Ne zamandan beri?" Ona döndüm "Iıı... Şey... Okulun ilk başları" "Anladım" "Arda da liderimdi. Ya evimi bulursa?" Berk bana sarıldı ve "Yanında kalmamı ister misin? Sana zarar gelmesine izin veremem." Sesi beni rahatlatıyordu ama Arda ona bir şey yapamaz umarım. "Evet isterim..."