"Afiyet olsun." dedim ve masaden tabağımla birlikte kalktım. Mutfağa geçip tabağımı tezgaha koydum.
Artık odama çıkma zamanım geldi. Ellerimi yıkayıp mutfaktan çıktım. Bizim evde yukarı odaya gidebilmeniz için salondan mutlaka geçmeniz gerekiyor. Yani kısacası salondan geçtim.
"Ben odamdayım." dedim masaya doğru. Hem annemlere bilgilendirme yapıyordum, hemde Kuzey'i çağırıyordum.
Hemen merdivenlerden odama çıktım ve bilgisayarımın başına oturdum. Bu arada bilgisayarımın adı Yoda...
Ben öyle her şeye isim koyan bir insanım. Mesela ağlarken kullandığım, sarıldığım ayıcığımın adı Bok. Kahverengi diye. Dalga geçmek yok.
Depresyon hırkamın adı ise Depresif. Uygun bence.
Tam o sırada kapı çat diye açıldı. Pat diye açılsaydı duramazdık ama ha.
"Hello karıcığım, n'apıyorsun?"
"İyi."
"Noldu canın mı sıkkın."
"Hayır telefonuma isim koymayı unuttuğum geldi aklıma."
"Hmm o zaman ben bir isim buldum."
"Ney buldun?"
"Kusey olsun mu? Ama bak Kuzey değil Kusey."
"Olsuuuuuuun."
"Tamamm."
"Kuzey, o soruyu soruyorum. Biz şimdi neyiz."
"Aha geldik o soruya. Şimdi şöyle söyliyim Eylül. Ben senden hoşlanıyorum. Yani hep hoşlanıyordum. Ayrıca zaten seni hergün görüyorum. Eski okuluna girene kadar güvende olduğunu anlamak için seni takip ediyordum."
"Sapık."
"Neyse, ne düşünüyorsun?"
"Kuzey, bende senden hoşlanıyorum. Yani o gün parkta çocuk aklıyla sevgili olduğumuzda bile ben ciddiye almıştım. Yani o zamandan bu zamana hiç sevgilim olmadı. Yani seni aldatmadım."
"O zaman, benim sevgilim olur musun?"
"Olurum, sevgilim."
...
AAA SEVGİLİ OLDULAAR...
BÖLÜMÜ KISA KESİYORUM BU GÜN BAŞKA BÖLÜM DE OLACAK
BU ARADA HEMEN SEVGİLİ OLMALARININ SEBEBİ ZATRN SEVGİLİYDİLER.
ONLAR ÇOK ÖNCEDEN TANIŞIYORLARDI.
ARICA DİĞER BÖLÜM GEÇMİŞİ OKUYACAĞIZ.
BU SEVGİLİ OLMA İŞİM GÖRÜRSÜNÜZ
HADİBYY
