Fitmeh/Muâşaka

Gerçek:Part 1

Yeni bölüm geldi hepinize iyi okumalar...
Umarım seversiniz.

🖤

Fitnat oturduğu köşeden ilerideki Mehmet beyi ve makbule hatunu incelerdi bir iki haftadır ortaya çıkmıştı bu hatun.

Saadet hatunun yamacındana ayrılmazdı zaten,mehmette gözü olduğu çok belliydi.

Ayrı yeten anlamadığı bir şekilde hatunun gözü yüzüne geldimi bi öfkeyle bakardı.

Abdullah beyin kızıydı makbule hatun,yakup beyle birlik olduklarından sonra bir süre misafirlerdi lakin bu kız misafirden çok ev sahibi gibiydi.

Daha fazla durup onları izlemek istemediğinden pazarın arka tarafındaki ormana gitmeye başladı.

Çocukken de hep aynısını yapardı canı ne zaman sıkılsa ormana gider bir ağacın dibine oturur düşünürdü yalnız bir çocukluk geçirmişti anası ve atası hatta kundaktaki gardaşı şehit olduğundan beri içine kapanmıştı saadet hatuna bağlılığıda bu yüzdendi o yaralı küçük kıza yardım elini o uzatmıştı.

O yalnızlığın içinde ne zaman canı sıkılsa ormana gitse mehmette anlar hemen peşinden gelirdi derdini anlatıpta yüzü gülene kadar gitmezdi.

Anılar aklına gelende gülümsedi kız hayat böyle diye düşündü ne kadar kötü zamanlardan geçersen geç arkana dönüp baktığında gülümseyecek birşeyler buluyordu insan.

"Hayrola fitnat hatun gelmişsin meskenine"

Ardından gelen sesle yerdeki yapraklarla uğraşan eli duraksadı ne işi vardı burada imdi.

Ayağa kalkacaksın adam durdurmuş kendisi yere karşısına oturmuştu.

"Diyesin hele pazarda canını ne sıktıda buraya geldin ?"

Fitnat adamın sorusuna ne cevap vereceğini bilemedi ne diyecektiki seni o hatunla her gördüğümde sinirlenirimmi diyecekti.

"Yoktur birşey Mehmet bey hava almak için geldim imdi dönecektim zaten"

Tekrardan ayağa kalkarken bu sefer bileğinden tutup durdurdu kızı.

"Otur hele fitnat ne diye kaçarsın benden ?"

"Ne kaçması Mehmet bey yoktur öyle birşey sadece pazarda işler vardır saadet hatun bekler"

"Anam atamladır sen merak etmeyesin hem beni tanır isen buradan derdini öğrenmeden gitmeyeceğimi bilirsin"

"Bilirim lakin gayrı büyüdük Mehmet bey çocuk değiliz benim dertlerime deva bulmak zorunda değilsi-"

"Zorundayım fitnat büyüdük vazifelerimiz sorumluluklarımız oldu lakin biz eskiden nasılsak imdide öyleyiz bunu sen dahi değiştiremezsin imdi ne oldu diyesin ?"

Fitnat gerçeği demeyecekti lakin gerçekten aklını kurcalayan bir soru sordu adama.

"Mehmet bey sizce anam atam gardaşım yaşasaydı nasıl bir hayatım olurdu ?"

Mehmet kızın sorusuyla afalladı böyle birşey beklemezdi kızın gözlerindeki güzün daha kötü hissettirmişti.

Ne diyeceğini bilemezdiki.

"Ailen yaşasaydı da sen yine böyle güçlü akıllı güze-"

Adam söyleyeceğini zorda olsa geri yutmuştu ne ederdi imdi.

"Yine böyle iyi bir hatun olurdun"

Fitnat adamın söyledikleri karşısında biraz daha iyi hissetti kendini peşinden gelip düşünmesi bile yeterdi ona ama aralarındaki bu uçurum onu mahvederdi.