Fitmeh/Muâşaka

Kaçış:Part 1

Hepinize iyi akşamlar yeni bir hikayeyle geldim umarım seversiniz şimdiden iyi okumalar...

🖤

Mehmet bir seneyi aşkın süredir kadının izini sürüyordu ona sevdasını itiraf ettiği vakitten bu yana neredeyse bir yıldır onu arıyordu gitmediği oba pazar kalmamıştı neredeyse.

Ondan aldığı her haberde peşindeydi ama bu sefer emindi gittiği obada onu bulacaktı onu o kadar severken gitmesine göz yumamazdı sade kendi sevdası olsa acısını yaşar kalbinde büyütürdü aşkını ama ona itiraf ettiği vakit gözlerinden fitnatında kendini sevdiğini anlamıştı.

Obaya geldiği vakit etrafına baktı lakin hatunu göremedi tek tek çadırları aramak garip duracağından tanıştığı ve adının şuayp olduğunu öğrendiği beye danışma kararı aldı.

"Şuayp bey benim bir sualim vardır"

Adam obada ilk defa gördüğü bu yabancıyı merak etmişti.

"Diyesin hele evlat neyi öğrenmek istersin ?"

"Ben bir hatunu ararım lakin yanlış anlama kötü bir niyetim yoktur ta germiyandan gelirim aylardır onu ararım"

Mehmet anlatırken fitnatı ne kadar özlediğini bir kere daha anladı.

Adamla iyice konuşup kendi derdini anlatanda adam fitnatın burada olduğunu anlattı ona ama adamın garip bulduğu bişey vardı.

"Evlat siz evlimisiniz neyin olur bu hatun senin ?"

Mehmet adamın sorusuna evet demeyi istesede doğruyu söyledi.

"Sevdiğim hatundur şuayp bey henüz evlenmedik lakin oda beni sever"

"Eyide bu hatun obaya birkaç ay evvel gelende yanında bebesi vardı"

Mehmet başından aşağıya kaynar sular döküldüğünü hissetti ne demek bebesi vardı çocuğumu olmuştu fitnatın

"Nasıl yani çocuğumu vardır ?"

"He ya ay yüzlü bir kızı vardır daha bir yaşını doldurmadı"

"B-bası kimdir ?"

Cevabını duymayı hiç istemeyeceği bir soru sormuştu.

Adamın yüzünde oluşan hüzne mana bulamadı.

"Vefat ettiğini söyledi oğul"

"Şuayp bey hangi çadırda kalır birlikte gitsek sen çağırsan benim onunla konuşmam gerekir"

Adam bir an tereddüt etsede mehmetin doğru söylediğine inanıp kabul etti adamın halleri içini parçalamıştı gerçekten sevdiğini anladı.

"Eyi evlat sen gel ben onu çağırırım"

İkisi birlikte fitnatın çadırının önüne geldiler adam fitnata seslenip dışarı çağırmış sonrasında ordan ayrılmıştı.

Fitnat dışarı çıkanda tam konuşacakken mehmeti görmesiyle duraksadı yine hayalmi görüyordu.

Ama tamamen gerçek olduğunu anladı niye gelmişti buraya tam ardını dönmüş içeri geçecekken Mehmet kolundan yakalayıp kendine çevirdi kızı.

"Daha fazla nereye kaçacaksın fitnat yetmedimi ?"

"Ne istersin Mehmet bey ne deyu geldin buralara kadar"

"Sen nasıl hiçbir şey olmamış gibi davranabiliyorsun ya ben sana seni seviyorum sana sevdalandım dedim  ve senin gözlerindede gördüm bunu sonra bi baktım sen ardına bile bakmadan gitmişsin heçmi düşünmedin beni "

Fitnatın gözleri dolmuştu heçbirşey bilmezdi Mehmet.

"Beben olmuş diye işittim"

Gözlerini sıkıca kapattı kız duyduğu şeyle şuan onun gözünde nasıl bir durumda olduğunu anlıyordu.

"Bunları ulu orta konuşmayalım içeri geçelim"

Mehmet otağa giridiği an gözü beşiğin içindeki bebeyi buldu fitnatın kızımıydı bu şimdi bi an içinden ikisinin kızı olmasını istedi.

Fitnata döndü Mehmet.

"De hele bana ne diye kaçtın niye ya niye söyle bana ben seni severken sen beni severken"

Fitnatta artık aylardır içinde tuttuklarıyla patlayarak konuştu.

"Sen hiçbir şey bilmezsin Mehmet ne sanırsın sen birbirimizi seviyoruz diye herşey hallolucaktı mutlumu olacaktık anan anlamıştı bile bana neler dediğini bilirmisin kimse izin vermeyecekti biz asla kavuşamayacaktık ben gittim kendi yoluna bak diye kendine layık birini bul diye gittim"

"Benim yolum sensin fitnat lakin senin yolun ben değilmişim belli ki"

Bebeğe bakarak devam etti.

"Sen kendi yolunu çoktan bulmuşsun ama eğer benimle kalıp sevdana sahip çıksaydın biz herşeyin üstesinden gelirdik tabi beni gerçekten sevseydin"

Fitnat şaşkınlıkla adama döndü ona olan sevgisine inanmıyormuydu.

"Sen ne dersin Mehmet ben seni çocukluğumdan beri severim sen nasıl hiçe sayarsın bunları nasıl küçümsersin"

"Etme fitnat ardındaki bebeğe dön bak hele beni sevseydin hemen gidip nasıl kendine bir aile kurabildin ?"

Mehmet öfkeyle çadırın çıkışına gitti lakin ama duydukları onu olduğu yere çiviledi fitnat ağlayarak konuşu.

"O bebek benim bebeğim değil mehmet"