My Girl Bestfriend

Chapter 7

Kierra's POV

Nagising ako nang mag-alarm ang cellphone ko. Pinatay ko ito at tiningnan ang oras. It's just 5AM. Hindi ko na namalayan na nakatulog ako kagabi sa kaka-isip na magkikita na naman kami ni Sam. Masakit. Sobra. Na hanggang ngayon kaibigan lang ang tingin niya sa akin. And worst, may tinatago siya sa akin. Ano nga ba ang relasyon ko kay Ma'am? Bakit hindi ko siya maalala? I removed those thoughts and got up. Naalala ko na magsisimba pala kami ngayon kaya naligo na ako at nagbihis. Naabutan ko sa may living room sina Mommy at Daddy.

"Hi, Honey. Goodmorning!" Mommy greeted me and kissed me on my cheeks.

"Goodmorning, Anak. Mag-almusal na tayo. Sisimba pa tayo." Saad ni Daddy at hinalikan din ako sa pisngi.

"Goodmorning din po, Mom and Dad." I said at hinalikan din sila sa pisngi.

I followed them papunta sa dining room para makapag-almusal.

"Mommy, need po bang kasama ako sa lunch meeting niyo?" Tanong ko kay Mommy habang kumakain.

"Yes, honey. Our meeting is all about our reunion. Required na nandoon ka, Anak. Nandoon din ang pinsan mong si Syra at ang bestfriend mong si Nikki. And ofcourse, our favorite business partner, Sam!" Magiliw na saad ni Mommy.

Yes. Kahit student pa lang si Sam ay may business na siya. She have her own company in California, Korea, Canada, and Philippines. Business partner siya ng parents ko. Kahit mayaman ang family niya, mas pinili niya pa rin na magtayo ng sarili niyang business. That's why I idolized her. Sobrang talino niya sa pagha-handle ng business niya at the same time isa siya sa mga top students sa University namin. Hindi na siya umaasa sa family niya pagdating sa pera. She's one of the top richest business woman in the world. Kahit may sarili na siyang image sa mga tao, hindi pa rin niya nakakalimutan ang family niya, especially her parents. That's why na-inlove ako sa kaniya. Yes, she's cold. Pero sa mga piling tao lang. Hindi niya sasayangin ang oras niya sa mga maling tao. Hindi niya nakakalimutang i-acknowledge ang parents niya tuwing may mga awards siyang natatanggap. That's why I fell hard. Nahulog ako sa kaniya na hindi ko alam kung sasaluhin niya ba ako.

"Honey, Are you okay? You've been staring at your food for about 5 minutes. Ayaw mo ba nang food? Want mo ba ng iba?" I snap at my thoughts nang magtanong si Mommy.

And to answer your question, Mom. Yes, Mom. I'm fine. And yes gusto ko yung food. Pero ayaw ko nang iba, siya lang ang gusto ko. Char.

"Yes, Mom. I'm fine. Gusto ko po yung food, don't worry po. May iniisip lang po ako about sa event namin next week sa University." I said and started eating again.

"Hmm, speaking of event. Valentine's day ba yan?" Tanong naman ni Daddy.

"Yes, Dad." I simply said.

"May ka-date ka na ba, Anak?" Tanong ulit ni Daddy.

Pakiramdam ko namumula yung pisngi ko kaya yumuko na lang ako at pinilit sumagot kay Daddy.

"A-hmm, w-wala po Dad." I stuttered. Pakiramdam ko pulang pula na talaga ang pisngi ko.

"Weh? Bakit ka namumula? Anak, wala namang masama kung makikipag-date ka e. Diyan din kami nag-simula ng Mommy mo. Tapos after ng date, maghahalik---"

"Jonathan Winn Stanford!" Mommy irritatedly said my father's name.

"What? I'm only telling the truth. Mas gusto mo bang english term na lang? Magki-ki---" On the second time, Mom cutted my Dad off.

"Okay, that's enough! Late na tayo sa misa. Let's go!" My mother said at tumayo na mula sa kinauupuan niya at pumunta na kung saan naka-park ang sasakyang gagamitin namin.