Zifiri

bölüm 3

Tam 20 dakikadır buradaydım ve ne gelen vardı nede giden. Sanırım geceyi burada geçirecektim diye düşünürken o sırada bir şey oldu...

O sırada birkaç adım sesleri duydum. Başımı seslerin geldiği yöne çevirdim.

Adım sesleri okulun içinden geliyordu. Sesler pek de yakından geliyor sayılmazdı.

"Kimse yok mu?"

Bu ses beni az da olsa ferahlatmıştı.

Heyecandan ayağa kalkmayı bile unutmuştum. Oturduğum yerden hemen kalktım.

Yerdeki bütün toz ve kir siyah keten pantolonuma bulaşmıştı.

Tozları elimle bir çırpıda temizledim. Yerdeki sırt çantamı alıp omzuma geçirdim.

Sesin geldiği yere doğru yürüdüm.

Korkar adımlarla ilerlemeye başladım. Koridorun sonuna gelmiştim.

Peki ses nereden geliyordu?

Bu soru beni endişelendirsede yapacak tek şey merdivenlerden yukarı çıkmaktı.

Adımlarımı merdivenlere doğru çevirdim. Biraz önce gelen ses tekrar geldi. Ses bu sefer daha da yüksekdi.

"Kimse yok muuuu?"

Ah aptal kız neden varım demiyorsun?

"Evet var, ben varım burada."

"Sana birinin olduğunu söylemiştim, öyle değil mi. Sen ise buna inanmadın."

Demek 1 kişi değil de 2 kişi varmış. Yalnız olmadığıma sevindim.

Merdivenlerin başında onların gelmesini bekliyordum. Merdivenin yukarısında beliriverdiler.

Yavaş yavaş yanıma doğru geldiklerinde ise aralarından birinin Ahmet abi diğerinin ise dershane bekçisinin olduğunu fark ettim.

Gerçekten de Ahmet abi idi. Benim evde olmayışımı sezip dershaneye gelmiş. Evet bunu yapmış.

"Kızım iyi misin?"

"Evet, ben iyiyim"

"Ah, güzel. İyi olmana sevindim."

"Peki, benim burada olduğumu nereden anladın?"
Diyince Ahmet abi tebessüm edip bana baktı.

"Telefonuna bak istersen. Kaç kere aradığımı bende bilmiyorum."

"Anladım."

"Öyleyse gidelim artık. Çok geç oldu."

Başımı evet dercesine salladım.

Yorgun ve de mayışmış olan bedenimi zorla yürümeye ikna ettim.

(Evet bu biraz komik oldu)

Ahmet abi arabaya binmem için kapıyı tutuyordu. Onu çok bekletmeden arabaya bindim. O da kapıyı kapattı.

Bekçi ile konuşuyordu. Sesleri az da olsa geliyordu.

"Her şey için çok teşekkür ederim."

"Önemli değil."

"Eyvallah, görüşmek üzere."

"Görüşürüz."

Ardından Ahmet abi de arabaya binip torpidoyu çalıştırdı. Ben arkada oturuyordum.

Ahmet abi debriyaja basıp vitesi boşa aldıktan sonra aracın kontağını çevirdi. Daha sonra aynı anda frene bastı. Ayağının frene basılmasının ardından el frenini indirdi. Vitesi 1'e alıp yavaş bir şekilde debriyaj ve gaz ilişkisi kurdu.