ANILARA

1.bölüm

gelecekle alakalı yazıyorum uleeen

ımagıne dragons : shots

ah benim hayatım : adamlar

kimilerine göre insan hep mutsuz olmazmış evet olduğu zamanlar varmış ama sürekli tekrarlanan bir durum değilmiş...

acaba benim içinde geçerli mi bu durum çünkü mutsuzluğum sürekli giden bir şey normal olamayacak kadar saçma çünkü bir insan hep mutsuz olamaz yani ne bileyim 

evde mutlu olabilir

işte mutlu olabilir

arkadaşlarıyla mutlu olabilir

sevgilisiyle mutlu olabilir

aynadan kendime bakıp kravatımı düzelttim kırmızı rujumu tazeledim topuklu ayakkabılarım ağrıttığı bileklerimi ovuşturup ruju çanta koydum lavobadan çıktım çıkmamla bekleme sırasına girdim bugün iş başvurusunda bulunmuştum yine çünkü eski iş yerimdeki sapık patronum sağolsun net bir şekilde başka asistan arıyordu göz devirdim 

"mercan tekin " isim okununca hemen kalktım pantolonumu düzelttim kapıdan içeri girip gülümsedim 

yalandan da olsa gül kızım bu iş lazım faturalarını düşün

adam dosyalara bakıp başını bana çevirdi "hoşgeldiniz buyurun mercan hanım" gülümsedim 

"hoşbuldum teşekkürler" diyerek oturdum dosyalara göz attı 

"sizi dinliyorum buyurun kendinizi tanıtın...."

--------------------

binadan çıkınca yenilmişlikle omuzlarım düştü ne demişti daha genç bir asistana ihtiyacım var üzgünüm geri dönmeyeceğiz...

kolumu gözlerime getirerek sildim hıçkırdım neden böyle oluyordu yanımdaki annemle babama baktım gülümsüyorlardı 

anne neden böyle oluyor neden olmuyor hıçkırdım 

çalan telefonuma baktım cemrem arıyordu hissetmişti işte dost ya açtım 

"ay evet ya hiç haz etmiyorum o kızdan " durdum kimden bahsediyordu arkadan minenin sesi geldi 

"aşko bende aynısı söylüyorum ama sürekli yanımıza çağırıyorsun o kızı " kimden bahsediyorlar bunlar?

cemre ve mineyle liseden beri tanışıyoruz çok yakın arkadaşlarız sanırım 

acıyan gözlerimi ovuşturdum dinledim onları 

"tatlım o her geldiğinde para ödüyor muyuz? ya da kim daha güzel diye tartışıyor muyuz?" gülüştüler yoksa ben miydim o 

"ah doğru neyse haftaya beleke gidelim ya gezelim "gülüştüler  "olurrr" 

kapattım telefonu mineyi aradım çalarken bekledim 1 dakika kadar sonra sonra 

"aşkımmmmmm" dedi sesimi sevimli çıkararak "minoşum haftaya tatile gidelimmiiii" dedim 

sessizlik oldu "aşkım ya haftaya hiç vaktim yok çok yoğunum"dedi alayla güldüm 

"ben o halde bir cemreye sorayım onla gideriz" hışırtı sesleri geldi ardından cemrenin sesi 

"hayatım yaa ben iş için yurt dışına gidiyorumm "dedi güldüm 

"tatlım senin işin yok ki ?" dedim kapattım telefonu neden böyle olmuştu yorulmuştum artık yıllardır böyleydi ayakkabılarımı giydim biraz nefes almalıydım

-------------------------------------------

  hıçkırdım sessizce neden hayatım böyleydi neden keşke bir şansım daha olsun kimsem yoktu yanımda 

bu zamana kadar kimseye bir zararım dokunmamıştı kimin ahını almış olabilirdim ki 

oturdum bir banka denizi izlemeye başladım 

ölmek istiyordum artık hiçbir amacım yoktu benim 

neden bir amacım yoktu benim 

"en son ne zaman hayal kurdun?" yanımdaki sese bakmadım uzakları izledim  

"17 yaşımda..."dedim "keşke dönebilsem o yaşıma"....

"döneceksin kızım .döneceksin" anlamadan ona baktım gördüklerimle ağzım aralandı adam neredeydi oturduğu yerde ise bir gemi vardı 

başıma keskin bir ağrı girdi o anda gözlerim kapandı ...

bedenimi bıraktım yere...

----------------

" kızım...kızım... uyandı oh şükürler olsun" hafifçe gözlerimi araladım karşımda annemi görmek 

ilk isteyeceğim şeydi ama imkansızdı gözlerim dolarken 

"anne..." dedim başımı öptü rüya mıydı bu 

ama hissettim o öpücüğü yüzüne bakınca çok genç olduğunu fark ettim 

nasıl?...

bakışlarım yattığım odaya gitti 

hastanedeydim eski bir oda renkli örtü bir dolap bu bu nasıl mümkündü 

takvime baktım 10 eylül 2013

10 eylül 2013

nasıl nasıl hemen doğruldum öksürdüm boğazım niye yanıyordu benim ya

en son intihar edecektim ben 

2013 a nasıl düştüm aq 

yoksa 

o ses 

döneceksin kızım .döneceksin

gülümsedim anneme sarıldım gerçekti kokusunu içime çektim 

"seni çok özledim anne..."

bu şansımı çok iyi kullanacaktım....