KAR'IN FISILTISI

6.BÖLÜM

   Merhabalar
Yeni bölüme başlıyoruz
            
  Umarım bölümü beğenirsiniz

                 İyi okumalar dileriz                                         🤍🤍🤍🤍🤍🤍

•
•
•

《Doğa'dan》

Geceyle ayrıldığımızda Kuzey ve Yağız'ın bizi izlediğini fark ettim. Hepimiz salona geçtiğimizde Kuzey çalışanlara kahvaltıyı hazırlamalarını söyledi. Kahvaltı hazırlanınca masaya geçtik ve yemeğe başladık.

Ben önceden atıştırdığım için çok bir şey yemedim. Kahvaltıdan sonra Yağız
"Bizim işimiz var, sakın kaçmaya kalkmayın zaten korumalar varken istesenizde kaçamazsınız." Dedi ve Kuzeyle beraber çıktılar.

Bir an önce buradan kurtulmak istiyorum ama elimden gelen bir şey yok burdan çıkamıyorum. Bana babam gibi davranmasından çok korkuyorum...

《Gece'den》

Otururken aklıma birden Kuzey'in beni öptüğü an geldi. Bu adam ne yapmaya çalışıyor?

Neyse bu düşünceleri kafamdan atıp Doğa'ya döndüm oda düşünceli görünüyordu.

"Neyin var? Çok düşünceli görünüyorsun." Dedim. Bana bakıp
"Bir şey düşünmüyorum." Dedi ama onu tanıdığım için yalan söylediğini anlamıştım.

"Doğa seni çok iyi tanıyorum, bana yalan söyleyemezsin." Dedim.

"Yağız'ı düşünüyorum." Dedi ve ekledi
"Burdan gitmek istiyorum olmuyor, nedense sürekli aklıma geçmiş geliyor, Yağız'ın bana onun gibi davranmasından korkuyorum." Dediğinde kötü olmuştum.

Yanına gidip ona sarıldım bana karşılık vererek oda sarıldı.
"O sana asla zarar vermez, şimdi bu düşünceyi bırakıyorsun ve normal hayata dönüyorsun." Dediğimde güldü.

Çok yorulduğumuz için odalara geçip uyumuştuk.

《Doğa'dan》

~3 saat sonra~

(Burayı lütfen hüzünlü bir şarkı açıp okuyunuz...)

Duyduğum sesle irkildim. Yağızlar gelmişti ve odaya sinirli bir şekilde girdi. Nedenini bilmediğim bir şekilde sinirliydi.

Birden bana bağırmaya ve odayı dağıtmaya başladı. Her bağırdığında korkarak sıçrıyordum. O an aklıma geçmişim geldi ve bende korkak bir sesle "bana bağırma! Ben ne yaptım?" Dedim daha çok bağırmaya başladı ve bu sefer kolumdan tutmuştu. Kolumu sinirle sıkıyordu ve acımaya başlamıştı.

"Bıraksana kolumu!" Dedim ama dinlemedi. Gözü dönmüş gibi sinirliydi.

Gözümden bir damla yaş düştü ve ağlarken bağırmaya başladım
"Bana bağırmayı bırak." Dediğimde kolumu hızla çektim.

Geriye gidip duvara yaslandım ve dizlerimi kendime çektim. Kendimi geçmişimde bana bağırıp döven babam geldi...

Daha çok ağlamaya başladım. Kendi kendime "Yapma baba, vurma bana." Dedim ağlayan sesimle. Hıçkırık tutmuştu. Geçmişten dönemiyordum..

Babam hergünkü gibi bana bağırıp duruyordu. O günde babamdan kurtulmayı başardım ve kendimi odama kapatıp kapıyı kapattım. Anahtarı olmadığı için kitleyememiştim.

"Aç şu kapıyı!" Diye bağırdı babam kapıdan.

Ben ağlıyordum ve bir şey diyemiyordum..