Hollow Spirit 🍁

🍁එකසිය එකොළොස්වන දිගහැරුම 🍁

වෙලාව හවස පහට වගේ ඇති.....

දවල් වරුවම ගිනි ගහන්න වගේ පායලා පායලා දැන් හරි ලස්සන ඉර බැහැලා යන්න ලන් වෙලා..... ගතම සන්සුන් වෙලා යන හරි සනීප සිසිල් සුළගක් මාව සිපගෙන හමාගෙන යද්දි හුළං පාරට මන් මූණ ඇල්ලුවෙ ඇස් පියාගෙන.....

ආහ් ! ඒක හරි සුවදයි.....

මන් ඇස් ඇරල වටපිට බලද්දි දැක්කා මන් ඉදල් ඉදිය හෙවණ ගස් යායට ටිකක් එහායින් මල් පිපිලා තිබුන ගහක්...... හුළං පාරට ඒ මල් පෙති එක්කලා රේණු ඇවිත් මගේ ඇගට වැටෙනව.....

හරි සනීපයි එතකොට....

ගැඹුරු හුස්මක් පිට කරල මන් අහස දිහා බැලුවා...... ඉර බැහැලා යන්න ඔන්න මෙන්න කොළඹ අහස....

කොළඹ .......  හැමදාම වගේ මට පිස්සුවක් ඒක ! නුවර උනත් අනුරාධපුරය උනත් යාපනේ උනත් මාතර උනත් ගාල්ල උනත්,අවුරුදු දහ නවයක්ම   මගේ නගරය උන කළුතර උනත් නැති අමුතුම ලස්සනක් කොළඹට තියෙනව...... කොච්චර නාගරීකරණය උනත් කොච්චර ජනාකීර්ණ උනත් කොළඹ කියන්නේ මගේ ඔළුවෙ ඇදිලා තියෙන හරි ලස්සන චිත්‍රයක්....  ඒක මොකක් නිසාද කියල කියන්න තෙරෙන්නෙත් නැහැ..... ඒත් colombo hits different කියල මන් දන්නව.....

අද දවස ඉතිං කොළඹ අහස යට මගේ අන්තිම දවස වේවි ! මේ පොළව දාලා යන්න ලොකු ලෝබකමක් මගේ හිතේ නැහැ..... මොකද ඔළුව අස්සෙ තෙරපෙන පීඩනේ එක්ක මට ඕනෙ උනේ පුලුවන් තරම් මේ හැමදේකින්ම ඈත් වෙන්න..... ඉතිං finally මට ඒ අවස්ථාව උදා වෙලා.... !

උපන් රට දාලා වෙන රටකට යන්න අකමැත්තෙන් උනත් හිත හදාගන්න වෙනව....... ඒත් මන් ඒකට කැමති ..... මොකද මන් බලාපොරොත්තු වෙන්ව මගේ ජිවිතේ අලුත් චැප්ටර් එකක් පෙරලන්න.... මන් ඒකට හිත ධෛර්‍ය කරගෙන ඉන්නෙ..... සමහර විට හෙට ඉදන් ජීවත් වෙන මොස්කව් නුවර මට ජීවත් වෙන්න අලුත් බලාපොරොත්තුවක් ඇති කරාවී....