MESAFE

HERŞEYİN BAŞLANGICI
AYDA ile o yaz ailelerimizin yanına istanbula dönmeye karar verdikten hemen sonra yolumuza aldık. tamı tamına 34 saatlik yolu aşıp istanbula varmıştım. az yolum kalmıştı tek yapacağım Arnavutluktan Kadıköye gitmekti Ayda ilk 2 gün bizde kalacak sonra dönecekti...
Ayda' kızım senin bu stresini napıcağız ilk 1 saat bişeyin yoktu noldu son 45 dakika içine bişey mi girdi? alt tarafı kardeşini göreceksin ' dedi.
'çok komik Ayda gerçekten sen tabi alışkınsın benimde 2 kardeşim olsa bende rahat olurum hem ben ilk defa görüceğim kardeşimi' dedim aslında yorgunluktan gözlerim ağrıyordu ama dayanmak için elimden geleni yapmaya devam ettim.
yalandan kıkırdadıktan sonra 'çok komiksin kızım gerçekten bak kardeşinin olmasını güzel bişey olarak düşünüyorsan çok yanlış düşünüyorsun pişman olucaksın.'dedi ve kıkırdamaya devam etti
uyumak istediğim için konuyu hızlıca kapatmak istedim 'o senin için geçerli neyse ben uyuyacağım biraz beni son 10 dakika kala uyandırmaya unutma.'
'anlaşıldı komutanım.' dedi ve birlikte güldük.
aradan çok geçmeden uyuya kalmıştım çünkü uyandığımda saat gece 3 gösteriyordu ve varmaya 20 dakika vardı. doğruldum Aydayı uyandırıp nefes almak istediğim için camı açmasını istedim ve o an yağmur yağdığını fark ettim. çantalarımızı ayarladık bişey unutmadığımıza da emin olduktan sonra yolun bitmesini beklerken aklıma hiç gelmeyecek bişey oldu. O an şoförün bağırmasıyla büyük bir çarpışma yaşanmasıydı gözlerimin kararması da bununla bir oldu.O andan tek hatırladığım başımda baygın yatan Ayda ve başımızda benim yaşlarında ambulans çağıran bir adamdı. ARTIK HİÇBİRSEY HATIRLAMIYORDUM HAFIZAMDAN TEKER TEKER HERŞEY GİTMİŞTİ

Bu bölüm biraz kısa oldu ama bir sonrakinin uzun olacağına söz veriyorum okuduğunuz için teşekkürler