ALGON

bolum 1-babam mı geldi ?

-buyruk var mıdır beyim ? diye sordu Alaaddin .

-Vardır gelesin oğul.

Alaaddin bey içeri girdikten sonra başladı tekrar konuşmaya Osman bey

-Bende tam seni çağırırdım.

-hayrola beyim ? Yoksa yeni vazifem mı vardır ?

Bu soru Osmanı saşırtmamıştı.Her ne kadar onu vazife için yanına cağırmak istemesede. oğlu o günden sonra aklındakilerden kaçmak için hep bı vazife isterdi bunu da Osman çok iyi anlardı.Bu sebeple çoğu vazifeyi Alaaddine verirdi . Orhan çocuklarıyla vakit geçirir en azından diye düşünürdü bu yüzden de alaaddini yeni vazifesi için cagırmak istedi fakat oğlu zaten gelmişti yanına.

-yeni vazife vardır oğul. Konya'daki saraya baskın yapılmış. Bazıları yaralıymış. Hem tabiblik ederek yardım edersin.

Osman biliyordu Alaaddin kesin kabul edicekti zaten bu teklifi.

-buyruğundur beyim. Ben atlar ve alpları hazır edip çıkarım evvelden.

-tamam oğul. Her koşulda dikkat edesin kendine . Malum lazımsın sen bana .
Diyerek gülümsedi Osman oğluna .

Alaaddin odadan çıktı sonrasında hemen anasıyla vedalaştı ve alpları ,atları hazır edip yola koyuldu.

-Konya sarayı -

Dışardan sesler geliyordu yanında oğlu vardı bu yüzden ona bunları belli etmemek istedi . Zarar görmesin istedi . O onun tek yaşam kaynağıydı. Oğlu olmasa yaşamanın anlamı yoktu . Dışardaki pusat seslerine kulak asmadan oğluna döndü. Onu saklamalıydı . Kendine zarar gelse bile ona zarar gelmemeliydi.

-Annecim bak şimdi bakalım bana.

Hemen döndü annesinin bakışlarına hızır. Gözleri doluydu annesinin dışardan sesler geliyordu . İnsanlar bağırıyordu . Fakat yeni yeni aklı eriyordu bazı şeylere bu yüzden bunların ne anlama geldiğini bilmiyordu .

-Efindim anni.

Derin nefes aldı gonca.

-bak şimdi oyun oyniycaz seninle tamam mı ?

Başını tamam dercesine salladı Hızır.

-simdi sen bu dolaba girip saklanacaksın ve ben gelene kadar çıkmicaksın aynı zamanda da sessiz olman lazım. Hadi şimdi geç dolaba annecim .

Oğlunun kucağına aldı dolaba kattı gonca.

-Anni , baba gelirse konuşabiliy miyim?

Derin derin nefes aldı gonca fakat artık ciğerinin yandığını hissediyordu . Diyemedi oğluna o bizi bıraktı annecim . Güvenmedi bana . Pişman olmadı hiç dediklerinden. Şimdi kim bilir ne yapıyordur bilmiyorum annecim. O beni seni nasıl bıraktıysa bende onu o gün bıraktım. Fakat bekledim annecim . Çok bekledim . Belki pişman olur . Belki güvenir geri döner bana diye . Fakat güvenmedi oğlum. Bıraktı bizi .
Özür dilerim oğlum. Sana sürekli baban vazifede gelicek elbet diye yalan söylediğim için. Özür dilerim affet beni oğlum.

Düşüncelerinden kurtulmaya çalıştı gonca. Yutkundu . Sonra ise oğluna sıkı sıkı sarıldı. Kokusunu içine çekti .
Aynı babası gibi kokuyordu . Zaten şehzadenin tıpkısını doğurmuştu gonca.

-dönerse..
Dedi kısık sesle
-konusabilirsin annecim.

Dönmiyceğini biliyordu gonca yinede üzmek istemedi belkide yara alıp ölücekti bugün. Bari oğlu onun kadar üzülmesin diye yine yalan söyledi gonca. Oğlundan çekti kollarını. Dolabın kapağını kapattı.sessizce çıktı odadan.